ศักราช
อาจารย์ ศักราช ลุงปั๋น ฟ้าขาว

"ไม่รู้จะเขียนอย่างไรอาจารย์"


จึงพูดยกแม่น้ำทั้งห้า ในเรื่องสิ่งที่ใกล้ตัวกับวิชาชีพของนักศึกษา จบมาแล้วจะไปเจอกับอะไรบ้าง ความทุกข์ทนต่อการเรียนในวันนี้ อาจจะเป็นความสุขแบบกระหยิ่มในวันข้างหน้า

         วันนี้สอนนักศึกษาเอกวัฒนธรรมศึกษา วาดเส้นโบราณสถาน จากภาพวิหารลายคำวัดพระสิงห์ พอเริ่มต้นยังไม่ทันได้สอนนักศึกษาหลายคนอุทานว่า "เอาอีกแล้ว"

           ได้ยินจึงแกล้งนิ่งเหมือนกับไม่ได้ยิน  จึงพูดยกแม่น้ำทั้งห้า ในเรื่องสิ่งที่ใกล้ตัวกับวิชาชีพของนักศึกษา จบมาแล้วจะไปเจอกับอะไรบ้าง ความทุกข์ทนต่อการเรียนในวันนี้ อาจจะเป็นความสุขแบบกระหยิ่มในวันข้างหน้า ว่าเรื่องพรรค์นี้เราเคยทำมาแล้วตอนที่เรียนอยู่

            พอเริ่มให้เขียนภาพ หลายคนนั่งนิ่งอีก และบอกว่า จะเริ่มต้นอย่างไรดีอาจารย์ และหลายคนก็เริ่มเขียนไปได้ (เพราะได้สาธิตและให้หลักการมาแล้ว)

            พอเห็นลูกศิษย์หลายคนนั่งนิ่งอยู่ จึงหยิบชอล์กที่เป็นอุปกรณ์การสอนที่ใกล้ตัวและดีที่สุดสำหรับผมในชั่วโมงนี้ และเริ่มสาธิตการเขียนภาพวิหารลายคำวัดพระสิงห์บนกระดานด้วยชอล์ก ให้นักศึกษาดู

             ไม่เกิน ๑๐ นาทีเขียนเสร็จ(ไม่ได้ขี้โม้) แล้วสังเกตเห็นนักศึกษาที่นั่งนิ่ง ๆ อยู่เริ่มเขียน จึงเดินสอดส่ายหานักศึกษา(หญิง)เจ้าของเสียงที่มีเสียงมาในครั้งแรก จึงเห็นว่ายังเขียนเส้นได้ ๔ เส้น จึงถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง

             "ไม่รู้จะเขียนอย่างไรอาจารย์" เป็นคำพูดเดิมที่ได้ยินในครั้งแรก

              "อะไรบ้างที่เราเป็นมาตั้งแต่เกิด"

              "การเขียนภาพไม่ได้เกิดจากการอ่านเพียงอย่างเดียว มันขึ้นอยู่กับหลักการที่เกิดจากฝึกฝนอดทนในการเขียน"

              "หากเราไม่คิด ไม่ฝึกเขียนภาพ คอยแต่จะเรียนในชั้นเรียน ก็อาจจะทำให้เกิดการท้อแท้ แก้ปัญหาไม่เป็น หรือเริ่มต้นและลงท้ายอย่างไร"

               "การฝึกเขียนจากภาพ ไม่ถือว่าเป็นการลอกแบบ ไม่สนับสนุนให้นักศึกษาลอกภาพจากกระดาษคาร์บอน"

                อีกหลายคำพูดที่พยายามให้นักศึกษาที่ไม่มีพื้นฐานการเขียนภาพมาก่อน ได้โอนอ่อนผ่อนคลายความเครียด (หรือเพิ่มความเครียดให้นักศึกษาก็ไม่ทราบ)

               จุดประสงค์ในวันนี้ จึงอยู่ที่ให้นักศึกษาวิชาเอกวัฒนธรรมศึกษาได้ฝึกเขียนภาพจากภาพโบราณสถาน เพื่อจะไปเขียนในสถานที่จริงในโอกาสต่อไป และด้วยอุปกรณ์การสอน(ชอล์ก)ที่ผู้สอนบางท่านปฏิเสธไปแล้วในโลกของการเรียนการสอน

               จึงจบเรื่องเล่าในวันนี้ จากการขึ้นต้นเป็นลำไม้ไผ่ พอเหลาลงไปกลายเป็นบ้องยาขึ่น (ยาสูบประเภทฉุนจัด)

หมายเลขบันทึก: 73507เขียนเมื่อ 19 มกราคม 2007 18:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:05 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

เป็นแนวการสอนที่ดีครับ

ฝึกทักษะในการใช้มือ

ชม.ต่อไป ทดลองให้ปั้นดินน้ำมันรูปสัตว์ดูบ้างก็ได้ครับ หัวข้อ "สัตว์ที่เธอชอบ"

ผมเคยสอนเด็กวัฒนธรรมนี่แหละ

พอปั้นเสร็จ มาส่งผมถามว่า นี่เธอ ปั้นรูปสัตว์อะไรนี่?

เด็กตอบผมว่า...รูปสัตว์ปลาดครับ

ผมเลยให้ B+ ฐานมีความคิดสร้างสรรค์

แล้วเขกหัวไปหนึ่งที

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท