เช้านี้ประชุมกรรมการผู้ประสานงาน(facilitators) ของงานบริการวิสัญญี...ฉันก็เป็นหนึ่งในกรรมการนี้
เราแบ่งภาระงานโดยช่วยกันดูแลตามกิจกรรมที่ทำกันอยู่ในงานบริการของเรา...ซึ่งมีกลุ่มกิจกรรมหลายกลุ่ม และได้จัดให้มีผู้ประสานงาน 5 คนช่วยกันดูแลได้แก่
คนที่ 1. คุณกฤษณา : กลุ่ม Pre-op / Post-op, ความเสี่ยง(Risk Management)
คนที่ 2. คุณจันทร์จิราภรณ์ : งานIntra-op, IT
คนที่ 3. คุณกชกร : งานPACU, Pain, วิจัย
คนที่ 4. คุณสมยงค์ : งานเครื่องมือ, CPR , วัฒนธรรม
คนที่ 5. คุณดวงธิดา : งานSupply, SHE, IC, วิชาการ
โดยมี คุณพัชรา หัวหน้าวิสัญญีพยาบาล เป็นหัวหน้าทีม
ในแต่ละกลุ่มงานมีหน้าที่ดำเนินกิจกรรมให้ได้เป้าหมายเดียวกัน คือ“ให้ผู้ป่วยได้รับบริการวิสัญญีที่ดี มีคุณภาพ ปลอดภัยได้มาตรฐาน โดยมีการปรับปรุงและพัฒนาบุคลากร เครื่องมือ เครื่องใช้ และระบบงานอยู่อย่างสม่ำเสมอทั่วทั้งองค์กร”
เราพูดคุยแลกเปลี่ยนข้อคิดเห็นกันในงานของแต่ละกลุ่ม …. ...มีมากกว่านั้น.....มีกิจกรรมที่นำเสนอเพิ่มเติม.......
สิ่งหนึ่งที่ฉันได้ยินคือ...การหยิบยกปัญหาการทำงานใกล้ตัว.....ที่เห็นควรให้นำมาจัดทำKMร่วมกัน...อยากให้เกิดผลงานที่เป็นรูปธรรม
เริ่มต้น 2 เรื่องคือ
1. การจัดเตรียมเครื่องมือ อุปกรณ์ที่ใช้ในการใส่ท่อช่วยหายใจลำบาก..เราเรียก “เครื่องมือ Difficult”….ซึ่งขณะนี้จัดรวมกัน...และพบปัญหาของการหยิบใช้ลำบากในช่วงเวลารีบด่วน
2. การจัดเตรียมและดูแลเครื่องมือส่องกล้อง “Fibreoptic”…ซึ่งเป็นเครื่องมือมีราคาแพง…และมีความแตกต่างกันอย่างมากในการดูแล
น้องๆบอกว่า...ถามว่าควรจัดเตรียมและดูแลอย่างไร...ถาม 7 คน....ได้คำตอบ 7 ข้อ...ที่ไม่เหมือนกันเลย...มันน่าเอามาพูดคุยกัน....
งานนี้มอบหมายให้ฉัน...ดูแก่ที่สุดในกลุ่ม...รองจากหัวหน้า...ช่วยดำเนินการ.....
....น้องบอกว่า...เอามาทำ KM กันเถอะพี่ติ๋ว.......
...ฉันได้ยินแล้วเป็นปลื้ม....น้องๆอยากทำด้วยตนเอง....
ความต้องการที่จะปรับปรุงและพัฒนาในเรื่องใดๆก็ตาม หากเกิดจากความเห็นพ้องร่วมกันว่า “น่าจะทำ....มันน่าจะดี...”
...ตอนนี้แค่เริ่มต้น...ปิ๊งไอเดียร์....
...จากนี้ไปฉันต้องหากลยุทธิ์.....ให้ทุกคนได้มีส่วนร่วมและอยากที่จะทำในกิจกรรมนี้
...เจอแบบนี้...ฉันออกจะมั่นใจใน “คนคุณภาพ”....ของวิสัญญีพยาบาล….ที่ฟูมฟักมาหลายปี....ทำท่าจะผลิดอกออกผล.....
สิ่งที่ฝันคือ...อยากให้มันเป็นไม้ยืนต้น...มิใช่ไม้ล้มลุก...เพราะถ้าล้มแล้วลุกไม่ขึ้น...ขาด “คนกำกับใกล้ชิด”....คงเหี่ยวเฉาและตาย...
และสุดท้าย.....ผู้ที่จะขาดโอกาสที่ได้รับบริการที่ดี มีคุณภาพ..คือผู้ป่วยตาดำๆนี่เอง.....
…..พยายามอย่างยิ่ง...ที่จะให้เป็นฝันเป็นจริง....ไม่ให้เป็นฝันสลาย.......
พี่ติ๋วขา
สวัสดีค่ะ อ.Paew
สวัสดีค่ะ คุณน้องอึ่งอีอบคะ