ภูลมโล&ภูหินร่องกล้า 2566
Review & Record
Review trip
day1 ; 20/1/2566
- ลาพักผ่อนวันศุกร์ เดินทางจากขอนแก่น 12 น. เลือกใช้เส้นทาง ขอนแก่น -หล่มสัก- เขาค้อ- นครไทย>> ภูหินร่องกล้า
-พักในอุทยานภูหินร่องกล้า บ้านพักฐานพัชรินทร์ (ทหารดูแล เวลาไม่มีแขกผู้ใหญ่ สามารถเปิดรับนักท่องเที่ยวทั่วไปได้) ซึ่งโชคดีที่ยังว่าง ทั้งนี้ต้องขอขอบคุณ จนท.อุทยานท่านหนึ่งที่ให้ข้อมูล แนะนำ ที่พักให้ด้วยน้ำเสียงที่น่ารักมาก ตอนโทรมาสอบถาม
-เช็คอินเข้าที่พัก 17 น. อากาศหนาวๆ พระอาทิตย์ใกล้ตก บรรยากาศดีๆ เลยเดินไปชมลานหินแตก ห่างที่พักประมาณ 500 ม. เก็บภาพสวยๆ ของแสงอาทิตย์ยามเย็น
- ทานข้าวเย็นประมาณ 1 ทุ่ม ที่ร้านค้าในอุทยาน ( เปิด 6-21 น.) นักท่องเที่ยวเยอะพอควร
day2 ; 21/1/2566
- ตี5 กว่าๆ ติดต่อขึ้นรถไปภูลมโล ณ จุดขึ้นรถ อยู่ในอุทยานภูหินร่องกล้า ห่างจากที่พักเรา 300 ม. ราคา1000บาท/คัน/10คน (แชร์กับคนอื่น) ทีมเราไป2คน เจอทีมจากระยอง 2 นนทบุรี2คน รวมเป็น6คน เลยตกลงกันว่าไปเท่านี้ดีล่ะ ไม่รอครบ10คน สรุป ค่ารถ 1000/6=170 บาท/คน
- นั่งรถกะบะด้านหลัง อากาศหนาว ลมปะทะหน้า ต้องเตรียมอุปกรณ์ป้องกันให้ดี เสื้อกันหนาวกันลม หมวก แว่นตากันลมกันฝุ่น รถวิ่งขึ้นภู สูงชันขึ้นเรื่อยๆ ผ่านหมู่บ้านร่องกล้า ขึ้นไปภูลมโล ระยะทาง 15 ก.ม.(จากภูหินร่องกล้า) เราไปช่วงเช้าตรู่ 2ข้างทางยังมืดๆ มองขึ้นไปบนฟ้าเห็นดาวมากมาย แจ่มชัด สวยงาม คงหาชมได้ยากในช่วงเวลาอื่น
- 6 โมงเช้า ถึงยอดภูลมโล ฟ้ายังมืด แต่นักท่องเที่ยวเริ่มเยอะ ต่างยืนจับจองพื้นที่ รอชมแสงแรกของพระอาทิตย์ รอฟ้าฟางที่ภูลมโล อากาศหนาวๆ แฟชั่นชุดกันหนาว คงได้ใช้ที่นี่
- ชมความงามของแสงตะวัน หน้าผา ยอดภู เก็บภาพให้อิ่มใจ ก็ขึ้นรถต่อ ไปตามทุ่งดอกพญาเสือโคร่ง ถ่ายภาพกันตามสะดวก คุยกับคนขับรถได้ ทุกคนอัธยาศรัยดีมาก ใช้เวลาอยู่บนภู ประมาณ 2-3 ชม.
- ลงจากภู ให้พี่คนขับรถพาแวะหมู่บ้านร่องกล้า ทุกคนอยากถ่ายภาพ หมู่บ้านตรงมุมสูง (ต้องเดินขึ้นไป ตรงวัดหินร่องกล้า 300 ม.)
-เดินทางกลับอุทยานภูหินร่องกล้า กล่าวอำลาเพื่อนร่วมทริบทั้ง 4 ท่าน จากระยอง และนนทบุรี ด้วยความรู้สึกดีๆ มิตรภาพที่น่ารัก ประทับใจ
- ทานอาหารเช้า ร้านค้าในอุทยาน
-เดินทางกลับขอนแก่น โดยเลือกใช้เส้นทาง ภูทับเบิก- หล่มเก่า-หล่มสัก- น้ำหนาว>>ขอนแก่น ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ
#ขอบคุณทุกๆคน ทุกๆสิ่ง ที่พบเจอ ตลอดการเดินทาง ครั้งนี้ ล้วนเป็นความประทับใจ และคงเป็นความทรงจำที่ดีงามตลอดไป
เห็นใบเมเปิ้ลร่วงที่ โรงเรียนการเมืองการทหาร อุทยานภูหินร่องกล้า ทำให้นึกถึงบทกวีรางวัลซีไรต์(ใบไม้ที่หายไป) ของคุณจีรนันท์ พิตรปรีชา
ความเห็น (2)
สวยงามค่ะ
ยินดีกับ ชนก ด้วยนะคะ
ขอบคุณพระคุณพี่แก้วด้วยนะคะ ที่มีส่วนดูแล แนะนำ และช่วยเหลือน้องๆ ในวันที่ผ่านมาค่ะ