R2R อีกครั้งในวันนี้...ที่ต้องทบทวนร่วมกับศูนย์วิจัย
Text : Ka-Poom
......................................................................
----------->หลังจากที่ทบทวนในบทบาท ทิศทาง การอำนวยในภารกิจกระตุ้นให้ R2R เดินต่อ คนทำไม่ท้อ...และสนุกคึกคักกับการทำ(ดั่งคำของ อ.หมอวิจารณ์)....
ดิฉันได้รับโทรศัพท์จาก นพ.วิทยา ผู้อำนวยการศูนย์วิจัย...โทรปรึกษาหารือในฐานะที่ดิฉันเป็นเลขานุการศูนย์วิจัยด้วย
คุณหมอวิทยา...บอกว่าอยากรื้อระบบศูนย์วิจัยใหม่...เพราะตอนนี้นิ่งเงียบมากเลย
และที่สำคัญศูนย์วิจัย..ไม่มีงานวิจัยป้อนวารสาร..."ยโสธรเวชสาร"เลย
ทันทีทันใด...ในหัวใจและเกิดความคิดปิ๊งแว๊บ...ขึ้นเลยค่ะ
โอกาส
ได้โอกาสที่...ดิฉันจะขอเสนอ..ให้ทางศูนย์วิจัยผนวก..."โครงการ R2R" เข้าไปในส่วนหนึ่งของศูนย์วิจัยด้วย
เพราะทางโครงการ R2R นั้นได้มีแผนงบประมาณดำเนินการประจำปี...แล้ว..
แต่สิ่งที่จะได้ร่วมกัน คือ ศูนย์วิจัยก็ได้ผลงานร่วมด้วย มีงานวิจัยต่อเนื่อง...
โครงการ R2R ก็จะได้หลักประกันว่า...จะมีการสนับสนุนการทำโครงการที่ขยาย...ออกไปวงกว้างขึ้นอีกจากที่เน้นและเกิดเฉพาะที่กลุ่มการพยาบาล...
ดังนั้น น่าจะเป็นข่าวดี...ได้ในการบูรณาการงานสองงานเข้าด้วยกัน
คือ...โครงการ R2R & ศูนย์วิจัย
ความคิดนี้ผุดและคุกกรุ่นอยู่ในใจดิฉันอย่างมาก...
คาดว่า สัปดาห์หน้าดิฉัน...กลับไปที่โรงพยาบาลยโสธร...จะต้องรีบรื้อร่างคณะกรรมการเดิมศูนย์วิจัย...จัดร่างคณะกรรมใหม่
และร่างวาระ...การประชุม...พร้อมนำเสนอไอเดียที่พุ่งอยู่ในความคิดนี้...ต่อที่ประชุมด้วย
ทำงานทั้งที..ดิฉันมองว่า...น่าจะเกิดประโยชน์อย่างสูงสุด...และหลายๆ งานเราสามารถที่จะทำไปพร้อมกันได้
ทำ...สานต่อ
และสิ่งที่ต้องรีบทำอย่างเร่งด่วนตอนนี้ คือ
การรวบรวมและเยี่ยม พบปะ...นักวิจัย R2R ..ที่กำลังทำและทำไปแล้ว...
สำหรับบุคลากรที่ทำพัฒนาคุณภาพงาน...คงต้องเสนอให้ทำในรูปแบบการวิจัยด้วย
เพราะเท่าที่ได้รับ counsult เมื่อสัปดาห์ก่อน..มีงานวิจัยสามเรื่อง...ของพยาบาลเพื่อขอประเมินระดับ 8
ที่พัฒนางานประจำ...และทำในรูปแบบงานวิจัย...ดิฉันคิดว่าน่าจะขอให้ทั้งสามท่าน----------->จดทะเบียนเป็นงานวิจัยในโครงการ R2R ด้วย...เพื่อเป็นข้อมูลเชิงประจักษ์...และข้อมูลพื้นฐานที่ทางโครงการ R2R เราอยากรวบรวมและเก็บไว้...
พยายามค่ะ..พยายามที่จะให้เนียนเข้าไปในเนื้องาน และชีวิตประจำวันการทำงาน...ของบุคลากร
กระโตกกระตาก...มากก็ไม่ได้ค่ะ...เพราะคนทำงานมักกลัวการเปลี่ยนแปลงและสิ่งแปลกใหม่
ดังนั้น...เราคนรัก..R2R จะพยายามคืบคลาน...เข้าไปฝังตัวอยู่ในชีวิต..."คนทำงาน"..ให้ได้อย่างไม่รู้ตัวค่ะ