“นกที่บิน ไม่หลงฝูงฉันใด
ใจที่นำพาเราไป ก็จะเป็นเช่นนั้น”
..
วันที่ได้น้อมหัวใจลงกราบสรีระสังขารของ
พ่อแม่ครูบาอาจารย์เป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตนี้ของผม
มันทำให้ใจของผมนั้น....สั่นสะท้าน
หัวใจที่แสนซื่อดวงนี้ ...วันนี้มันได้ทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่เสร็จสมบูรณ์แล้ว และ ความปิติ นี้เองครับที่มันเอ่อล้นออกมาจากข้างใน ..
มันทำให้ผมรู้สึกได้ครับว่า...องค์ท่านนั้นรับรู้ ใน คำอธิษฐานจิต ของผม ที่ตั้งจิตอธิษฐานต่อหน้าองค์ท่าน
“ท่านอย่าทิ้งผมนะครับ ขอองค์ท่านโปรดนำพาผมออกจากห้วงแห่งทุกข์ที่แสนยาวนานนี้ด้วยครับ ผมจะตามองค์ท่านไป”
ปิติอัศจรรย์นี้ ผมรับรู้ได้ครับว่า องค์ท่านจะไม่ทิ้งพวกเรา องค์ท่านจะไม่ทิ้งผม
“เสียงองค์ท่านนั้น ดังก้องกังวาลอยู่ในหัวใจผม “หลวงพ่อจะเป็นผู้นำ และพาพวกเราไปให้ถึงฝั่ง อย่าโดดลงจากเรืออย่างเดียว จำไว้”
น้ำตาแห่งความปิตินี้ ไม่รู้ว่ามันมาจากไหน... มันล้นทะลักออกมาจากใจของผมโดยไม่อายใคร
ท่านรับปากจะพาพวกเราไป พาผมไปให้รอดพ้นจาก วัฏสงสาร นี้ครับ
น้อมกราบองค์ท่านด้วยความนอบน้อมอย่างสุดหัวใจ น้อมกราบสาธุต่อหัวใจอันยิ่งใหญ่ ที่ให้โดยไม่มีประมาณนี้ ขององค์ท่านครับ
พงศ์เพชร์ แสงศรี
13 มีนาคม 2564
วัดธรรมมงคล สุขมวิท 101 กรุงเทพฯ
สมเด็จพระญาณวชิโรดม
พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์
สมาธิ
พลังจิต