จันทร์ที่ 18 ธันวาคม 2549:
อากาศเช้าๆ ที่นั่นเย็นกำลังดี ประมาณ 20 องศาต้นๆ ผู้เขียนตั้งใจว่า จะเดินรอบๆ ที่พักเสียหน่อย เนื่องจากวันอาทิตย์นอนมากเกิน
พระภิกษุที่กุฏิข้างๆ คงจะเรียนภาษาไทยอยู่... ท่านสนใจหัดพูดอยู่ตลอดเวลา เช่น เมื่อจะเปิดประตูก็ถามพระ เณรรูปอื่นเป็นภาษาเขมร แล้วแปลเป็นไทยว่า "มีใครอยู่ไหม"
อีกอย่างหนึ่งทางวัดจะมีการคัดเลือกตัวแทนไปเรียนบาลี หรือวิชาการต่างๆ ในไทย เพื่อกลับไปเป็นอาจารย์สอนที่นั่นอีกต่อหนึ่ง
สาเหตุที่เรียนถามนี้... ไม่ได้ศรัทธาพระที่เรียนทางโลก ซึ่งส่วนใหญ่จะไม่เก่งทั้งทางโลก และทางธรรม นอกจากนั้นยังเป็นเหตุให้ความรู้บาลี และธัมมะอ่อนลงไปเรื่อยๆ
ผู้เขียนจึงเรียนเสนออาจารย์แม่ชีมาลีว่า น่าจะลองสอนคราวละ 1 เดือน เว้นไปช่วงหนึ่ง แล้วกลับไปสอนอีก 1 เดือน ทำอย่างนี้ปีละประมาณ 2 เดือนก็จะช่วยฟื้นฟูพระพุทธศาสนาได้มาก
ภาพที่ 1: ท่านพระสาแอมไปบริจาคเลือด คลังเลือด โรงพยาบาลอองดวง พนมเปญ
ภาพที่ 2: วงเวียนบัดดัมบอง พระตระบอง กัมพูชา... โปรดสังเกตอิทธิพลของศาสนาพราหมณ์(ฮินดู) เนื่องจากคนเขมรส่วนใหญ่นับถือศาสนาผสมกัน (พุทธ-พราหมณ์-ไสย-ทรัพย์; ไสย = ไสยศาสตร์ รวมความเชื่อเกี่ยวกับผี: ทรัพย์ในที่นี้หมายถึงวัตถุนิยม)
ภาพที่ 3: บรรยากาศบัดดัมบอง (พระตระบอง)... เมืองนี้มีคลินิกหลายแห่ง โปรดสังเกตจากป้ายกากบาท
ภาพที่ 4: บ้านเมืองบัดดัมบอง (พระตระบอง)... คนที่นี่ชอบใช้มอเตอร์ไซค์ ขับรถเร็ว ไม่สวมหมวกกันน็อค และมีเหล้าเบียร์ขายข้างทาง ต่อไปกัมพูชาคงจะมีอุบัติเหตุมากขึ้นเยอะเลย
ภาพที่ 5: สถานีขนส่งบัดดัมบอง (พระตระบอง)... โปรดสังเกตป้ายโฆษณาเครื่องดื่มบำรุงกำลัง "เอ็ม" เข้าใจว่า น่าจะมาจากฝั่งไทย
เชิญอ่าน:
แหล่งที่มา:
เชิญอ่าน:
ขอขอบคุณอาจารย์สิงห์ป่าสัก และท่านผู้อ่านทุกท่าน...
ขอขอบคุณ...
ขอขอบคุณอาจารย์ wwibul...
ขอขอบคุณครับ...