เสน่ห์ของ GotoKnow คือการแลกเปลี่ยนความรู้ฝังลึกเกี่ยวกับการใช้ชีวิต
วันนี้พวกเราชาวพยา-ธิฯได้มีการ เสวนา ISO15189 ในหัวข้อเรื่อง "Mind map ช่วยงานเอกสารให้ไม่น่าเบื่อ...เหลือเชื่อจริงๆ" ดังที่คุณ nidnoi ได้นำมาเชิญชวนเมื่อวันศุกร์ก่อน โดยมีผู้ที่ใช้ Mind Manager ในการจัดการเอกสารมาเล่าสู่กันฟัง นำทีมโดยพี่สาวคนสวย คนเก่ง - พี่เม่ย ของเรา น้องหรู-สาริษฐา (คุณ love) น้องต่าย - (sonickmania) และคุณMitochondria ปรากฎว่าเรามีแขกพิเศษ 2 ท่าน คือคุณเมตตา และคุณ รัตติยา ที่มาร่วมเสวนากับเราเพราะคำเชิญชวนแบบ H2H ในบล็อกนี่เอง
ตอนแรกๆฟังดูเหมือนฝ่ายเราจะเป็นผู้เสนองาน คุยกันไป แลกเปลี่ยนกันมา คนที่เคยใช้ก็เล่าให้ฟังว่าใช้กับอะไรได้บ้าง ฯลฯ แต่ตอนหลัง คุณเมตตา แขกของเราได้รับการเชิญออกมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้บ้าง เธอนำ slide Powerpoint ของเธอติดมาด้วย เห็นแล้วติดใจ อยากจะดูหลายๆอัน ที่แท้เธอเป็นวิทยากรเรื่องการใช้ Mind map มาแล้วนั่นเอง ทั้งคุณรัตติยาเองก็ดูจะใช้โปรแกรมนี้อยู่แล้ว รู้เทคนิคหลากหลาย ที่เราต่างก็เอามาแลกเปลี่ยนกัน
สำหรับตัวเองแล้ว พอจบการเสวนา ตอนเดินกลับมาที่ทำงาน เกิดความคิดระหว่างทางว่า การเสวนาลักษณะนี้ก็คือการนำความรู้ที่เราต่างคนต่างมีจากการทำงาน การใช้โปรแกรม (tacit knowledge) มาแลกเปลี่ยนกัน เรามีสมาชิกในภาคฯมาร่วมเสวนาหลายคนทีเดียว ส่วนใหญ่ไม่รู้จักแขกทั้ง 2 ท่านของเรา ในขณะที่เราชาวบล็อกเกอร์หลายๆคนรู้สึกคุ้นเคยกับทั้ง 2 ท่านมากกว่าเพื่อนร่วมภาควิชาหลายๆคนเสียอีก ทั้งคุณรัตติยาและคุณเมตตา เป็นคนที่เรารู้จักกัน (หมายถึงรู้จักตัวตนจริงๆ ที่มีหลายๆมุม) มาจากการอ่านบันทึกต่างๆของเธอทั้งคู่ ผ่านบล็อกใน GotoKnow นี่เอง เราติดตามพูดคุยกัน เพราะเราได้แลกเปลี่ยนวิธีการใช้ชีวิตนั่นเอง นี่เป็น tacit knowledge ที่ยิ่งใหญ่และสำคัญต่อตัวเรามากกว่า TK ในการทำงานเสียอีก
เกิดความเข้าใจขึ้นมาทันทีว่า ทำไมพวกเราหลายๆคนจึงมีอาการติดบล็อก เพราะเราได้แลกเปลี่ยนสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเรากันนั่นเอง เป็นสิ่งที่การรู้จักเพียงผิวเผินเวลาเผชิญหน้ากันจะไม่สามารถทำได้ เราต้องใช้เวลาปฏิสัมพันธ์กันยาวนาน กว่าจะเรียนรู้ตัวตนของกันและกัน แต่ใน GotoKnow เรารู้จักกัน เราแลกเปลี่ยนความเป็นไปในชีวิตของกันและกัน ไม่เพียงแต่เรื่องงาน จะเห็นได้ว่าคนที่"ติดบล็อก" ส่วนใหญ่ก็คือคนที่ "ค้นพบ" คนคอเดียวกันนั่นเอง มีอะไรๆในชีวิตที่แลกเปลี่ยนกันได้ หรือไม่ก็เป็นคนที่เราเคารพศรัทธาการดำรงตน การใช้ชีวิต วิธีการมอง วิธีการคิดสิ่งต่างๆ สิ่งเหล่านี้เป็น TK ที่เรียนรู้กันได้ ผ่านการเล่าเรื่อง เล่าชีวิต เล่าวิธีคิด วิธีมองสิ่งต่างๆนั่นเอง
ความเห็น (5)
- การเข้าไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้ได้ประโยชน์มากครับพี่โอ๋
- ดูพี่เมตตาและพี่รัตติยา เราอยู่ไกลกันมาก แต่เหมือนเจอกันทุกวันเป็นเพราะเราคุยกันใน gotoknow
- ขอบคุณมากครับพี่โอ๋
ไม่เชื่อก็อ่าน ส่วนหนึ่งจาก บันทึกนี้ ดูได้ครับ ..
.... จากประสบการณ์ส่วนนี้ ทำให้ได้ข้อสรุปว่า ระบบ Blog สามารถ ย่นระยะเวลาในการสร้างเครือข่ายการเรียนรู้ได้อย่างเหลือเชื่อ จากเดิมที่อาจใช้เวลาเป็นปีๆในการศึกษาคนสัก 1 คน เพราะต้องอยู่ในภาวะ "รู้หน้า ไม่รู้ใจ" อยู่นาน กว่าจะเกิดความคุ้นเคย ความมั่นใจ และความไว้วางใจให้กัน แต่ระบบ Blog ที่ GotoKnow ทำให้เกิดการ "รู้ใจโดยไม่พบหน้า" ด้วยการสื่อสาร ความรู้ ความคิด และประสบการณ์ ของแต่ละคน ผ่านบันทึก โดยมีการเปิดเผยตัวตนเป็นหลักประกันว่าข้อมูลที่นำเสนอส่วนมากเชื่อถือได้ จิตวิญญาณ หรือ สำนึกร่วม ของผู้คนก็ค่อยๆเชื่อมโยง สอดประสานได้อย่างลงตัว เครือข่ายของกัลยาณมิตรที่แท้จึงก่อเกิด และเมื่อได้มีโอกาสพบหน้าและพูดคุยกัน แม้เพียงเวลาสั้นๆ ความใกล้ชิด สนิทสนมจึงเกิดขึ้นได้เร็วอย่างเหลือเชื่อ คำว่า "พี่" และ "น้อง" ได้ถูกนำมาใช้แทนคำหน้านามเดิมๆโดยอัตโนมัติ ซึ่งเป็นการลดช่องว่างที่เคยมี ก่อให้เกิดการสื่อสาร แลกเปลี่ยนเรียนรู้ กันได้มากและ เนียน ยิ่งขึ้นกว่าเดิม คำว่า "พี่" และ "น้อง" มี พลังอำนาจ ที่นุ่มนวล เกินกว่าจะใช้คำพูดใดๆมาบรรยาย ผมรู้สึกเช่นนั้นจริงๆครับ .
- ขอบคุณชาวพยาธิ มากค่ะ ที่หยิบยื่นไมตรีนี้ให้ เพราะคนพยาธิ มีจิตที่เอื้ออยู่เป็นนิจนี่เอง ทำให้คนพยาธิ ถึงเป็นคนคุณภาพ ดูจากบรรยากาศในห้องเมื่อวานนี้ เชื่อแน่ว่าผู้เข้าร่วมฟัง มีหลายระดับ แต่ทุกคนยินดีที่จะร่วมมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ บรรยากาศจึงเป็นแบบพี่แบบน้อง ขนาดเป็นคนนอก ยังไม่รู้สึกขัดเขินที่จะมีส่วนร่วมในบรรยากาศแบบนี้
- ดิฉันใช้ mind map เฉพาะในส่วนของงานเลขาการประชุม และใช้ในการบันทึกเก็บเกี่ยวประสบการณ์ต่าง ๆ ที่ได้จากการได้มีโอกาสไปพัฒนาตนเอง ดังนั้น การไปร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้เมื่อวานนี้ มีประโยชน์มากคะ ทำให้ตัวเองนึกย้อนอดีตไปว่า ถ้างานหลาย ๆ อย่างที่เรารับผิดชอบ ได้มีการติดตามงานโดยใช้ mind map ก็คงจะทำให้งานมีประสิทธิภาพมากขึ้น เสียดายจังที่รู้ช้าไปขอบคุณจริง ๆ ค่ะ
- ขอบคุณมิตรภาพดี ๆ ค่ะ
เสียดายจริงๆ ที่ไม่ได้เข้าเพราะไปสอนเด็ก คิดอยู่แล้วเชียวว่าต้องดีแน่ๆ ขอขอบคุณทุกท่านที่ร่วมกิจกรรม ขอเชิญคุณเมตตา และคุณรัตติยาในโอกาสหน้าอีกนะคะ