ความวังเวงเคว้งคว้างอ้างว้างนัก
เสมือนเรือที่ไร้หลักพักจอดนิ่ง
ความเงียบเหงาซุกแนบมาแอบอิง
วันที่แม่สละทิ้ง..ทุกข์โศกตรม
แม่เคยบอกให้ทำใจไม่เศร้าหมอง
เป็นครรลองให้รู้ตื่นอย่าขื่นขม
กายแม่เจ็บแต่หัวใจไม่ระทม
คำแม่คมช่วยบ่มลูกผูกความดี
แม่ได้พักแล้วหนาหลับตาเถิด
บุญกุศลก่อเกิดเลิศวิถี
ส่งให้แม่หมดทุกข์สุขทวี
ลูกคนนี้กลั้นน้ำตายังอาวรณ์
ความวังเวงเคว้งคว้างสร้างสงบ
เมื่อลูกพบคุณค่าล้ำ..คำแม่สอน
ทำวันนี้..ให้ดีสุด..ดุจคำพร
พึงสังวรในธรรมะละอบาย
จะพบอีกชาติไหนไหน..ลูกไม่รู้
แม่จะอยู่ในใจนี้..มีความหมาย
แม่คือแบบสรรค์สร้างอย่างมากมาย
ช่วยลูกได้ก้าวหน้าพัฒนาตน
ลูกจึงมาพร้อมกัน..วันส่งแม่
ด้วยรักแท้แห่งจิต..คิดกุศล
คุณความดีใหญ่ยิ่งมิ่งกมล
บันดาลดลแม่สู่ชั้น..สวรรค์เอย..
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๑๙ พฤษภาคม ๒๕๖๕
…เขียนให้ ดร.รฐา เที่ยงธรรม…ที่สูญเสียพี่สาวอันเป็นที่รัก พี่สาวของดร.รฐา เป็นคนดีมีคุณธรรม เฝ้าสอนลูกอยู่เสมอว่า “จงทำวันนี้ให้ดีที่สุด” และลูกได้ปฏิบัติตาม ตลอดจนจะบอกแม่เป็นครั้งสุดท้ายถึงความในใจ..ด้วยบทร้อยกรองนี้ ในวันที่ ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๖๕
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ สูญเสียคนที่เป็นที่รักของครอบครัว