ช่วงเช้าเป็นช่วงที่มีการบริหารจัดการเรื่องเวลาสูงมาก...เพราะเราต้องจัดการกับหลายคนซึ่งล้วนแต่มีความสำคัญต่อวิถีชีวิตทั้งนั้น...บางครั้งรู้สึกว่าเวลาวิ่งเลยไม่ใช่เดินตามปกติ...
หลังจากส่งลูกชายทั้งสองคนไปที่โรงเรียนแล้วก็ไปส่งคู่ชีวิตที่ทำงานอันนี้เป็นปกติทั่วไปของคนมีครัวครอบแล้ว...
ต่อมาเวลาแห่งการปล่อยวางก็ช่วงที่เดินทางมาทำงานของตนเอง...ได้ฟังรายการธรรมช่วงช่าวทางวิทยุวันนี้เป็นเสียงหลวงพ่อสนอง กะตะปุญโญ วัดสังฆทาน
นนทบุรี กล่าวทำนองว่า ถ้ามีธรรมะแล้วไม่มีความทุกข์ เพราะทุกอย่างมันมีการได้ลาภเสื่อมลาภ ได้ยศเสื่อมยศมีสรรเสริญ มีนินทา มีสุข ก็มีทุกข์ มันเป็นโลกธรรม 8
เคยมีคนเป็นใหญ่ขึ้นสู่ที่สูงเวลาตกลงมาแล้วทำใจไม่ได้ก็ไปอยู่เมืองนอกหลายปี เพราะไม่อยากมาเห็นสภาพที่ตนเองรับไม่ได้...ถ้ารู้เข้าใจธรรมแล้วเบาสบาย...ไร้กังวล
ปล่อยวางได้...
umi...ว่าชีวิตก็มีเท่านี้เองจะเอาอะไรกันนักหนา...ใหญ่แค่ไหนมีที่ดินครอบครองมากอย่างไรเวลาตายก็ยังเล็กกว่าโลงที่นำมาใส่ตน...ฮา ๆ เอิก ๆ
เกาะยอเจอคลื่นสูงด้วยหรือเปล่าคะอาจารย์..เชียงใหม่แผ่นดินไหวอีแล้วค่ะ..
คนเรามีแค่ไหนก็กินได้แค่อิ่มนะคะ จะกินเกินก็ไม่ได้ แต่หลักประกันการไม่มีกินของคนทำไมมันมักจะต่างกันมากละคะ
สวัสดีครับ คุณ จันทรรัตน์
เห็นด้วยนะครับ...การไม่มีกินของคนต่างกันแน่ ๆเพราะคนมีชนชั้นในยุคบริโภคนิยม...
ดังนั้น...บางคนมีกินเกินจนพุงแตกตาย แต่บางคนไม่มีกินจนต้องตาย ครับ
ขอบคุรครับ
จาก...umi