เคยโกรธลูกเหมือนกันค่ะ แต่ต้องปรับใจเราเอง
อ่านแล้วเข้าใจจิตใจของคนเป็นแม่นะคะ ขอฝากลูกดีกว่าค่ะ สักวันเราก็ต้องแก่ ขอให้กลับไปดูแลพ่อแม่กันให้มากๆ เถอะค่ะ เพราะคนที่รักเราที่สุดก็พ่อกับแม่นี่แหละค่ะ เอาใจใส่ท่านให้มากๆนะค๊ะ นึกถึงตอนที่เราเป็นเด็ก ท่านไม่ห่างหายคอยดูแลเฝ้าทะนุถนอม พอเราโตมาด้วยการงานที่มากมาย อาจจะทำให้ไม่มีเวลาดูแลท่าน ท่านก็เหงา ที่สำคัญค่ะเรื่องคำพูด บางที่เราอาจจะใช้คำพูดที่แรง หรือเถียงท่าน ท่านก็อาจจะน้อยใจได้ ทางที่ดีควรพูดดีๆ ไม่เถียงท่าน เพราะปกติของผู้ใหญ่จะขี้บ่น นะค๊ะ เราก็ฟังท่านเฉยๆ พาท่านไปวัดไปทำบุญบ้างนะค๊ะ ท่านจะได้ปลื้ม เวลาที่เหลือของท่านก็น้อยแล้วควรจะให้ท่านได้รับแต่ความสบายใจสุขใจดีกว่านะค๊ะ หรือทางที่ดีที่สุดให้ท่านดูรายการธรรม ที่มีแต่เรื่องบุญกุศล เช่น รายการ DMC ก็จะเหมือนวัดมาอยู่ที่บ้านเลยนะคะ