สุดคะนึงที่ Gotoknow VS สุดคะนึงที่อ.ลอง จ.แพร่

   วันนี้เป็นวันที่มีความหมายสำหรับผมมาก (18 ธันวาคม) คือ วันที่ผมสูญเสียคุณพ่อ เนื่องจากประสบอุบัติเหตุ ตั้งแต่ผมยังอายุได้เพียงขวบเดียว ชีวิตผมถูกเลี้ยงดูโดยแม่ ซึ่งทำหน้าที่เป็นทั้งพ่อและแม่ให้กับผมได้อย่างสมบูรณ์แบบ แม่จะรักผมมาก ถึงมากที่สุด ทุกวันเกิดของผมแม่จะมีคำพูดที่ทำให้ผมซาบซึ้งใจมาโดยตลอด

     มีกระดาษใบน้อยที่คุณแม่ผมเขียนพร้อมของรางวัลให้ผมในวันเกิด
ซี่งผมยังเก็บใส่กระเป๋าสตางไว้ มีข้อความว่า "สุขสันต์วันเกิดนะลูก ขอให้บอยจงมีแต่ความสุข ความเจริญ มีความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน ปรารถนาสิ่งใดขอให้ได้ดังใจปรารถนาทุกประการ ฯลฯ " (บอยยังเป็นเด็กเล็ก ๆ สำหรับแม่เสมอ)

     รำลึกถึงวันคืนที่ผ่านมาครับ  เมื่อวันที่ 14 ธันวาคมที่ผ่านมา ผมได้ร่วมเดินทางไปกับคณบดี มีอ.ธันยวีร์ ประธานคณะกรรมการคอมพิวเตอร์ฯ ดร.วันวิสาข์ คุณธราดล คุณสมภพ คุณชรินทร์ และคุณเกษม เดินทางไปศึกษาดูงานระบบ e-office ของคณะเทคนิคการแพทย์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ในครั้งนี้ โดยรถตู้ของคณะ ก่อนเดินทางไปอ.ธันยวีร์ มาชวนผมว่า คุณบอยว่างหรือเปล่า จะชวนไปดูงาน ซึ่งจริง ๆ ผมยังไม่อยากไปเท่าไร เป็นห่วงงานที่คณะ มีหลายเรื่องที่ผมต้องรีบทำ ปกติเวลาไปที่ไหนผมมักไม่ค่อยจะรู้สึกกังวัลเท่าไร มีครั้งนี้รู้สึกไม่ค่อยอยากจะไป และความรู้สึกดังกล่าวเหมือนจะเป็นลางสังหรณ์ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น (ว่าเค้าไปนั้น..ผู้อ่าน อ่านแล้วโปรดใช้วิจารณญาณนะครับ)

ศึกษาดูงานที่คณะเทคนิคการแพทย์ ม.เชียงใหม่

หลังจากที่ได้ไปศึกษาดูงานที่คณะเทคนิคการแพทย์ ม.เชียงใหม่แล้ว ขอรวบรัดครับ (รายละเอียดเกี่ยวกับการศึกษาดูงาน จะนำมาเล่าในบันทึกต่อไปครับ) วันรุ่งขึ้นเดินทางกลับ ดร.ศิริลักษณ์ รองคณบดีฝ่ายวิชาการ ร่วมเดินทางกลับด้วย ซึ่งผมคาดเดาว่าคงจะถึงบ้านไม่ดึกเท่าไร แต่พอรถขับมาถึงจ.ลำปาง รถเริ่มออกอาการไม่ค่อยจะดี มีการจอดรถอยู่ระยะหนึ่ง คุณเกษม (พนักงานขับรถ) ได้โทรสอบถามช่างที่มีความรู้เรื่องรถ ก็เข้าใจว่าไม่มีปัญหาอะไร เป็นอันว่าขับรถต่อไปได้ แต่พอมาถึงที่บริเวณอ.ลอง จ.แพร่ รถก็ออกอาการอีกจนได้ เป็นอันว่ารอบนี้จอดสนิทอย่างเดียว ซึ่งเป็นช่วงเส้นทางลงเขา ทุกคนต้องลงจากรถ

ท่านคณบดี (รศ.มาลินี) เกรงว่าทุกคนจะหิว นำใส้อั่ว มาแบ่งให้ทุกคนทาน หลายคนโทรติดต่อขอความช่วยเหลือจากมูลนิธิกู้ภัย ตำรวจ และตำรวจทางหลวง จนในที่สุด ก็ได้รับความช่วยเหลือจากตำรวจทางหลวง โดยคุณธราดล ได้โทรไปหาภรรยาที่บ้าน ได้เบอร์โทรติดต่อมา และให้คุณชรินทร์ช่วยประสานงานให้ ตำรวจที่อยู่บริเวณที่เกิดเหตุ ก็ได้มาช่วยดูแลความเรียบร้อยให้ด้วย พอรถลากของตำรวจทางหลวงมา ตำรวจที่ช่วยมาดูความเรียบร้อยให้ก็กลับไป
รถลากของตำรวจทางหลวง ได้ลากรถตู้ของคณะสหเวชศาสตร์มาที่ป้อมตำรวจ อ.เด่นชัย และต่อจากนั้นทางดร.วันวิสาข์ ซึ่งเป็นคนพื้นที่ได้ติดต่อรถตู้เช่า เพื่อเดินทางต่อมาที่พิษณุโลก สำหรับรถตู้ของคณะ ก็จะลากมาต่อที่ศูนย์โตโยต้า พิษณุโลก ในวันรุ่งขึ้นตอนเช้า

รถตู้ของคณะสหเวชฯ ที่ถูกลากมาไว้ที่ป้อมตำรวจ อ.เด่นชัย

   ทุกคนแวะรับประทานอาหารมื้อเย็นกันที่อ.เด่นชัย จ.แพร่ หลังจากนั้น จึงเดินทางต่อโดยรถตู้เช่า ช่วงเวลาประมาณ 4 ทุ่มครึ่ง มีโทรศัพท์ถึงผม ตกใจเหมือนกันว่าใครโทรมา ปรากฎว่าเป็นคุณตูน (ผอ.หน่วยประกันคุณภาพ มน.) โทรมาสอบถามว่าผมอยู่ที่ไหน และบอกว่าผมได้รับรางวัลสุดคะนึง ซึ่งประกาศผลตอนช่วง 6 โมงเย็น เป็นช่วงที่ผมกำลังนั่งดูดาวเดือน รอคอยความช่วยเหลือจากตำรวจทางหลวงพอดี ผมเรียนให้คณบดีทราบ ทุกคนก็ดีใจด้วยครับ ท่านคณบดียังบอกว่าเป็นสุดคะนึงจริง ๆ เพราะสุดคะนึงที่ Gotoknow VS สุดคะนึงที่อ.ลอง จ.แพร่ ในเวลาเดียวกันเลยครับ

             วันนี้เป็นช่วงวันซ้อมรับพระราชทานปริญญาบัตรของมน. รถตู้ของคณะก็อยู่ระหว่างการซ่อม ทำให้ขลุกขลักนิดหน่อยครับ ขอขอบคุณ ชาว Gotoknow ทุกท่านครับที่ร่วมแสดงความยินดีสำหรับรางวัลสุดคะนึงและเป็นกำลังใจให้ครับ

                                                                                  บอย สหเวช
                                                                                  18 ธ.ค. 49

เขียนใน GotoKnow โดย บอย สหเวช
ใน สำนักงานเลขานุการคณะสหเวชศาสตร์

คำสำคัญ (Tags): #รางวัลสุดคะนึง

หมายเลขบันทึก: 67980เขียนเมื่อ 18 ธันวาคม 2006 13:10 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 17:42 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (33)

ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 18 ธันวาคม 2006 14:12 น. ()

เหลือเชื่อจริง
ขอให้มีความสุขกับการทำงานต่อไปนะครับ
ขอบคุณมากครับ

บอย สหเวช