เห็นจริงอีกแล้วว่า เราอยากให้ลูกเป็นอย่างไร...เราก็เพียงแต่ทำเช่นนั้น


ไม่จำเป็นต้อง...บอก ว่า บ่น สั่ง อะไรเลยค่ะ ขอให้"ทำ"ให้ลูกดูเท่านั้นเอง

ช่วงนี้เรามีคุณย่าของสามหนุ่มมาอยู่ด้วยที่บ้าน เพื่อจะรอผ่าตัดลอกต้อ เป็นเรื่องปกติที่ความชอบและกิจวัตรของคนสูงอายุกับเด็กนั้นมักจะตรงกันข้าม แต่เนื่องจากเราพ่อแม่ ทำทุกอย่างตามใจคุณย่า เด็กๆก็จะทำตามโดยไม่เกี่ยงงอน โดยที่เราไม่ต้องร้องขอแต่อย่างใดแม้แต่คนเรื่องมากหน่อยอย่างน้องฟุง

วันนี้ประทับใจพี่วั้นกับพี่เหน่นที่ต่างก็ยินดี วิ่งกลับไปกลับมาสลับเวรกับคุณแม่ในการอยู่เป็นเพื่อนคุณย่า เพราะท่านไปนอนโรงพยาบาลรอการผ่าตัด ท่านอายุเกือบ 80 ปีแล้วและลุกนั่ง เดินเหินไม่คล่องแคล่ว น่าเป็นห่วง ไม่ได้ยินเสียงบ่นจากลูกเลยไม่ว่าจะขอให้ช่วยอะไร ทั้งๆที่ปกติจะให้ความสำคัญกับการบ้านเป็นที่หนึ่ง น้องฟุงก็ไม่ร้องงอแง (เรื่องมากเหมือนปกติในกรณีอื่นๆ) แม้จะต้องอยู่บ้านคนเดียวเป็นบางช่วง  

นอกจากความรักที่พวกเขามีต่อคุณย่าแล้ว เชื่อว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะเขาเห็นตัวอย่างจากเราพ่อแม่ว่า คุณย่าคือคนสำคัญที่สุด ที่พ่อแม่จะดูแล ห่วงใยช่วยเหลือ จะได้เห็นเลยว่าลูกจะทำแบบเดียวกับที่เราทำ โดยที่เราไม่ต้องเอ่ยปากอะไรเลย

ย้ำความเชื่อที่ว่า หากเราอยากให้ลูกเป็นอย่างไร เราต้อง"ทำ"อย่างนั้นค่ะ

หมายเลขบันทึก: 78327เขียนเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ 2007 22:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:23 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (9)
  • ยิ่งใหญ่มากครับ..กับวิถีเรื่องจริงในชีวิตจริงของบันทึกนี้
  • และสามารถประยุกต์มาใช้ในโลกของการทำงานได้ใช่ไหมครับว่า "อยากให้ลูกน้องมุ่งมั่นกับการทำงาน   หัวหน้าเองก็ต้องทำเป็นแบบอย่างให้เขาเห็น"
  • ขอบคุณครับ

ตามมายืนยันความคิดของคุณโอ๋ ค่ะ

           หลาย ๆ ครั้งที่เราเผลอบ่น หรือดุ อะไรเขาสักเรื่อง แล้วเขาย้อนถามเรากลับมาว่า "ทีแม่ยังทำอย่างงี้ (อย่างงั้น) ได้เลย"  มักจะสะท้อนใจทุกครั้ง  แต่ก็จะตบท้ายเสมอว่า  เพราะแม่ทำแล้ว แม่รู้ว่ามันไม่ดี  แม่เลยไม่อยากให้ลูกทำซ้ำไงค่ะ

             แต่ก็จะพยายามระวังตัว ไม่ให้เกิดเหตุการณ์ในลักษณะนี้บ่อย ๆ ค่ะ

เพิ่งเห็นว่า คุณโอ๋ เปลี่ยนหัวบล็อกแล้ว เด็ก ๆ ดูสดใส และน่ารักมากเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ ปิ๊กเป็นคนหนึ่งที่อย่ามาสั่ง อย่ามาบ่น อย่ามาบังคับ ค่อนข้างเป็นคนที่ตามใจตัวเองนิดหน่อย เช่น ถ้าโดนสั่งหรือโดนบ่นให้ทำความสะอาดบ้าน จะไม่ยอมทำ แต่พอเห็นพ่อทำความสะอาดนอกบ้าน เช่นตัดหญ้า หรือรดน้ำต้นไม้ กวาดใบไม้รอบ ๆ บ้าน แปลกจริง ๆ ที่เกิดอยากทำความสะอาดบ้านขึ้นมาหน้าตาเฉย ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดจะทำเลย

เคยประทับใจเพื่อนคนหนึ่ง หมอรัตนา อาจารย์ ที่ภาคเวชศาสตร์ชุมชน เชียงใหม่

เธอบอกว่า เธอโชคดีที่รับย้ายคุณแม่สามีที่เป็นอัมพาต และความจำเสื่อมมาอยู่ด้วย

(เธอและสามีดูแลท่านอย่างดี)

เพราะเด็กๆ จะได้เห็น และดูแลเธอและสามีอย่างนี้เวลาถึงตอนแก่เฒ่าช่วยเหลือตัวเองไม่ได้

ดีใจและอนุโมทนากับ อ โอ๋ ด้วยค่ะ

 

น่ารักและน่าชื่นใจกับสามหนุ่ม...นอกจากเป็นครูทางอ้อมเรื่องการออกเสียงภาษาอังกฤษให้น้าๆพี่ๆแล้วยามคุณย่าไม่สบายเขาก็ยังมีน้ำใจและปรับตัวตามแบบอย่างที่ดีๆที่เคยเห็นจากคุณพ่อและคุณแม่..เป็นบันทึกที่อ่านแล้วสบายใจและอบอุ่นในความรักความผูกพันภายในบ้านค่ะ

ได้เข้ามาอ่านและร่วมรับรู้  พ่อแม่คือครูต้นแบบสำหรับลูกจริงๆค่ะ

มายมิ้นท์เป็นเด็กคิดดี มีความคิดที่ดี ถึงจะดื้อบ้างก็ตามวัย สอนก็ยอมรับฟังและเข้าใจง่าย เป็นเด็กที่รักและห่วงใยครอบครัวค่ะ ภูมิใจลูกค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท