ตอนก่อนเขียนเริ่มเรื่องการส่งเสริมการอ่านหนังสือไว้ ก่อนนอนวันนี้ คิดทบทวนว่า ที่ผ่านมามีสิ่งใดหรือมาเป็นแรงบันดาลใจให้เรามามีส่วนการส่งเสริมฯ
คิดว่าคงเป็นเพราะเห็นคุณแม่ที่เป็นครู ท่านชอบอ่านชอบเขียนหนังสือ จนปัจจุบันวัย 77 ปีท่านยังคงเป็นนักรักการอ่าน และเรายังไปเห็นคุณยายฯ ( ขณะเขียนจำชื่อไม่ได้ อยู่บ้านภูมินทร์ท่าลี่ ) ท่านเป็นภรรยาคุณลุงเผอิญ บุญมี คุณยายท่านนี้ผ่านไปเมื่อไหร่เห็นท่านอ่านหนังสืออยู่บ่อย ๆ เรียกว่ารักการอ่านเป็นชีวิตจิตใจ
ภรรยาและลูก ๆ หลาน ๆ เราดูเขาก็รักการอ่านดี เขียนถึงผู้คนทั่วไปอีกที่พบ ที่นึกเห็นภาพชัดอีก ได้แก่โกเฮง หรือคุณสุรศักดิ์ กสิณฤกษ์ ท่านนี้เป็นชาว จ.แพร่แต่เป็นเขยน่าน เป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ มีความเมตตาสูงและใช้ชีวิตแบบพอเพียงดี เราเคยพูดคุยเรื่องการอ่านกับท่าน เห็นว่า นอกจากมีนิสัยรักการอ่านเป็นชีวิตจิตใจ ท่านยังชอบการจดบันทึกเรื่องราวที่อ่านไว้ในสมุดอีก น่าติดตามมาเล่าต่อ เพื่อส่งเสริมการอ่านหนังสือ จ.น่านครับ.
ควรรณรงค์อย่างต่อเนื่องครับ การรักการอ่านจนเป็นนิสัยนั้น มันช่วยให้ทั้งประเทศเจริญพร้อมๆกันเป็นแผง จะทำอย่างไรเร่งให้เป็นนิสัย คนญี่ป่นเมื่อขึ้นรถไฟจะมี สอง อย่างที่เขาทำคืออ่านหนังสือเล่มเล็กๆ(เขาทำพอเหมาะให้อ่านจริงๆ) หรือไม่ก็นั่งหลับตา ตอนแรกผมนึกว่าเขาคงห่วงมากแน่ๆ อาจเที่ยวมาดึก ผลปรากฏว่าเขานั่งหลับตาเฉยๆ คล้ายๆกับทำสมาธิอย่างงั้นแหละ เขาทำกันอย่างนี้ทั้งประเทศ
รถเมล์ที่กรุงเทพฯ หรือรถไฟจะเห็น สองอย่างเหมือนกันคือ พูดกัน หรือไม่ก็หลับคอพับคออ่อน หรือไม่ก็นั่งตาลอย
โลกปัจจุบันมีข้อมูลเยอะจริงๆเหมาะอย่างยิ่งที่จะต้องฝึกให้เป็นนักอ่าน แล้วเขาจะแยกแยะได้ว่าจะสังเคราะห์เอาแต่สิ่งดีๆ
ขอบพระคุณครับ คุณหนอนหนังสือ ที่มาเยือนและแนะนำ เราจะนำไปบอกเล่าเรื่องราวในทุก ๆ โอกาสที่รณรงค์ หวังว่าจะมาเยือนและแนะนำในโอกาสหน้าอีกครับ.