ลูกผู้ชายหัวใจทรนง (จบ) : 1 ทอง 1 ทองแดง เหรียญนี้แด่ชาว gotoknow
ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกร้าง... บันทึกลูกผู้ชายหัวใจทระนง อันเป็นถ้อยบันทึกจากการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยแห่งประเทศไทย ครั้งที่ 34 ก็ถึงคราวปิดตัวลงในคราวนี้...
ผมและนักกีฬามวยสากลสมัครเล่นเดินทางกลับถึงสถาบันอันทรงเกียรติของตนเองเกือบ 6 ทุ่มของวันที่ 25 มกราคม 2550 ... ไม่มีใครมารอรับเรา (เราไม่ว้าเหว่) แต่เราก็อิ่มเอมใจ, อิ่มเอมในฐานะการทำหน้าที่ของตนเอง อิ่มสุขกับการได้กลับสู่มหาวิทยาลัยอันเป็นที่รัก !
อากาศที่มหาสารคามแตกต่างจากอากาศองครักษ์ค่อนข้างมาก...ลมหนาวที่นี่ยังโบกพัดวู่หวิว..
(สุเมธ แคนหนอง และสุรพันธุ์ ศรีม่วง)
ย้อนกลับไปวันที่ 16 มกราคม 2550 นักมวย 5 คน พร้อมพี่เลี้ยงอีก 2 คน เดินทางไป มศว องครักษ์ ซึ่งผมยังไม่ได้เดินทางร่วมไปกับพวกเขา เพราะมีพันธกิจด้านการงานอีกมากล้น
ผมขอความอนุเคราะห์ให้พวกเขาได้แยกมานั่งรถตู้กับท่าน ผอ. (อ.เกื้อกูล ดวงจันทร์ทิพย์) เนื่องจากรถบัสคันใหญ่ แอร์เย็นฉ่ำคันนั้นบรรจุนักกีฬาที่พร้อม “กิน” ได้ทุกสถานการณ์ และกินอย่างไม่มีขีดจำกัด ขณะที่นักมวยผมต้องคุมน้ำหนัก...ขืนนั่งไปด้วยกันมีหวังกระโดดรถฆ่าตัวตายเป็นแน่ ไม่งั้นก็คงไม่พ้นแพ้ใจตัวเอง หรือไม่ก็แพ้ภัยคนรอบข้าง ไม่วายมีอันต้องกระโจนไป “กิน” กับพวกเขา เป็นแน่ !
(กองเชียร์ตามติดขอบเวที นำโดย ผอ.กองกิจการนิสิต)
ค่อนดึกที่เกือบเป็นวันใหม่ของวันที่ 26 มกราคม 2550 เราเดินทางกลับมาที่ มมส พร้อมรางวัลแห่งชีวิตการเป็นนักมวยมหาวิทยาลัย 1 ทอง 1 ทองแดง...
ที่สำคัญคือ... เหรียญทองที่ได้นั้น คือ เหรียญแรกในกีฬามวยสากลสมัครเล่นของชาว มมส ทั้งเจ้าเอก (สุรพันธุ์ ศรีม่วง) เจ้าของเหรียญทองประวัติศาสตร์ (รุ่นไลท์ฟลายเวท ไม่เกิน 48 กิโลกรัม) และเจ้าเบ้ (สุเมธ แคนหนอง) เจ้าของเหรียญทองแดงในรุ่นฟลายเวท (ไม่เกิน 51 กิโลกรัม) คือ ความภูมิใจของเรา แต่ก็ไม่ใช่วีรบุรุษของเรา
เพราะเราคุยกันแล้วว่า ทีมมวยสากลสมัครเล่นของเรา “เป็นวีรบุรุษของกันและกัน”
ขาดใครสักคน ย่อมไม่ประสบความสำเร็จ !
(เจ้าหน้าที่การเงิน ไปเชียร์ด้วยใจ แต่ไม่อัดฉีด)
(นิสิตช่วยงานติดตามเชียร์ล้นใจ)
หลังการแข่งขันยุติลง สิ่งแรกที่เราต้องการมากที่สุดก็คือ ไปกินข้าว - ไปกินข้าวเหนียวให้หนำใจ ! กินให้อิ่ม ! กินชดเชยกับที่อด ๆ อยาก ๆ มาแรมเดือน
เราเดินเท้าจากที่พัก ณ ศูนย์ประสานไปยังร้านเพิงหมาแหงนริมถนนของคนงานก่อสร้างใกล้ ๆ ที่พักใน มศว องครักษ์ โดยเราใช้เวลาไม่นานนัก เพราะรู้ว่าทุกชนิดกีฬาแข่งเสร็จแล้วและกำลังเตรียมสิ่งของขึ้นรถบัสกลับ มมส
ผมย้ำว่า..เราจะไม่โอ้เอ้ ลอยชาย เราจะไม่ทำตัวอภิสิทธิ์ให้คนอื่นรอ… เราจะมีสปิริตด้วยการกินข้าวและกลับที่พักเพื่อเตรียมตัวเดินทางกลับสู่มหาวิทยาลัย 
(ภาพรวมระหว่างนักมวย พี่เลี้ยง และผู้จัดการทีม)
เด็กทั้งสอง คือ แบบอย่างอันดีของนักกีฬาที่ทำงานอย่างหนักตั้งแต่ต้นจนจบ…ความตั้งใจ ความมุ่งมั่นได้รับการกำนัลอย่างล้นหลาม ทั้งเหรียญรางวัล และรางวัลแห่งใจ ซึ่งหมายถึงมิตรภาพจากทุก ๆ คน ทั้งจาก มมส และต่างสถาบัน
เด็กทั้งสอง มีความรับผิดชอบเป็นเลิศ เป็นคนที่ผมไม่จำเป็นต้องพร่ำบ่น พร่ำสอน หรือแม่แต่เคี่ยวเข็ญทั้งการฝึกซ้อมและการใช้ชีวิต
ว่าไปแล้ว, พวกเขาอาภัพด้วยซ้ำไปที่มีผู้จัดการทีมที่มีภาระอันหลากล้น มิหนำซ้ำยังต้องไปเป็นผู้จัดการทีมชนิดกีฬาอื่นด้วยเช่นกัน…
แต่ทุกครั้งที่มีเวลาและโอกาสผมก็จะไปใช้ชีวิตอยู่กับพวกเขา…
เราซ้อมโดยไม่มีเวทีให้ซ้อม..เราซ้อมโดยไม่มีโอกาสได้ลงนวมอย่างที่ควรจะเป็นแต่ทุกคนก็ “เป็น” ในสิ่งที่เขาควรจะ “เป็น” อย่างภาคภูมิ…
ครับ เราซ้อมโดยใช้งบประมาณอันน้อยนิดของผมที่จัดเป็นสวัสดิการเพียงไม่กี่ตังค์ แต่เราก็อยู่กันได้ด้วย “ใจ”
ใจ ที่มีต่อกีฬาที่ชอบ
ใจ ที่มีต่อสถาบัน
และใจ ที่มีต่อพี่พ้องน้องพี่ในชะตากรรมเดียวกัน
ผมรักพวกเขา ! รักหัวใจอันยิ่งใหญ่ของพวกเขาทุกคน.. รักพอ ๆ กับรักทุกคนใน g2k ที่ติดตามข่าวคราวชะตาชีวิตและให้กำลังใจเราอย่างไม่ขาดห้วง
1 ทอง 1 ทองแดง เหรียญรางวัลจากมวยสากลสมัครเล่นในเกมส์กีฬาปัญญาชน คือความภูมิใจของเราชาว มมส และมอบกำนัลแก่ชาว g2k ทุกคนที่เป็นส่วนหนึ่งในกำลังใจมาอย่างต่อเนื่อง
ไม่มีถ้อยคำใดอีกแล้วครับ, และขอปิดบันทึกลุกผู้ชายหัวใจทระนง ด้วยความรู้สึกที่ว่า “เราต่างเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน และเป็นวีรบุรุษของกันและกัน” (เสมอไป)
ความเห็น (22)
กองเชียร์ข้างสนามน่ารักมากกก กองเชียร์ก็เป็นสิ่งสำคัญนะคะ
แต่ถ้าจะให้ดีกับวงการกีฬา ระดับใดๆ ก็แล้วแต่ การอัดฉีดก่อนซ้อม ทั้งเรื่องอาหารการกิน การซ้อม ที่อยู่อาศัย เสื้อผ้า หน้า ผม (อันนี้เกี่ยวกันหรือเปล่า .. เริ่มมั่วแล้ว) น่าจะดีกว่า มาอัดฉีดตอนได้เหรียญแล้ว นะคะ เพราะถ้าหากเค้าไม่ได้เหรัยญ ก็เหมือนเค้าหายสาบสูญไปเลย
อันนี้แค่ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ อยากให้กีฬาพัฒนาคนจริงๆ
(เร่มรู้สึกว่าความคิดเห็นชักรุนแรงแล้ว เลิกดีกว่า)
ยินดีด้วย กับ มมส. นะคะ แล้ว มข เราได้อะไรมาบ้างเนี้ย ต้องไปตามข่าวซะแล้ว
- ขอบคุณครับ
- ผมเห็นด้วยกับทัศนะนั้นทุกประการ...การดูแลตั้งแต่ต้น คือ กระบวนการสำคัญอย่างยิ่งยวด ผมเองเป็นอีกคนที่ปฏิเสธระบบอัดฉีดเงินมาโดยตลอด
- แต่การซ้อมที่ผ่านมา ผมจะมีสวัสดิการเล็ก ๆ น้อยให้นักกีฬา ... ในฐานะที่ดูแลภาพรวมทุกชนิดกีฬาก็จัดให้มีการเก็บตัว เข้าพัก และซ้อมร่วมกันในทุกเช้า มีอาหารการกินให้ร่วมรับประทานพร้อม ๆ กัน เป็นการละลายพฤติกรรมและหลอมรวมจิตใจของนักกีฬา
- กีฬามวย มข. เข้าชิง 1 รุ่น เป็นรุ่นใหญ่สุด แต่ไม่ทราบว่าชนะหรือเปล่า เพราะพวกผมกลับมาก่อน แต่เชื่อว่าโดยศักยภาพก็น่าจะชนะ และน่าจะมีเหรียญอื่น ๆ ติดมือกลับสู่สถาบันไม่น้อย แต่มมส ปีนี้ 7 ทอง 5 ทองแดง
- ประทับใจประโยคนี้...เพราะถ้าหากเค้าไม่ได้เหรียญ ก็เหมือนเค้าหายสาบสูญไปเลย
- ยินดีกับนักกีฬานิสิต มมส. ทั้งที่ได้เหรียญและไม่ได้ทุกคนเลยนะครับ ร่วมทั้งผู้จัดการทีม บุคลากรชาว มมส. ครับ
- ดูท่าทางในรูปที่สอง พี่พนัสออกอาการที่เรียกว่า "ไซด์นอก" มากเลยนะครับ แม้แต่กล้องที่มีความเร็วชัตเตอร์สูง ก็ยังไม่สามารถจับภาพ กำปั้นซ้าย ของพี่พนัสได้อย่างชัดเจนครับ
- แสดงความยินดีอีกครั้งครับ
- สวัสดีครับน้องแจ็ค
- ชัยชนะนี้เป็นของทุกคนนะครับ...
- สำคัญคือ เวทีมวยมีน้ำจิตน้ำใจที่น่าประทับใจมาก
- นักมวยหน้าตาดุ ๆ แต่พอให้คุยได้พบปะก็รู้ว่าจิตใจดี ๆ กันทั้งนั้น
- ต่อย ๆ ไป บางรายบอบช้ำมาก ไม่ไหว..ก็ยั้ง ๆ มือ จนกรรมการต้องเตือนอยู่บ่อยครั้ง...
- เราได้เพื่อนกลับมา มมส เยอะมาก...
- ขอบคุณครับ
- ขอบคุณเจ้หนิง...ที่กำลังจะมาต่อยอดให้
- ขอบคุณน้องออย ที่ช่วยให้เจ้หนิงมีอะไรดี ๆ มาต่อยอดให้กับพี่
ขอแสดงความยินดียิ่งค่ะ.....ในความสำเร็จของกีฬาที่เกิด...ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะค่ะ...รวมถึงกองเชียร์ด้วยค่ะ
ในนามศิษย์ มมส . ของแสดงความชื่นชมด้วยครับ
ต่อไปจะมีบันทึกรายงานข่าวคราวในแบบนี้ จากคนเีขียนบล็อกคนอื่นๆออกมาอีกบ้างหรือไม่ จะเป็นบันทึกจากนิสิตก็ได้นะครับ น่าจะเขียนได้อย่างเต็มอิ่ม ครบทุกเม็ดได้้เช่นกัน
สู้แบบใจเกินร้อย...
อย่างนี้น่าชื่นชมครับผม
- มาร่วมแสดงความชื่นชมและยินดีด้วยครับ กับเหรียญทอง เหรียญแรก และ เหรียญทองแดง ของ มมส.
- มาช้าหน่อย ก็ดีกว่าไม่มาใช่ไหม ?
- หลังจบ KM workshop มีงานสอน....งาน.....รออยู่เพียบ ในวันพฤหัส และ ศุกร์ครับ
|
 |
- ทุก ๆ ชนิดกีฬาจำเป็นอย่างยิ่งครับในการได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างใกล้ชิด
- แต่ประเภทที่ต้องควบคุมน้ำหนักก็ต้องดูใกล้ชิดเป็นพิเศษยิ่งขึ้น
- มีความสุขกับการไล่ล่าความฝัน นะครับ
- อย่าลืมย้อนกลับไปอ่านให้ครบทั้ง 4 ตอนนะครับ
- อีกไม่นานจะมีนิสิตเข้าสู่ KM มากขึ้น เพราะวันศุกร์ได้หารือกับผู้นำเป็นการส่วนตัวแล้ว
- และยังย้ำว่าจะเชิญมาเป็นวิทยากร...
- มีความสุขกับการดำเนินชีวิต นะครับ
สวัสดีครับคุณเอก
 |
- เห็นเงียบ ๆ เข้าใจว่าคงมีภาระกิจบีบรัดตัว
- แท้ที่จริงไม่ว่าอันใดก็สำคัญที่ "ใจ" ใช่ไหมครับ..เริ่มที่ใจ สู้ที่ใจ และย่อมได้รับการกำนัลด้วยใจเช่นกัน
- มีความสุขกับการทำงาน...เสมอไป นะครับ
- สวัสดีครับอาจารย์แพนด้า
- ขอบคุณมากเลยสำหรับกำลังใจและการติดตามความเคลื่อนไหวอย่างไม่ลดละ
- ทราบว่าอาจารย์งานยุ่งมาก ..ยังไงก็ขอให้ชีวิตเต็มไปด้วยพลังกายและพลังใจนะครับ
- ผมกลับมาถึงค่อนดึก ...วันศุกร์ก็โผล่ไปทำงานช่วงเช้าเลย เพราะมีหลายกิจกรรมต้องให้ดู
- แต่ยังดีที่ว่า ... ก่อนหน้านี้ ผู้ช่วยผมฯ (คุณวัฒนพงษ์) และคุณสุริยะ สอนสุระ ได้ทำหน้าที่แทนได้เป็นอย่างดี ก็เลยหายห่วงไปเปาะใหญ่
- ครับ...มาช้า ยังดีกว่า ไม่มา
- ขอบพระคุณอาจารย์
มากครับ
- โลกนี้ไม่เงียบเหงา...เพราะชีวิตถุกหล่อเลี้ยงด้วยกำลังใจจากคนรอบข้าง
- ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
- ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ
- เชียร์มาตลอด แต่อาจขาดช่วงไปนะค่ะเพราะเดินทางไปราชการค่ะ
- กลับมาแล้ว ทำไมคุณแผ่นดินหันหลังให้ละค่ะ
- งอน ... ใคร รึปล่าวค่ะ...ยิ้ม ยิ้ม
- สวัสดีครับอาจารย์
- ตอนแรกก็งง ๆ ทำไมอาจารย์เงียบไปเลย เข้าไปดูในบันทึกก็ไม่ปรากฏบันทึกใหม่...มาทราบภายหลังว่าไปราชการ
- ขอบคุณครับที่ติดตามข่าวสารและย่อยอดกำลังใจอย่างต่อเนื่อง
- เหรียญเหล่านี้เป็นของชาว G2K ทุกคนครับ...
- ส่วนเรื่องรูปนี้..ดูโดนทักแซวมาบ้างแล้ว ครับ แต่พอดีเป็นคนที่ไม่ค่อยได้ถ่ายรูปก็เลยยังขาดแคลนรูปภาพ ที่มี ๆ ก็ปรากฏแต่เฉพาะภาพที่เป็นทางการ ซึ่งผมไม่ค่อยชอบนัก
- ไม่งอนใครนะครับ... ยิ้ม ๆๆ
- สวัสดีครับคุณmoowan
- ขอบคุณครับ...
- และขอให้มีความสุขกับการใช้ชีวิตมาก ๆ นะครับ