๒๐๙. หมูสามชั้น

       ในวันที่แดดร้อนระอุ จนเปล่งประกายสะท้อนระยิบระยับจับผิวถนน ที่มีรถยนต์วิ่งกันขวักไขว่ แล้วก็มาจอดเรียงรายอย่างนิ่งสนิทตรงสี่แยกไฟแดง

       หนึ่งในนั้นมีรถสิบล้อจอดอยู่ด้วย นอกจากจะคันใหญ่สังเกตได้เด่นชัด ด้านหลังยังปรับแต่งแบ่งเป็นสามชั้น ทุกชั้นจะเสริมด้วยลูกกรงเหล็กขนาดใหญ่ดูแน่นหนา

       ภายในลูกกรงมีสิ่งที่กำลังเคลื่อนไหว มองเห็นได้ถนัดตา สีขาวนวลผ่องและอ้วนพี ไม่มีเป็นอื่นแน่ มันคือหมูตัวโต ยืนแออัดยัดเยียด บางตัวยืนไม่ไหว ขอเอนกายและยื่นหน้าออกมานอกลูกกรง

       หากเข้าไปใกล้ๆ จะได้ยินเสียงหายใจฟึดฟัดและเสียงบ่นพึมพำของหมูชั้นที่สาม ซึ่งเป็นชั้นบนสุดที่ไม่มีหลังคา ประมาณว่า “ไม่น่าพาพวกเราออกมาเที่ยวเลย อยู่ในฟาร์มก็ดีอยู่แล้ว ข้างนอกร้อนจะตาย...”

       บรรดาหมูที่นอนอยู่ชั้นสอง ได้ยินเสียงบ่นจนรู้สึกรำคาญ แต่ก็อดสงสารไม่ได้ ด้วยตัวเองอยู่ตรงกลาง ด้านข้างเป็นลูกกรงตลอดแนว จึงได้สัมผัสกับลมที่ช่วยระบายความร้อน ข้างบนก็ยังมีหลังคาที่เป็นพื้นของชั้นที่สามคลุมอย่างมิดชิด

       “ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวคราวหน้า ถ้าได้ออกมาเที่ยวตอนฤดูฝน พวกข้าจะขอไปอยู่ข้างบนบ้าง พวกเจ้าจะต้องไม่เปียกฝนอย่างแน่นอน” หมูชั้นที่สองตะโกนขึ้นไปเพิ่อปลอบใจหมูชั้นที่สาม

        หมูที่อยู่ชั้นหนึ่งหรือชั้นล่างสุด ที่ขนาบข้างด้วยแผ่นเหล็กหนาทึบ มีลูกกรงเป็นช่องลมบ้างเล็กน้อย แม้จะอบอ้าวบ้าง แต่ก็ยังดีกว่าชั้นบนสุด ที่เพื่อนหมูกำลังถูกแดดแผดเผา 

       “เอาไว้ฤดูหนาวก็แล้วกัน พวกเราคงจะได้มีโอกาสออกมาท่องเที่ยวกันแบบนี้ ข้าขอไปอยู่ชั้นที่สามบ้างนะ ตอนนั้นมันคงจะหนาวเหน็บมากมาย แต่พวกข้าจะสู้ทน..” หมูชั้นที่หนึ่งตะโกนบอก เพื่อให้หมูชั้นที่สองได้ยิน

        ไฟเขียวแล้ว สิบล้อที่บรรทุกหมูอยู่เต็มคันรถขับเคลื่อนออกไป จุดหมายปลายทางไม่มีใครรู้ หมูที่แออัดอยู่ทุกชั้น เริ่มจะผ่อนคลาย หลังจากที่ได้พูดจาและให้กำลังใจซึ่งกันและกัน

            ในวันนี้ที่อากาศร้อนมากขึ้น จนสุดที่จะทานทน ทำให้นึกถึงทุกสรรพสิ่งในธรรมชาติกับสิ่งแวดล้อมรอบกาย ที่ไม่ช่วยให้จางหายซึ่งความอบอ้าวของแสงแดด

            พอได้คิดถึง หมูทั้งสามชั้นบนรถสิบล้อ มันให้ความรู้สึกที่เยียบเย็นลง เพราะถ้าหากเป็นเราบ้าง ในท่ามกลางความทุกข์ทรมานทั้งกายและใจแบบนั้น

            หากได้แบ่งปันความคิดและถ้อยคำดีๆ มีจิตใจที่เปี่ยมเมตตา พูดจาไพเราะ เอาใจเขามาใส่ใจเรา ไม่เห็นแก่ตัวและไม่เอารัดเอาเปรียบ อยู่ในสังคมและองค์กรที่เกื้อกูลซึ่งกันและกัน

            อากาศจะร้อนสักปานใด ก็สามารถสู้ทนและผ่านพ้นไปได้อย่างมีความสุข ด้วยจิตใจร่มๆ จงบ่มเพาะให้เป็นนิสัย ขอบใจหมูสามชั้น ที่ช่วยให้จิตใจของฉันเย็นลง

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๒๔  มีนาคม  ๒๕๖๖

 (ภาพประกอบที่ไม่เกี่ยวกัน…คือวันสุดท้ายของปีการศึกษา ๒๕๖๕…ก่อนแยกย้าย)