เรื่องเล่าของผม
นับตั้งแต่ผมได้เข้ามาอยู่วรรณกรรมรู้สึกว่ามันจะไม่สนุกสนานเพราะว่าเป็นชุมนุมที่น่าเบื่อ
โดย...นายวุฒินัน ทันไธสง
นับตั้งแต่ผมได้เข้ามาอยู่วรรณกรรมรู้สึกว่ามันจะไม่สนุกสนานเพราะว่าเป็นชุมนุมที่น่าเบื่อแต่อาจารย์บอกว่าชุมนุมวรรณกรรมขาดอีก ๖ คน อาจารย์คัดเอาความสมัครใจ ปรากฏว่าไม่มีใครเดินออกไปเลยผมและเพื่อนอีก ๔ คน เดินไปด้วยความไม่พอใจ แต่อยู่ๆ ไป อาจารย์ท่านก็พาออกไปศึกษานอกหมู่บ้านศึกษากับครูภูมิปัญญา ผมรู้สึกว่าจะชอบกลุ่มวรรณกรรมมากขึ้น เพราะอาจารย์พาศึกษาหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็น ผญา นิทานพื้นบ้าน คำสอย เป็นต้น ก็ให้มาแลกเปลี่ยนความรู้กัน ผมก็รู้สึกอยู่กลุ่มวรรณกรรมนี้ดีจะได้มีความรู้หลายๆ เรื่อง มีทั้งกิจกรรมศึกษาต่างๆ มากมายไม่ว่าจะเป็น การออกไปศึกษานอกหมู่บ้านศึกษากับครูภูมิปัญญา และวันหนึ่งอาจารย์ให้แต่งกลอนผมไม่อยากแต่งเลยเขาจะว่าผมแต่งไม่เป็น แต่พออาจารย์ให้แต่งผมก็แต่ง ผมไม่คิดว่า ผมจะแต่งกลอนได้ ผมรู้สึกว่าดีมากที่มาอยู่วรรณกรรมเพราะวรรณกรรมมีการศึกษาหาความรู้ต่างๆ “ผมจึงรักชุมนุมวรรณกรรมมากครับ”
นับตั้งแต่ผมได้เข้ามาอยู่วรรณกรรมรู้สึกว่ามันจะไม่สนุกสนานเพราะว่าเป็นชุมนุมที่น่าเบื่อแต่อาจารย์บอกว่าชุมนุมวรรณกรรมขาดอีก ๖ คน อาจารย์คัดเอาความสมัครใจ ปรากฏว่าไม่มีใครเดินออกไปเลยผมและเพื่อนอีก ๔ คน เดินไปด้วยความไม่พอใจ แต่อยู่ๆ ไป อาจารย์ท่านก็พาออกไปศึกษานอกหมู่บ้านศึกษากับครูภูมิปัญญา ผมรู้สึกว่าจะชอบกลุ่มวรรณกรรมมากขึ้น เพราะอาจารย์พาศึกษาหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็น ผญา นิทานพื้นบ้าน คำสอย เป็นต้น ก็ให้มาแลกเปลี่ยนความรู้กัน ผมก็รู้สึกอยู่กลุ่มวรรณกรรมนี้ดีจะได้มีความรู้หลายๆ เรื่อง มีทั้งกิจกรรมศึกษาต่างๆ มากมายไม่ว่าจะเป็น การออกไปศึกษานอกหมู่บ้านศึกษากับครูภูมิปัญญา และวันหนึ่งอาจารย์ให้แต่งกลอนผมไม่อยากแต่งเลยเขาจะว่าผมแต่งไม่เป็น แต่พออาจารย์ให้แต่งผมก็แต่ง ผมไม่คิดว่า ผมจะแต่งกลอนได้ ผมรู้สึกว่าดีมากที่มาอยู่วรรณกรรมเพราะวรรณกรรมมีการศึกษาหาความรู้ต่างๆ “ผมจึงรักชุมนุมวรรณกรรมมากครับ”
หมายเลขบันทึก: 70419เขียนเมื่อ 1 มกราคม 2007 08:38 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:54 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (5)
ครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
ชอบ ไม่ชอบ ไม่อนิจจัง
ต่อเมื่อมีการค้นความรู้ ค้นหาความสนใจ
ก็จะทำให้เราค้นพบตัวเอง
การตัดสินใจตอนที่ค้นตัวเองแล้ว
จะเป็นความชอบที่ยั่งยืน
ครูบาดีใจด้วย ที่เธอเดินไปถูกทาง
..วันหลังแต่งกลอนมาอวดทางบล็กหน่อยได้ไหม
รูปหล่อ
ขอบพระคุณแทนเด็กๆ ด้วยค่ะ วันที่ 3 มค. 2550 เด็กๆ คงจะได้ตอบท่านครูบา พวกเค้าคงดีใจ
สุทธินันท์
ขอชื่อชมอาจารย์ ดอกไม้ขาว ที่ก้าวหน้าเร็วมาก
สามารถชวนลูกศิษย์พบกับกระบวนการเรียนรู้ใหม่IT.
แต่แปลกใจ..ทำไมเด็กๆไม่ค่อยชอบเรื่องวรรรกรรม
เรื่องท้องถิ่น ซึ่งมันเป็นชีวิตเลือดเนื้อของเรา
และวิชาวรรณกรรมคำสอย ผญา น่าสนุกมาก
วันหลังจัดประกวดคำสอยทั้งหมู่บ้านดีไหม
หรือจะเอาเฉพาะในห้องในกลุ่มก่อน
"สอยๆสาวสำน้อยอยู่บ้านเม็กดำ
อยากเป็นผู้งามขำ ทาแต่ แป้งสิงคโป"
สุทธินันท์
ป้ายคำหลัก ให้อาจารย์แก้ไขใหม่ เพิ่มคำว่า อีสาน
ที่ถูกเป็น มหาชีวาลัยอีสาน
ที่เด็กๆถ่ายทอดออกมาว่าไม่ชอบ เพราะก่อนหน้าที่เขาจะเรียน ครูไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรมาก เพียงแต่เป็นผู้จัดสถานการณ์ให้เขาค้นพบ สุดท้ายท่านครูบาจะเห็นว่า พวกเขารักวรรณกรรมอีสาน ยังมีเรื่องเล่าของเด็กๆ อีกหลายเรื่อง ที่นำเสนอต่อไปค่ะ ติดตามอ่านะคะ