๑,๒๗๕ นับถอยหลัง...
ขณะที่ผมเตรียมความพร้อมของอาคารสถานที่และสิ่งแวดล้อมของโรงเรียน ก่อนเปิดภาคเรียนที่ ๑ ของปีการศึกษา ๒๕๖๕ ซึ่งจะเปิดเรียนในวันอังคารที่ ๑๗ พฤษภาคม ๒๕๖๕
ผมเริ่มนับถอยหลังไปด้วย จากวันเป็นเดือน ยังเหลืออีกกี่วันกี่เดือน..ที่ผมจะหลุดรอดไปจากวงการครู ออกไปจากราชการ ไม่ต้องทำงานการศึกษาอีกต่อไป พอนับถอยหลัง ผมก็จะหักออกไปทีละวันทีละเดือน จากทั้งหมด ๑๖ เดือนเท่านั้น
ผมไม่ใช่คนโลกสวย มีทุกข์มีร้อน มีเดือดเนื้อร้อนใจ แต่ในขณะที่ยังรับราชการ ผมก็จะยังทำงานเต็มที่ ไม่มีวันหยุดพัก งานก่อนเปิดเรียน ถ้าเป็นงานเอกสารก็จะมีเรื่องที่ต้องเตรียมมากมาย ผมกับครูช่วยกันทำมาหลายวันแล้ว
รอบๆอาคารเรียน จะปล่อยหญ้าให้รกไม่ได้เลย นักเรียนต้องปลอดภัยในการเดินไปเข้าห้องน้ำ ผมเดินสำรวจแล้วเก็บกวาด ลงมือตัดหญ้าเสร็จไปบางส่วนเท่านั้น จะว่าไปแล้ว ผมทำเรื่องนี้จนเคยชิน โดยเฉพาะในช่วงก่อนเปิดเรียนของทุกปี
งานใหญ่คือสนามฟุตบอล เรียบร้อยก่อนเรื่องอื่นๆ แต่ก็นั่นแหละ ฝนตกทุกวัน หญ้าเริ่มยาวอีกแล้ว มาคิดอีกทีช่างมันเถอะ คิดว่าจะวางแผนการตัดหญ้าอีกไม่กี่ครั้ง ก็คงไม่ต้องมาเป็นภาระผูกพันกับชีวิตอีกแล้ว
แหล่งเรียนรู้ ต้องสะอาดเรียบร้อยอยู่เสมอ ไม่มีใครเดินทางมาเยี่ยมชม ก็ไม่เห็นเป็นไร ทำให้น่าอยู่น่ามองเป็นปัจจุบัน สักวันก็ต้องพลัดพรากจากงานแบบนี้ไป จะได้เหลือความทรงจำดีๆเอาไว้ ให้เห็นภาพดีๆที่เคยทำ
อาคารออมสิน ยังดูทรงพลังและยิ่งใหญ่ ในโรงเรียนเล็กๆ ผมเดินสำรวจตรวจตรา พบว่าอาคารดูโล่ง โปร่งสบาย สะอาดตาเหมือนเคย เพราะครูช่วยกันเก็บกวาดพร้อมรับเปิดเทอม
ภายใต้อาคารออมสินยังมีห้องเรียนที่สำคัญอีก ๒ ห้อง คือห้องเรียนอนุบาล ๒ และ ๓ เป็นห้องฝึกประสบการณ์ปฐมวัย ไปสู่ระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน วันนี้..ตกแต่งสวนหย่อม ตัดแต่งกิ่งไม้เสร็จเรียบร้อย
ห้องน้ำห้องส้วมทั้งของเด็กอนุบาลและประถมฯ ด้านหน้าดูโล่งเตียนก็จริง แต่ด้านหลังยังรกไปด้วยพุ่มไม้ เนื่องจากฝนตกลงมาอย่างต่อเนื่อง จนไม่สามารถเข้าไปสะสางได้ รอแล้งอีกสักนิด จึงจะมีโอกาสได้ลุยเข้าไปจัดการ
“ห้องสมุด”งานที่ตั้งใจไว้ว่าจะต้องพัฒนาทุกครั้งที่ปิดภาคเรียน ครั้งนี้เพิ่งจะมีเวลาได้ลงมือ เริ่มจากการจัดมุมมอง จัดระเบียบโต๊ะและติดผ้าม่าน ตลอดจนจัดชั้นหนังสือให้เข้าที่เข้าทางอย่างเป็นระบบ คิดว่าจะทำเป็นครั้งสุดท้าย หมายความว่า ปิดเทอมเมษายน..ปีหน้า ๒๕๖๖...จะไม่ทำอะไรที่ห้องสมุดอีกแล้ว
พบวัสดุอุปกรณ์ประจำห้องสมุด…ที่ทรุดโทรมและซีดเซียว ไม่ต้องเสียเงินซื้อใหม่ แค่ลงทุนนิดหน่อยกับเสียเวลาไม่นาน ผมลงมือช่วยครูแต่งแต้มสีสัน เพื่อรักษาเนื้อไม้ให้ดูใหม่ และสดใสมากกว่าเดิม
ทุกครั้งที่จะเปิดภาคเรียน ภารกิจเดิมๆ เพิ่มเติมบริหารจัดการ แบบใส่ใจกันไปเต็มที่ ไม่มีขาดตกบกพร่อง ทำกันแบบอัตโนมัติ ชนิดที่ว่าไหลลื่น ไม่มีลืมเลือนได้เลยกับงานแบบนี้ คือการฉีดพ่นหมอกควันป้องกันลุงลาย
เพื่อให้ครูและผู้ปกครองอุ่นใจว่าจะเกิดความปลอดภัยอย่างจริงแท้แน่นอน ก็ต้องฉีดพ่นน้ำยาฆ่าเชื้อโรค เพื่อป้องกันโรคโควิด๑๙ งานนี้…กว่าจะเกษียณคงต้องฉีดอีกหลายครั้ง ลองนับถอยหลังไป น่าจะได้ฉีดไม่น้อยกว่า ๕ ครั้งเป็นแน่แท้
ในส่วนของโรงอาหารนักเรียนระดับประถมฯ ไม่น่าเป็นห่วงมากนัก เนื่องจากโต๊ะ เก้าอี้เพียงพอ แต่สำหรับนักเรียนปฐมวัย โต๊ะอาหารชำรุดทรุดโทรมมาก ผมต้องจัดหามาเพิ่มเติมและจัดให้เป็นระเบียบ ไม่แออัดจนเกินไป
สหกรณ์ร้านค้า จะเปิดให้บริการได้ตั้งแต่วันแรกของการเปิดเรียน สินค้า อาหาร ขนม นมและน้ำดื่มมีพร้อมแล้ว ปีการศึกษานี้ ยังคงขายในราคาประหยัด เน้นคุณภาพและบริการ ไม่เน้นกำไร เป็นสวัสดิการเล็กๆสำหรับครูและนักเรียน
หนังสือเรียน…สื่อสำคัญที่สุด ถ้าไม่จริงจังตั้งใจในการบริหารจัดการ ก็จะจัดซื้อไม่ทันเปิดเรียน แต่ตอนนี้ หนังสือถูกจัดส่งถึงโรงเรียนครบถ้วนเรียบร้อย ผมรู้สึกภูมิใจที่ได้ทำงานสำเร็จไปหลายอย่าง ล้วนเป็นงานประจำ ที่ต้องทำหน้าที่และรับผิดชอบ บางอย่างคงต้องทำไปเรื่อยๆตลอดเวลาที่เหลืออยู่ แต่บางอย่าง เช่นหนังสือเรียน จัดซื้ออีกครั้งเดียวคือปีหน้า…เดือนเมษา ๒๕๖๖ เรียกว่าซื้อครั้งสุดท้าย…ก่อนเกษียณ
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๑๑ พฤษภาคม ๒๕๖๕
ความเห็น (1)
มันเป็นความสุขของ ผอ. ครับ ;)…
และเป็นความสุขที่สมาชิก G2K สัมผัสได้