รับน้องหอพักใน
ข้าพเจ้าเคยเป็นประธานหอพักในสถาบันราชภัฏ...ภาระกิจหนึ่งที่พวกเราต้องทำเป้นประเพณีก็คือการรับน้อง......การรับน้องหลายท่านคงเคยได้ยิน ได้ผ่านมาบ้างแล้ว..แต่ก็เป็นเรื่องพวกเราไม่เคยลืม...การรับน้องหอพักในจะถูกทำในภาคเรียนแรกที่เปิดเรียนแต่เป็นประมาณ 1 เดือนผ่านไป โดยที่เราไม่มีการนัดหมายน้องนอกจากรุ่นพี่ (ออกจะเป็นการเอาเปรียบสักหน่อยแต่ก็เป็นประเพณีเดิมขอเรา ในตอนนั้น) ค่ำคืนหนึ่งที่เรานัดหมายได้มาถึง...เวลา24.00น.เป็นเวลาที่เรานัดหมายกัน...แต่แทนที่ข้าพเจ้าจะอยู่ที่หอกลับเป็นวันที่ข้าพเจ้าต้องเข้าร่วมประชุมสภานักศึกษาเพื่อตืดตามงานโครงการ....ตั้งแต่บ่ายจนถึง 5 ทุ่มที่เราประชุมสภาไม่มีทีท่าว่าจะหยุด..เพรระโครงการเยอกเหลือเกิน....ใจของข้าพเจ้านึกถึงแต่หอพักจะทำอย่างไรดีน้า...เหลือเวลาอีก 15 นามทีแล้วจะ 6 ทุ่ม.....เอาไงดี...เอาไงดี...เพื่อที่อยู่หอพักหลายคนกระวนกระวายใจเพราะไม่เลิกสภาสักที เนื่องจากไม่มีใครรู้เลยว่าวันนี้รับน้อง..เพียงไม่กี่คนเท่านั้น....อีก 10 นาที ข้าพเจ้ามองหน้าเพื่อนหอพักด้วยกัน...คล้ายกับจะถามว่า..เอาไงดี...เหมือนกับมีคนรู้ ท่านอาจารย์ประจำสำนักกิจเอ่ยว่า เอาล่ะนะนี่ก็จะเที่ยงคืนแล้ว...เราค่อยต่อพรุ่งนี้ดีไหม....ทุกคนเลิอกประชุมข้าพเจ้ารีบวิ่งออกจากห้องประชุมเพื่อกลับหอพัก.....พอดีเจอกับเพื่อนประธานหอพักในผู้ชาย 2 คน ซึ่งกำลังเตรียมมาเจรจากับ ท่านอาจารย์ประจำสำนักกิจการนักศึกษา พวกเราไม่รอฟังคำตอบรีบเข้าหอพัก(โดยการลอดรั้วลวดหนาม ทั้งที่ใส่กระโปรง) พอมุดเข้าไปได้ครึ่งตัว เพื่อนผู้ชาย 2 คนที่วิ่งไปขออนุญาตอาจารย์วิ่งมาบอกให้ระงับการรับน้องเพราะท่านไม่อนุมัติ....ข้าพเจ้ารับทราบแต่เพื่อนบนหอข้าพเจ้าล่ะ...จะรู้ด้วยวิธีใด...ข้าพเจ้าพยายามบอกให้เพื่อนฟัง(โดยวิธีการกระซิบบอกเพื่อนบนตึกชั้น 2 ซึ่งมันเป็นไปได้ยาก) เหลืออีก 5 นาที ข้าพเจ้าวิ่งจะไปบบอกเพื่อหอพักหญิงหอที่ 2 (เรามี 3 หอพัก).....ข้าพเจ้ก้าวข้ามรั้แนวต้นไม้..กำลังจะผ่านเสียงตีปี๊บ เคาะห้อง เรียกชื่อน้องดังเซ้งแซ่ขึ้น...ไม่ทันการล่ะข้าพเจ้าวิ่งกลับมาหอพักตนเอง.....รองประธานหอพักตะโกนถาม..เอาไงดี.....ข้าพเจ้าจะเอาไงดี...ถ้าหอพักของข้าพเจ้าไม่รับ อีก 4 หอก็ต้องถูกลงโทษ เป็นไปได้เหรอที่ข้าพเจ้าจะฝืนมติ..เพราะมันไม่สามารถแก้ไขได้แล้วนิ....รับก็รับ..ข้าพเจ้าตะโกนบอก....แล้วเราก็เริ่มรับน้องเหมือนทุกปีที่ผ่านมา.....ข้าพเจ้าเตรียมใจไว้แล้ว..ว่าจะต้องมีเรื่องตามมา.....แน่นอน....จะเกิดอะไรขึ้นโปรดติตามตอนต่อไป....
ความเห็น (5)
- ที่ ม.มหาสารคาม ขณะนี้กำลังมีกีฬาหอพัก
- แต่การรับน้องหอได้สิ้นสุดไปนานแล้ว
- เนื้อแท้ของกิจกรรมรับน้อง ผมเชื่อว่ามีประโยชน์มากกว่าโทษ แต่ที่น่าวิตกก็คือรูปแบบที่เปลี่ยนไป
- เพราะส่วนตัวผมก็ยังเชื่อและศรัทธาว่า การรับน้องคือปฐมบทของความเป็นหนึ่งเดียวของคนในสถาบัน...
ขอบคุณค่ะคุณแผ่นดิน ที่แสดงความคิดเห็นและแลกเปลี่ยนข้อมูลมา ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่ชอบงานกิจกรรมและเคยอยู่สำนักกิจการนักศึกษาของ ม.ราชภัฏเลย ก่อนมาบรรจุ 2 ปี ก็เห็นด้วยกับท่าน และก็เคยผ่านการรับน้องหอพักมาแล้ว เลยรู้ว่ามันมีประโยชน์มากกว่าโทษเพราะทำให้เรารู้จักและรักกันมาขึ้น สามารถจดจำพี่ได้ 80 คนในคืนเดี๋ยว....
11ปีที่ผ่านมา ผมอีกคนที่เจอแบบนี้ ในฐานะประธานหอพัก ตัดสินใจเป็นอะไรเป็นกัน สุดท้ายคือคาดโทษ แต่ก็ไม่มีอะไร เพราะมีพ่อเกษม รักษาเคนช่วยไว้ ขอขอบพระคุณครับอาจารย์