ครั้งแรก มันงดงามเสมอ...

ขอบคุณในความต้ังใจ และอดทนของพวกเรา

ช่วงเดือนที่ผ่านมา เป็นเวลาที่ค่อนข้างมีเรื่องเข้ามาให้ปวดหัวอยู่ทุกวี่วัน แต่มีเรื่องหนึ่งที่เป็นเรื่องเดียวเลยที่ไม่รู้สึกอย่างนั้น เรื่องที่ว่าคือ ผมได้รับหน้าที่ในการซักซ้อมนักศึกษาเพื่อเข้าแข่งขันทักษะวิชาการ สายงานพาณิชยกรรม ด้านการใช้งานคอมพิวเตอร์รูปแบบต่าง ๆ ของการศึกษาเอกชนในระดับประเทศ ผมเองแบ่งเวลาให้กับเด็ก ๆ ในการซ้อมนี้ คือช่วงเวลาตั้งแต่ 4 โมงเย็น หลังเลิกเรียน จนถึวเวลาประมาณ 1 ทุ่มของทุกวัน จันทร์ - พฤหัสบดี 3 ชั่วโมงที่ต้องเขี่ยวเข็นเด็ก ๆ ช่วงแรก ๆ เด็ก ๆ ก็เจอความยากของโจทย์ในระดับหนึ่ง เป็นเรื่องธรรมดามาก พอผ่านพ้นไปซักประมาณ 1 อาทิตย์ เด็ก ๆ เริ่มเข้าใจมากขึ้น เริ่มทำความเข้าใจได้ดีขึ้น นับเป็นการควบคุมการแข่งขันครั้งนี้ ถือครั้งแรกของผมเลยครับ กดดันอยู่นิดหน่อย ที่ต้องสร้างเด็กที่มีความตั้งใจ ให้เขาได้ทำสิ่งที่น่าจะเป็นประสบการณ์ในอนาคตของเขาได้ ผมก็ถูกตั้งความหวังได้จากหลาย ๆ ฝ่าย 3 วันก่อนการแข่งขันจะเริ่มขึ้น คือวันที่หนักหน่วงสำหรับเด็ก ๆ อยู่พอสมควร คือ ซ้อมทั้งวันแบบจับเวลา ในการสอบนี้ มีเกณฑ์ของเวลาเป็นตัวตัดสิน การเขียนเว็บไซต์ ที่ให้เวลาเพียงแค่ 3 ชั่วโมงเท่านั้น จึงต้องใช้เวลานี้ซ้อมเด็ก ๆ ด้วย ดีนะครับที่การใช้เวลาของเด็ก ๆ ดีมากอย่างน่าพอใจ จนถึงวันที่ต้องเข้ารับการแข่งขัน บอกเลยว่า เด็กที่เข้าแข่งขันในครั้งนี้ มาจากหลากหลายที่ แล้วล้วนมีความสามารถหลาย ๆ คน เคยได้รับรางวัลจากปีที่แล้วก็มี คือพูดเลยว่าเด็ก ๆ กดดันตัวเองอยู่พอสมควร ตัวผมเองก็ได้แต่ให้กำลังใจ และเชียร์ พอถึงเวลาเข้าห้องสอบ ก็ได้มองอยู่ข้างนอก ซึ่งสามารถมองเห็นได้ถึงความตั้งใจที่เด็ก ๆ มีในการแข่งขัน จนแข่งเสร็จ ประกาศผล ได้รางวัลเหรียญเงิน 2 เหรียญ มันผิดคาดจากที่ตั้งใจกันไว้นิดหน่อย แต่เห็นเด็ก ๆ ยิ้มกับคำตัดสินและผลคะแนน ตัวผมเองก็รู้สึกดีไปด้วย

จากเรื่องที่คุณได้อ่าน อาจจะสงสัยว่าแล้วผมได้อะไร คำตอบสำหรับเรื่องนี้เลยคือ ความสุข ความภูมิใจครับ ภูมิใจที่เราสามารถถ่ายทอดอะไรออกไปแล้วมีผลดีกับพวกเขา สิ่งที่ผมต้องการจากเด็ก ๆ ไม่ใช่รางวัลเหรียญอะไรทั้งนั้น (ถึงหวังอยู่บ้างในใจ) เพราะเด็กที่ได้เหรียญ ผมเองก็ใช่ว่าจะได้ด้วย สิ่งที่คาดหวังคืออยากให้พวกเขาได้รับประสบการณ์ ได้เรียนรู้เพิ่มเติมจากโลกที่มากกว่า แค่นี้ก็คุ้มกับหลาย ๆ สิ่งที่ผมยอมสละให้ ทั้งเวลา หรืออะไรก็ตาม แค่นี้ก็ดีมากพอแล้ว

เรื่องนี้เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2563 ที่ผ่านมาครับ ถึงไม่ใช่การแข่งขันที่ยิ่งใหญ่มากที่สุด แต่การที่ได้ทำเป็นครั้งแรกสำหรับผม หรือสำหรับเด็กก็ตาม ครั้งแรกมันงดงามเสมอ

เขียนใน GotoKnow โดย นาย วชิรวิชญ์ คำวงยอด
ใน บันทึกน้กศึกษา ป.บัณฑิต 62 ... นายวชิรวิชญ์ คำวงยอด

คำสำคัญ (Tags): #วชิรวิชญ์ คำวงยอด#Vachirawich Khamwongyod#62741526#ป 62.ป.บัณฑิต2.5#ป.บัณฑิต#ประกาศนียบัตรวิชาชีพครู#คณะครุศาสตร์#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#วิทยาเขตเวียงบัว#นักศึกษาครู#ED 5101#ความเป็นครู#ภาคเรียนที่ 2/62#สิ่งที่ได้ในสิ่งที่ทำ#ครั้งแรกงดงามเสมอ#ได้มาคือความภูมิใจ

หมายเลขบันทึก: 675458เขียนเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ 2020 01:42 น. ()แก้ไขเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ 2020 01:43 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

นาย วชิรวิชญ์ คำวงยอด