ข้อธรรมที่หลวงปู่ฯได้เมตตาสอนและมอบเป็นของขวัญแก่ผม...ในวันเกิด
“โชคดีแล้วที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ มนุษย์เป็นภพชาติเดียวที่ประเสริฐที่สุด เมื่อมีโอกาสแล้ว บารมีเต็มแล้วให้ทำลายภพชาติให้มันแตกดับไปเสียในชาตินี้
"แนวทางที่ปฏิบัติอยู่นั้นถูกทางแล้ว ปฏิบัติไปเรื่อย ๆ ไม่ต้องคาดหวังอะไร"
เมื่อถึงเวลาเราจะรู้ของเราเอง ใครก็รู้แทนเราไม่ได้ หิวข้าวนั้นต้องหากินเอง เมื่ออิ่มแล้วก็จะรู้เอง”
หลวงปู่ฯท่านเมตตาต่อตัวผมมากองค์ท่านยังให้ข้อธรรมต่อผมอีกว่า “ชีวิตที่เกิดมานี้ เมื่อเราไม่รู้จักใช้ให้เกิดประโยชน์ ตายไปก็จะเสียเปล่า
ชีวิตที่เกิดมานี้ หากเราอยู่โดยไม่ใช้ให้เกิดประโยชน์ เกิดมามันก็เหมือนกับการมาสาดโคลนใส่กัน มันไม่มีประโยชน์ ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย
เขาเปียกเราก็เปียก เราเจ็บเขาก็เจ็บ ให้อยู่กับใจที่สงบเย็นที่ทำอยู่นี่แหละดีที่สุดแล้ว”
หลวงปู่ฯพูดสอนผมด้วยน้ำเสียงที่นุ่มและเบา แต่ทว่าลึกซึ้งกินใจผมมากครับ(น้ำตาแห่งความปิตินั้น..มันก็รื้นไปอยู่ที่หางตา... เป็นน้ำตาแห่งความปิติที่เกิดจากข้อธรรมที่หลวงปู่ฯเมตตามอบให้ผม)
หลวงปู่ฯมองหน้าผมและพูดกำชับกับผมอีกครั้งครับว่า “มาถูกทางแล้ว ทำจิตให้สงบเย็น เมื่อถึงจุดหนึ่งที่มันเต็ม จิตจะเกิดปัญญาเอง และให้เอาปัญญานี่แหละทำลายภพชาติให้แตกดับไป”
ไม่มีความเห็น