มีตัวตน....และเคารพกัน

เห็นความมีชีวิตและความเป็นไปของ บ้าน g2k แห่งนี้เสมือนเป็นบ้านของตัวเอง รักและผูกพันธ์ไม่อยากให้ใครมาทำลาย อยากเห็นบ้านนี้งอกงาม

วานนี้ดิฉั๊นทิ้งท้ายไว้ในบันทึก333 วันใน gotoknowวันนี้มาขอต่อห้วงคำนึง......

ดิฉั๊นรู้ว่าผู้คนส่วนใหญ่ที่นี่มีเป้าหมายเดียวกันคือ"สร้างสังคมน่าอยู่ สังคมดีเติมคุณค่าให้แก่กัน" คนละไม้คนละมือฝึกมองในแง่บวก....ซึ่งเรื่องนี้งานเขียนของโอ๋-อโณดิฉั๊นได้มากหลายครั้งดิฉั๊นมองที่ปัญหา...แต่เรากลับจมอยู่กับมันหาทางออกไม่ได้แต่เมื่อพลิก...การมอง....ดีบ้างไม่ดีบ้างปะปน...คนเราต่างกัน...หัดโทษตัวเองแก้ที่ตนเอง....ที่นี่ดิฉั๊นซึมซับพลังความสำเร็จจากผู้อื่นได้พบว่างานเดียวกันมีทว่าหลากหลาย..วิธีคิด....ดิฉั๊นมีความมั่นใจในตนเองมากขึ้นในความเป็นตัวเอง(จากเดิมที่ไม่น้อยอยู่)เรียนรู้คุณค่าตัวเองในการไปเป็นอณูความสุขของผู้อื่นมองเห็นความมีชีวิตและความเป็นไปของบ้านG2Kแห่งนี้เสมือนเป็นบ้านของตัวเองรักและผูกพันธ์ไม่ยอมให้ใครมาทำลายอยากเห็นบ้านนี้งอกงามไม่แปลกใจเลยที่มีผู้หมวดขจิตคอยเชียร์คอยดันbloggerหน้าใหม่หมวดสาวตรวจ blog มีกวีดอกไม้ที่มิได้มีใครมอบหมาย....แต่เธอมีความปารถนาดีที่จะทำหน้าที่นั้น...แม้มิมีสิ่งตอบแทน..บางคราวดิฉั๊นอาจไร้สาระไปบ้าง....เข้มข้นไปบ้าง....เวลาไร้สาระทุกคราก็จะมีใบหน้าท่านอาจารย์หมอวิจารณ์ พานิช มาลอยวนเวียน...."นี่แม่หนูไร้สาระไปแล้วนะ"....เสมือนเป็นคนที่เราเคารพมาตักเตือน...ดิฉันเคารพท่านเพราะท่านทำหน้าที่ของท่านอย่างดีสม่ำเสมอ....ในการเขียนบอกเล่ามุมมองการจัดการความรู้ของท่าน....ที่สุดกลายมาเป็นกุญแจไขประตูงานให้ดิฉั๊นได้ทุกวี่ทุกวัน....ดิฉันรู้สึกตัวว่าเราจะดึงตัวเองกลับตรงไหน.ปล่อยตรงไหน....งง...งง...ก็จะเข้าไปอ่านกติกาการใช้ blog สักที....เหมือนกลับไปดูศีลห้าว่าเขาว่าไว้อย่างไรกันบ้าง....หลายครั้งดิฉั๊นอาจไม่มีมารยาทกับผู้อื่น(โดยไม่รู้ตัว)หรือผู้อื่นมาละเมิดผิดมารยาทกับดิฉั๊น(โดยไม่รู้ตัว)แต่ดิฉั๊นก็มิได้เกรี๊ยวกราด...มองดูไปเรื่อยๆ...อย่างใจเย็น....รออ่านงานเขียนของกันและกัน....โดยเรามิต้องบอกกัน.......

[ศิริ]

ผู้เขียนมีหลัก3 เปิดมาฝากค่ะ ไม่ใช่เตลิดเปิดเปิง (เผ่น) อย่างนั้นน๊ะค๊ะ แต่เป็น เปิดหู เปิดตา และเปิดใจค่ะ และเข้าใจในบริบทว่า....มันก็เป็นเช่นนั้นเองแหล่ะ ได้จากงานมหกรรม KM ค่ะ

[โอ๋-อโณ]

มีความรู้สึกว่า คุณเมตตาค้นพบตัวเองแล้วจริงๆค่ะ และนำตัวตนที่"แสนดี" มาผสมกับ "หน้าที่การงาน"ได้อย่างลงตัว อ่านแล้ว....เข้าใจและซึ้งใจ.....ขอบคุณนะคะ สำหรับความรู้สึกดีๆที่ได้จากการอ่านบันทึกนี้

[อ.หนึ่ง]

• เป็นอย่างที่เราเป็น
• อยู่อย่างที่เราอยู่
• อยู่บนทางสายกลางที่พอดี
• อยู่กับงานอย่างพอดี
• อยู่กับชีวิตอย่างพอดี
• เป็นตัวของตัวเองเถอะครับ
• บางอารมณ์เราอยากติสบ้างก็ปล่อยไปเถอครับ
• บางอารมณ์เราอยากเป็นอย่างที่เราอยากเป็นก็ปล่อยไปเถอะครับ
• ความสวยงามของโลกอยู่ที่ความแตกต่างอย่างพอดี

[ขจิต ฝอยทอง]

• เย เย ผมเกเรใครบอกบ้างนะครับ
• บางทีไม่รู้ตัว ชอบซนและให้กำลังใจทุกคนไปเรื่อยๆ วันนี้สนุกมากไปให้กำลังใจหลวงพี่มา
• ตื่นเต้นมีหลวงพี่เป็น blogger ด้วยแล้วจะลิ้งมาฝากนะครับ
• ห้ามแซวท่านนะครับ บาป

[nidnoi]

บางทีนะ

อยากจะเขียนออกแนวบันเทิง   มากกว่าที่เป็นอยู่

แต่ก็เกรงใจ   (นี่ขนาดเกรงใจแล้วนะ)    คุณเมตตาเกรงใจ  อ.วิจารณ์   ส่วนหน่อย  เกรงใจ  v ปารมี ค่ะ

[ขจิต ฝอยทอง]

• ผมมากับพระ  BM.chaiwut
• นิมนต์ท่านมาแล้วครับ
• พี่เมตตาและคุณNidnoi ร้อนหรือยังครับ

[เมตตา]

ตายแล้วคุณขจิต...นิมนต์พระมา blog นี้ เดี๋ยวผีดิฉั๊นออกหมดพอดี...