ชื่อ...โดดเดี่ยว....แต่ไม่เดียวดาย...(ภาค ๑)


                  ครู...เป็นผู้ที่ต้องเกี่ยวข้องและผูกพันอยู่กับศิษย์เกือบตลอดเวลา และศิษย์ที่อยู่ในความรับผิดชอบของครูแต่ละท่าน มีจำนวนมากเกินสิบคนขึ้นไป ศิษย์เหล่านี้มาจากสภาพครอบครัวที่แตกต่างกันและจากสังคมที่หลากหลาย ศิษย์ที่อยู่ในความรับผิดชอบส่วนหนึ่งอาจเป็นเด็กที่มีปัญหา ครูประจำชั้นจึงมีหน้าที่จะต้องค้นหาและทำการศึกษาเฉพาะกรณีเป็นรายๆ ไป เมื่อทราบถึงสาเหตุแห่งปัญหา ครูต้องหาทางช่วยแก้ไขและลดปัญหาให้แก่ศิษย์ผู้นั้น เพื่อให้สามารถปรับตัวและใช้ชีวิตในการศึกษาเล่าเรียนร่วมกับเพื่อนๆ ได้อย่างมีความสุข  การศึกษาเฉพาะรายกรณีจึงถือว่าเป็นสิ่งสำคัญที่ผู้เป็นครูมืออาชีพควรกระทำ
                 ช่วงเปิดเรียนภาคต้น ปีการศึกษา ๒๕๔๙ ดิฉันได้ทำหน้าที่เป็นครูประจำชั้นประถมศึกษาปีที่  3  โดยมีนักเรียนในความรับผิดชอบจำนวน ๓๑ คน  จากคำบอกเล่าของครูที่ทำการสอนเมื่อปีที่แล้วว่านักเรียนที่เลื่อนชั้นขึ้นมาในปีนี้  มีนักเรียนที่ต้องติดตามช่วยเหลือ และแก้ไขอยู่ ๑ คน  พร้อมทั้งมอบบันทึกข้อมูลรายละเอียดของนักเรียนคนดังกล่าวให้ดิฉันไว้ศึกษาเพื่อเป็นแนวทางให้การช่วยเหลือแก่เด็กต่อไป             
                 โดดเดี่ยวเป็นเด็กชายอายุ 10 ปี  เป็นบุตรคนที่ 3 อาศัยอยู่กับบิดามารดาและลุงซึ่งเป็นที่อยู่ในวัยชรา ครอบครัวมีฐานะยากจน
จากการสังเกตพบว่าตลอดระยะเวลาที่กำลังศึกษาอยู่ไม่เคยพบเห็นผู้ปกครองมารับมาส่ง  ครั้นมีกิจกรรมวันพบผู้ปกครองหรือกิจกรรมที่โรงเรียนจัดขึ้นเพื่อให้ชุมชนมีส่วนร่วม ผู้ปกครองของโดดเดี่ยวก็ไม่เคยเข้าร่วมกิจกรรมแม้แต่ครั้งเดียว
                  โดดเดี่ยวมักจะขาดเรียนบ่อยๆเมื่อยามมาเรียนจะไม่นำอุปกรณ์การเรียนมาด้วยหรือหากว่ามีมาแต่ก็ไม่ครบ งานที่ได้รับมอบหมายก็ทำไม่สำเร็จ พร้อมทั้งมีข้อแก้ตัวเสมอ บางครั้งในขณะที่กำลังเรียนจะเคาะโต๊ะเสียงดัง หรือแกล้งเพื่อนในลักษณะต่างๆ เช่น ใช้ดินสอสีขีดเขียนด้านหลังเสื้อของเพื่อน   
                  โดดเดี่ยวจะมีความสนุกสนานมากที่ทำให้เพื่อนไม่พอใจ มักถูกว่ากล่าวตักเตือนและบ่อยครั้งต้องถูกลงโทษตามระเบียบวินัยของโรงเรียน  โดดเดี่ยวชอบเล่นกีฬาเป็นชีวิตจิตใจ เคยสมัครเข้าแข่งขันกรีฑาของโรงเรียน  โดดเดียวบอกว่าอยากได้เหรียญทองเพื่อไปโชว์เพื่อนๆ และครู   และได้เข้าเป็นสมาชิกชมรมพลศึกษาโดยบอกเหตุผลว่า"คุณครูใจดี และพูดดีครับ"
                  หลังจากที่สังเกตพฤติกรรมโดดเดี่ยวได้ประมาณ 1 เดือน ดิฉันได้นัดหมายกับโดดเดี่ยวและผู้ปกครองว่า  ครูจะแวะไปเยี่ยมบ้านในวันหยุด  จากการที่ได้สัมภาษณ์ดิฉันได้ข้อมูลเพิ่มเติมว่า  ผู้ปกครองของโดดเดี่ยวต้องออกไปทำงานตั้งแต่เวลา ๐๕.๐๐ น. กลับถึงบ้านเวลาประมาณ ๒๐.๐๐ ทุกวันและเป็นเช่นนี้ตลอดมา
                  จึงพอจะสรุปสาเหตุและปัญหาได้ว่า ครอบตรัวของโดดเดี่ยวขาดโอกาสที่จะให้ความรู้ ความเข้าใจแก่เด็กและการอบรมเลี้ยงดูที่เหมาะสม เนื่องจากต้องใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการทำมาหากิน  โดดเดี่ยต้องอยู่คนเดียวตามลำพังเสียส่วนมาก อันส่งผลต่อสภาพจิตใจและเป็นอุปสรรคในการศึกษาเล่าเรียน
                 ในฐานะครูประจำชั้นที่ต้องรับผิดชอบกับลูกศิษย์ที่กล่าวมาแล้วข้างต้น  จึงหาแนวทางที่จะแก้ไขและพัฒนาเพื่อให้โดดเดี่ยว มีลักษณะที่พึ่งประสงค์ให้ได้  จึงนำวิธีการการสร้างแรงจูงใจมาใช้เพื่อส่งเสริมและกระตุ้นความกระตือรือร้นของเด็ก โดยกิจกรรมดังกล่าวจะต้องนำไปสู่การส่งเสริมให้เกิดความรัก  ความมุ่งมั่นอดทนในสิ่งที่ตนกระทำ อันจะทำให้การทำงานประสบผลสำเร็จและเกิดความภาคภูมิใจ                                                                                           

                   กิจกรรมที่เลือกนำมาทดลองใช้กับโดดเดี่ยวคือ
                        ๑.  กิจกรรมพลังคำพูด
                        ๒.  กิจกรรมวิ่งมินิมาราธอน 
                        ๓.  กิจกรรมเพื่อนช่วยเพื่อน


                   
ระหว่างนี้อยู่ในช่วงปฏิบัติกิจกรรมดังกล่าว  และระยะเวลาดำเนินการจะสิ้นสุดลงในวันที่  ๒๘  กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐ แล้วจะมาเล่าให้ฟังถึงผลสรุปเป็นเช่นไร...เมื่อสิ้นสุดการดำเนินการค่ะ
                                    
                                                              โดย  คนบ้านเดียวกัน

หมายเลขบันทึก: 67530เขียนเมื่อ 15 ธันวาคม 2006 20:43 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 17:41 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

โดดเดี่ยงคงไม่เดียวดาย เพราะมีครูที่ดีคอยดูแลและให้กำลังใจอย่างนี้

  • ประทับใจในการดูแลลูกศิษย์ของคุณครูชวนพิศค่ะ...สัมผัสได้ถึงการทำหน้าที่ "ครู" ด้วยจิตวิญญาณของครู...ขอชื่นชมค่ะ
  • แถมคุณครูยังเป็นครูรุ่นใหม่ ที่ทำไปวิจัยไปอีกด้วย...เข้าใจว่าคุณครูกำลังทำวิจัยในชั้นเรียนไปด้วยนะคะ
  • สนใจในรายละเอียดของแต่ละกิจกรรมที่คุณครูทดลองใช้กับโดดเดี่ยว เป็นไปได้ไหมคะที่คุณครูจะกรุณาเล่าความคืบหน้าของเรื่องนี้ไปเป็นระยะ ๆ ไม่ต้องถึงกับรอให้จบสรุปผล ก.พ.50
  • จะตามเชียร์...และเป็นกำลังใจให้คุณครูเสมอนะคะ....และยินดีด้วยที่คุณครูตุ๊กมีเพื่อนแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน เพราะครูตุ๊กก็มีเทคนิควิธีดูแลนักเรียนได้น่าสนใจมาก ๆ เช่นกัน
  • ขอบคุณมากค่ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท