เรียนรู้กับเพื่อนพ้อง

          

                เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านได้เข้าประชุมได้เข้าร่วมสัมมนาการร่วมร่างรัฐธรรมนูญ  ขององค์กรชาวบ้านแห่งหนึ่ง  ... ก็พบเห็นว่าการจัดเตรียมงานใหญ่อย่างนี้  ทีมจัดการต้องเตรียมตัวกันอย่างไรบ้างจึงทำให้งานนั้นออกมาได้ตรงตามเป้าหมายของงานที่วางไว้  ( งานนี้ทีมจัดการก็คงเหนื่อยในการเตรียมการต้อน  จัดกระบวนผู้เข้าร่วมเป็นอย่างมาก  ) ..... ผมเห็นเขาขึ้นป้ายว่า  เวทีสภาการเมือง  ( ไม่แน่ใจ ) ก็ได้ร่วมนิดหนึ่ง  ก็ต้องกลับมาที่พื้นที่ละแม   เพราะวันที่ 21 นี้ นัดประชุมไว้  3  รายการ   สี่รายการทั้งที่สุราษฎร์    กลับมาถึงละแมก็โดดเข้าประชุมกับกรรมการกองทุนหลักประกันสุขภาพ  .....  พออีกชั่วโมงต่อมาก็ต้องประชุมร่วมกับพี่น้อง  อสม.  ทำความเข้าใจกับการสร้างเสริมสุขภาพ  ( งบพีพีคอม  หมู่บ้านละหนึ่งหมื่น )   ทำให้ได้แลกเปลี่ยนผลการทำงานที่ผ่านมากับพื่น้อง อสม. ละแม  จึงได้ความรู้ว่า  พี่น้องชาว อสม. เขาเอาเงินหมื่นไปจัดการสุขภาพในพื้นที่ได้ดี  อาทิ  ไปดูแลยุงลาย  ไปตรวจสุขภาพ  ไปจัดการกับ ศสมช.  ฯลฯ  ..... แล้วก็ได้วิพากษ์ถึงการนำเงินไปซื้อเครื่องเสียงเพื่อเต้นแอโรบิค  ซึ่งก็เต้นอยู่กันได้สองสามเดือน  .............. แต่กับอีกสถานที่หนึ่งด้านหน้า    วิทยุชุมชนละแม  คลื่น  FM  89  Mhz   ที่มีการเต้นแอโรบิคเหมือนกันแต่ทำไม่เขาเต้นได้ต่อเนื่องมาเป็นปีแล้ว .... พบว่าที่นี่เขาไม่ได้มีโครงการอะไรเลย  แต่คนที่มาเต้นนั้นเขามาเต้นเพราะเขาตระหนักต่อการออกกำลังกายทำให้สุขภาพของตัวเองดี  ทำให้ไม่ได้หยุดไป  .... แต่อีกที่หนึ่งต้องหยุดไปเพราะ   เขาทำเพราะเห็นใจประธาน  เห็นแก่ จนท. สอ.  แต่ไม่ได้คิดเลยว่างานนี้ทำเพื่อตนเอง  ......  จึงเรียนรู้ว่า  การที่ตกผนึกทางความคิดนั้นสำคัญ  ... หากยังคิดไม่สุด  ก็อย่างผลีผลามทำ   หรือ  การไม่ผ่านการมีส่วนร่วมอย่างเรียนรู้  เข้าถึง  เข้าใจ  แล้ว   งานนั้นก็เป็นไปได้ยากที่จะสำเร็จ

          แล้วตอนเย็นก็นัดคุยเรื่องวัฒนธรรมท้องถิ่น  กับหนังตะลุงหญิงจารี     คณะมโนราห์  หมอยาสมุนไพรทั้งจีนทั้งไทย    ฯลฯ   .... พวกเรามีโจทย์ร่วมกันว่า  เราจะจัดการวัฒนธรรมท้องถิ่นที่มีอยู่ .. มาสร้างการเรียนรู้ให้กับคนในท้องถิ่นได้อย่างไร  โดยเฉพาะเยาวชน    ซึ่งที่ดำเนินการอยู่ ณ เวลานี้คือ  การไปจัดรายการผ่านทาง  คลื่นวิทยุชุมชน  FM 89  Mhz   คลื่นแม่โจ้  FM  90      ..... แต่ก็คาดหวังว่าจะมีการดำเนินการที่เปิดเชิงรุกมากกว่านี้    ... จึงเห็นว่าต้องทำความเข้าใจกับสภาวัฒนธรรม   คำว่า  วัฒนธรรมนั้นคือ วิถี  เป็นมากกว่า  การให้ทุกซื้อกลองยาว หรือ  ทำป้ายประกาศ     และยังได้โยงไปถึงการจัดการเรียนรู้ตามอัธยาศัย ... เดี่ยววันหลังค่อยเล่าให้ฟัง   .... จึงได้เรียนรู้ว่า  พลังที่ยิ่งใหญ่คือ พลังของจิตวิญญาณ  ที่แผงฝังอยู่ในตัวของศิลปิน  ผังลึกในรากฐานของชุมชนท้องถิ่น .... มีคนที่อยากจะขุดคุ้ยมาเจียรไนให้สวยงาม   ..... แต่ยังคิดกันคนหน  บ่นกันแห่ง  ....ถามไม่แหลง เพราะไม่ถูกรัดดวง ( เป็นภาษาถิ่นใต้  อาจจะไม่สุภาพ  แปลว่า  ไม่ถูกจริต ) .......

[ไอศูรย์]

กินข้าวคนหน
นอนคนแห่ง
ถามไม่แหลง
ไปไหนไม่บอก...

อันนี้เป็นสัญญาณบอกเหตุให้นักประสานงาน อยู่ติดบ้านมากขึ้น.

 

[สาว แสงนภา]

เห็นด้วยกับคุณไอศูรย์ พักผ่อนบ้างเถอะคะ คนชุมพรยังต้องการท่านอีกมาก 

                                                สาวเองคะ