พระอภัยมณีตอน สุดสาครเข้าเมืองการเวกบัดเดี๋ยวดังงั่งเหง่งวังเวงแว่ว สะดุ้งแล้วเหลียวแลชะแง้หาเห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปจนบนบรรพตแล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนดถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคนมนุษย์นี้ที่รักอยู่สองสถาน บิดามารดารักมักเป็นผลที่พึ่งหนึ่งพึ่งได้แต่กายตน เกิดเป็นคนคิดเห็นจึงเจรจาแม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนารู้สิ่งใดไม่สู้รู้วิชา รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดีจงคิดตามไปเอาไม้เท้าเถิด จะประเสริฐสมรักเป็นศักดิ์ศรีพอเสด็จคำสำแดงแจ้งคดี รูปโยคีหายวับไปกับตา
ไม่มีความเห็น