ชีวิตของพระพุทธเจ้า 3
เขียนโดย... Christmas Humphreys
แปลโดย...อุทัย เอกสะพัง
ในฐานะผู้ชายคนหนึ่งที่มีพระทัยมุ่งมั่นต่อภาวะความเป็นพระพุทธเจ้าของโคตมะ Gotama เพื่อค้นหาทางพ้นทุกข์ เมื่อพระพุทธองค์ทรงบรรลุการตรัสรู้สัจธรรมอย่างสูงสุดเท่านั้นพระพุทธองค์จึงได้รับตำแหน่งเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หลังจากนั้นพระพุทธองค์ก็ทรงเป็นที่รู้จักในฐานะภควา ( Bhagavat) หรือพระอรหันต์และจะเรียกตัวเองว่า ตถาคตก็ได้(Tathagata )
ในเรื่องนี้การจุติมาเกิดครั้งสุดท้ายของสิทธัตถะกุมารบนโลกใบนี้ก็นับว่าเป็นตัวละครส่วนตัวของพระองค์ท่านที่เจริญรุ่งโรจน์มาก ด้วยความงดงามทางกายภาพอันยอดเยี่ยมและทรงมีจิตใจของพระองค์ท่านนั้นช่างงดงามเหมือนกัน แม้เสน่ห์ของพระองค์ท่านเป็นดุจดังแม่เหล็กที่ดึงดูดสรรพสิ่งทั้งมวล
ด้วยท่านศาสดานามว่าโคตมะ(Gotama) ที่เคารพนับถือนั้นได้ถือกำเนิดมาทั้งสองด้านโดยมีสายเลือดบริสุทธิ์หล่อหลอมสร้างแรงบันดาลใจให้เกิดความเชื่อมั่นให้มีความยุติธรรมในการบำเพ็ญตนสั่งสมบารมีมาจนถึงพระชาติสุดท้ายนี้และอีกด้านหนึ่ง โดยการกำเนิดของพระพุทธองค์นั้นได้อยู่ที่บ้านกับผู้ชายทุกคนชนชั้นสูงมีพราหมณ์กษัตริย์และเจ้าชายนักปรัชญานักรบพ่อค้าขอทานและโสเภณีคือทรงมีวิถีชีวิตอยู่อาศัยร่วมกับมนุษย์ที่เป็นเพื่อนเกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ในความเห็นอกเห็นใจของพระพุทธองค์นั้นล้วนสัมบูรณ์และอย่างน้อยก็ในกรณีเดียวที่พระพุทธองค์ทรงแสดงออกในแง่ที่ทรงเป็นเจ้าแห่งความมีเมตตาธรรม (Master of Compassion ) กรณีตัวอย่าง เมื่อชายคนหนึ่งป่วยจนตายด้วยโรคบิดกลุ่มเพื่อนของเขาก็ทอดทิ้งเขาจนไร้ประโยชน์ต่อคำสั่งสอน การอภิบาลรักษาผู้ป่วยนั้นเป็นสิ่งที่ควรกระทำอย่างยิ่ง ถ้าผู้ใดต้องการดูแลพระศาสดาจงดูแลญาติพี่น้องที่ป่วยเถิด
เมื่อมีคำถามว่าการชดใช้กรรมนั้นนานแค่ไหน ?ก็ได้อธิบายว่าดุจดังเหมือนพี่ชายน้องชายมีก้อนหินศิลาแลงแท่งทึบอันกว้างใหญ่ยาวสูงสี่ไมล์ อันก้อนหินศิลานั้นในทุก ๆ 100 ปี มีชายคนหนึ่งใช้ผ้าพรมเนื้อดีจากเมืองพาราณสีมาเช็ดถูจนศิลาแท่งทึบนั้นหายไปก็ยังหมดเร็วกว่าการชดใช้กรรมที่กระทำนั้น.
................................
ขอขอบคุณเจ้าของความคิดนี้ ด้วยความปรารถนาดี.
ไม่มีความเห็น