“ผมมองเห็นศักยภาพของลูกศิษย์ที่เรียนไม่เก่ง แต่มีคนเก่งกาจในทักษะอาชีพ ผมมีพลังและกำลังใจที่จะทำแน่นอน” ท่าน ผอ.ศักดิ์พงษ์ ผู้อำนวยการ โรงเรียนบ้านเม็กดำ. พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นมั่นคง ในการนำเสนอหลักสูตรพิเศษ(ท้องถิ่น) ที่มุ่งเน้นแก้ปัญหาและพัฒนาการปฏิรูปการศึกษา อย่าเต็มระบบต่อที่ประชุม โดยมีผู้เชียวชาญนอกรอบ เช่น ครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤกธิ์, ดร. แสวง รวยสูงเนิน จากมหาวิทยาลัยขอนแก่น Dr.Barbara Vankoppen จาก South Africa และนักศึกษาพัฒนาบูรณาการศาสตร์ มหาวิทยาลับอุบลราชธานี
เป็นการแสดงของผู้กล้าคิดและกล้าที่จะทำในสิ่งที่คนอื่นได้แต่คิด แต่ไม่มีใครกล้าทำ เพื่อที่จะอธิบายการเรียนรู้ด้วยการ ลงมือปฏิบัติจริง
โดยหลักสูตรนี้ มุ่งหวังที่จะแก้ปัญหา และช่วยเหลือนักเรียนใน เรื่องที่เด็กถูกชี้ว่า เป็นคนเรียนไม่เก่ง(เชิงวิชาการ) เด็กไม่มีที่อยู่ทั้ง โรงเรียนและที่บ้าน, มุ่งเน้นแก้ปัญหาเด็ก พฤติกรรมช้า ,เพื่อเป็นการเตรียมตัว ในการประกอบอาชีพในอนาคต และเป็นการป้องกัน นักเรียนออกกลางคัน
โดยมีแนวคิดการจัดการเรียนการสอน ให้เด็กดีได้เรียน และพัฒนาไปตามกระบวนการปกติ ส่วนเด็กที่เป็นกลุ่มด้อย จะเน้นด้านทักษะทางอาชีพ ที่เขาถนัดและรักที่จะเรียนรู้เพื่อมุ่งสู่อาชีพต่อไป โดย ม. 1 จะเป็นการเรียนรวมเหล่า เรียนทุกอาชีพเหมือนกัน พอขึ้น ม.2 เริ่มแยกเฉพาะทาง ที่ผู้เรียน, ครู, ผู้ปกครอง มีความเห็นร่วมกัน ตัดสินใจร่วมกันในการเลือกสาขาวิชาอาชีพ ที่จะเรียนของแต่ละคน จนถึง ม. 3 โดยนำวิธีการเรียนรู้ ผลการเรียนรู้ที่ผ่านการปฏิบัติจริงไปประเมิล ผลการเรียนทั้งแปดวิชา· อะไรเป็นเหตุจูงใจของกลุ่มครูที่มุ่งมั่น ทำเพื่อนลูกศิษย์เพื่อชุมชน อยากทำมานานแต่พึ่งได้โอกาส หรือมองเห็นคุณงามความดี ที่จะเกิดกับลูกศิษย์ ลูกหา เพื่อจะเรียนรู้เพื่อจะรับใช้ตัวเอง ไม่ใช่จะไปเรียนรู้เพื่อรับใช้คนอื่น หรือว่าทนดูลูกศิษย์จบการศึกษาภาคบังคับแล้ว ไม่มีที่ไป
· ใคร องค์กร ใดบางที่ต้องสั่นสะเทือนและต้องเข้ามาเกี่ยวข้องเมื่อไหร่ อย่างไร
· ครูต้องเตรียมตัวอย่างไรบ้าง
· ผู้ปกครองต้องเตรียมตัวอย่างไรบ้าง
· องค์กร ชุมชน อบต.จะต้องมีบทบาทอย่างไร
· ครู/ผู้บริหารทั่วไป คิดอย่างไร
· สภาการศึกษา,กระทรวงศึกษาธิการ คิดอย่างไร
โครงการนี้ต้องอธิบายหลายสิ่งหลายอย่าง ในวงการศึกษา ในขณะเดียวกันจะต้องตอบคำถามหลากหลายคำถาม ทั้งจากชุมชนเอง จากนักการศึกษา นักวิชาการ นัก...นัก.. อีกหลาย นัก..ว่า กำลังทำอะไร.. ทำเพื่อใคร.. ทำไปทำไม.. ทำแล้วจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงในวงการศึกษาหรือเปล่าไม่รูว่าท่านผู้รู้ท่านใดพอเดาคำตอบ พอให้เราพอเห็นก่อนบ้างครับ
เริ่มเข้าท่าหน่อยแล้ว
ควรจะโยงเป็นประเด็นไปสู่งานวิทยานิพนธ์ของตนเอง เช่น ถ้าองค์การบริหารส่วนท้องถิ่น, ส่วนตำบล รับโอนสถานการศึกษาไปบริหาร องค์การบริหารส่วนท้องถิ่น จะมีส่วนสะท้อนให้เห็นข้อเท็จจริง แล้วขานรับ สนับสนุน ได้ด้วยหรือไม่ (อะไรๆทำนองนี้)
อย่าลืม !
1 เรื่องนี้ให้อะไรแก่คนอ่าน
2 เรื่องนี้ชวนให้เกิดประเด็นต่อสังคมอย่างไร
3 จะฝากประเด็นนี้ไปให้ใคร กลุ่มไหน เช่น อบต.ฯลฯ
4 มีข้อเสนอแนะอย่างไร
ทุกโครงการก็มีอุดมการณ์ที่จะช่วยเสริมสร้างให้สังคมดีขึ้น โดยเฉพาะการปลูกฝังความดีที่เริ่มจากเด็กๆก่อนเพราะไม้อ่อนย่อมดัดง่าย แต่คนที่จะทำโครงการต้องมีความพยายามพอสมควรเพื่อให้โครงการต่างๆสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี
ขอเป็นกำลังใจค่ะ
พิชญา
เรียนครูบาที่เคารพ