ครูจูหลิง : ความดีงดงามเสมอ
ครูจูหลิง คือเรื่องราวแห่งยุคสมัย คือเรื่องเล่าอันไม่รู้จบของคนไทยทั้งแผ่นดิน !
ครูจูหลิง .. หญิงสาวผู้ซึ่งเป็นคุณครูแห่งโรงเรียนบ้านกูลิงลือปะ อ.ระแงะ จ.นราธิวาส คือบุคคลอีกท่านหนึ่งที่ผมอยากกล่าวถึงและคารวะผ่านถ้อยคำเนื่องในวันครูแห่งปี 2550
20 พฤษภาคม 2549 เป็นอีกวันที่สังคมไทยและสังคมแห่งการเป็นแม่พิมพ์ของชาติ มีอันต้องเศร้าสะเทือนใจเมื่อ นางสาวจูหลิง ปงกันมูล ถูกรุมทำร้ายร่างกายบาดเจ็บสาหัส และได้เข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยาบาลสงขลานครินทร์ อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา ...
จากวันนั้นถึงวันสิ้นลมหายใจของครูจูหลิง (8 มกราคม 2550) นับเป็นเวลา 7 เดือน กับอีก 19 วัน
...สำหรับคนคอยรออย่างเราทั้งหลายย่อมรู้สึกเช่นเดียวกันคือ ...มันช่างเป็นห้วงเวลาอันเนิ่นนานและยาวนานอย่างแสนสาหัส...เฝ้ารอ...รอ...และรออย่างทุกข์ทรมาน เพียงเพื่อต้องการเห็นภาพการลืมตาขึ้นมาอีกครั้งของครูจูหลิง...
เฝ้ารอ และเฝ้าภาวนาให้ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นจริง....
...........
กัลยาณมิตรของผม ( จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร) หรือแม้แต่ของชาว gotoknow กล่าวให้กำลังใจกับผมในทำนอง "ความดีงดงามเสมอ"
ชะตากรรมที่เกิดขึ้นกับครูจูหลิง มิใช่ความดีงามอย่างแน่นอน หากแต่ "วิถีแห่งงาน" ที่เธอได้ก่อร่างและสร้างฝันให้กับเด็กนักเรียนต่างหาก คือความดีงาม...และถือเป็นความดีงามอันยิ่งใหญ่ที่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งได้สร้างความงดงามไว้ประดับแผ่นดินอันเป็นที่รัก
และอาจรวมความถึงว่า...การจากไปของครูจูหลิง ก็คือ หนทางอันดีที่สุดด้วยกระมัง, เพียงเพราะความทุกข์ทรมานอันแสนสาหัสที่เธอเองก็มิอาจแม้แต่จะรู้สึก หรือมิอาจแม้แต่จะมีความหวังในการฟื้นขึ้นมาดูโลกอีกสักครั้งก็ไม่สามารถเกิดขึ้นได้....
เมื่อไม่มีปาฏิหาริย์ ... การเหนี่ยวรั้ง คือความทุกข์ทรมานสำหรับครูจูหลิง หรือแม้แต่ชาวไทยอีกหลายคน...
...........
เวลาประมาณ 16.15 นาฬิกา ของวันที่ 8 มกราคม 2550 ..ครูจูหลิงเสียชีวิตลงอย่างสงบด้วยอาการของปอดที่ติดเชื้ออย่างรุนแรงจนทำให้อวัยวะต่าง ๆ ภายในล้มเหลวเฉียบพลัน !
.......
ความดีงดงามเสมอ ....ครูจูหลิง เป็นคนไข้ในพระบรมราชินูปถัมภ์ของสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ ...ฯลฯ
ความดีงดงามเสมอ ....ครูจูหลิง คือเรื่องราวแห่งยุคสมัย คือเรื่องเล่าอันไม่รู้จบของคนไทยทั้งแผ่นดิน !
คำสำคัญ (Tags): #เปลือยความสุข คนของความรัก โลกและชีวิต
หมายเลขบันทึก: 72999เขียนเมื่อ 16 มกราคม 2007 23:56 น. ()ความเห็น (8)
- คุณครูจูหลิง "ความดีงดงามอยู่ในใจของเราเสมอ"
- ขอบคุณความดีงามที่ยิ่งใหญ่ของท่านที่ทำให้เราได้เล่าขานกันไปอีกนานเท่านาน...และอาจจะเป็นเครื่องเตือนใจของใครบางคนให้เกิด หิริ โอตัปปะ ได้บ้างไม่มากก็น้อย...
ร่วมคารวะด้วยคนครับ ผมก็เป็นเลือดของศึกษาศาสตร์ เช่นกันครับ
- คุณ nutim
- ขอบคุณครับในความเป็นกัลยาณมิตรที่แวะมาทักทาย แลกเปลี่ยนและให้กำลังใจผมเสมอ
- ช่วงนี้..มาแข่งกีฬามหาวิทยาลัยแห่งประเทศไทย ที่ มศว องครักษ์ (นครนายก) แทบจะไม่มีเวลาและสถานที่ในการเข้าเว็บเลย...
- วันนี้ครูจูหลิง..พักผ่อนแล้วนะครับ ฝากเรื่องราวไว้ประดับแผ่นดิน
- และสนับสนุนถ้อนคำนี้นะครับ..ความดีงดงามอยู่ในใจของเราเสมอ"
- และสำหรับน้อง แจ็ค...
- ขอบคุณมากเช่นกันนะครับที่แวะมาร่วมคารวะครู...
- ดีใจกับ มมส ที่มีรากเหง้าความเป็น "ครู" ที่ชัดเจน
- ความรู้สึกหลายอย่างประดังเข้ามาในห้วงคิด
- ทุกครั้งที่เราสูญเสียคุณครูไปคนแล้วคนเล่า เราได้แต่เฝ้าภาวนาให้คุณครูท่านนั้นเป็นคนสุดท้ายของความรุนแรง
- แต่ยังไม่เป็นเช่นนั้น....
- ครูไม่เคยคิดร้าย....มีแต่จิตใจที่พร้อมจะเป็นผู้ "ให้" เสมอ... อีกเมื่อไรจึงจะหยุดทำร้ายครู....อีกเมื่อไร
- ขอดวงวิญญาณของคุณครูจูหลิง ไปสู่สุขคติในสัมปรายภพ
- คุณความดีของครูจูหลิง จะสถิตย์อยู่และย้ำเตือนใจให้ครูไทยทำความดีแก่แผ่นดินตลอดไป....
สวัสดีครับ อาจารย์ ปวีณา ธิติวรนันท์
- ขอบคุณครับในแง่มุมที่ดีในบันทึกนี้
- เราได้แต่เฝ้าภาวนาให้คุณครูท่านนั้นเป็นคนสุดท้าย (เรายังไม่สิ้นหวังที่จะสวดภาวนากันต่อไป)
- ครูไม่เคยคิดร้าย....มีแต่จิตใจที่พร้อมจะเป็นผู้ "ให้" เสมอ...
- ครูยิ่งใหญ่เสมอครับดังที่นักเขียนท่านหนึ่งกล่าวไว้ว่า "ครู คือ ผู้ยกระดับวิญญาณมนุษย์"
- ตอนนี้ผมพานักกีฬามาแข่งกีฬาแห่งประเทศไทยฯ ที่ มศว องครักษ์ จ.นครนายก..สนุก เหนื่อยปนเปกันไป...แต่เหนื่อยที่จะเดินหาสถานที่ในการใช้อินเตอร์เน็ต
- ขอบคุณอีกครั้งนะครับ
- เมื่อก่อนดิฉันก็มีปัญหาเรื่องเน็ต เพราะเครื่องที่ทำงานมีน้อย ที่บ้านพักของตัวเองก็ไม่มีใช้ จะใช้ได้ที่บ้านของตัวเองก็โน่น เสาร์-อาทิตย์ที่ได้กลับบ้าน
- เดี๋ยวนี้หมดปัญหาแล้ว เพราะใช้โทรศัพท์มือถือเชื่อมต่อกับ Notebook ค่ะ
- ใช้ได้ทุกที่ ทุกเวลาที่มีสัญญาณโทรศัพท์ สะดวกและถูกใจค่ะ
- เป็นกำลังใจให้กับนักกีฬาทุกท่านที่ไปทำหน้าที่เพื่อสถาบันในครั้งนี้ค่ะ
- ขอบคุณอาจารย์ปวีณา มากครับ
- ไม่คุ้นชินกับเทคโนโลยี แต่ก็เห็นทีต้องเรียนรู้ซะแล้ว
- ขอบคุณครับ