Independent living

          นี่เป็นการลงชุมชนครั้งที่2 ของวิชาชุมชน ในวันนี้พวกเราไปเรียนรู้เกี่ยว IL (independent living) โดย IL คือ การที่ผู้พิการสามารถกลับมาใช้ชีวิตได้ด้วยตนเองอย่างอิสระ โดยคำว่าอิสระ หมายถึง การที่สามารถรับผิดชอบชีวิตของตัวเอง เลือกทางเดินชีวิตและลงมือทำ ในวันนี้พวกเราได้พบกับพี่ๆจากทีม IL ซึ่งมี พี่อัท พี่น้ำพุ พี่กุ้ง พี่เก๊ พี่ออม โดยหลังแนะนำตัวกันเสร็จก็ได้เล่นเกมเพื่อเตรียมความพร้อมซึ่งเราคิดว่ามันสนุก หลังจากนั้นก็แบ่งพวกเราออกเป็น 2 กลุ่มเพื่อทำกิจกรรม โดยกิจกรรมแรกที่กลุ่มของเราได้เล่นคือ การจำลองเป็นคนพิการ โดยจะมี คนที่ถูกปิดตา คนที่ถูกมัดมือ คนที่นั่งวีลแชร์ คนที่พูดไม่ได้ คนที่ถูกมัดขา และคนที่ไม่ได้จำลองเป็นคนพิการ ต่อมาพี่น้ำพุก็ได้บอกให้พวกเราโหวตคนที่ไม่สามารถเล่นเกมนี้ได้ 2 คน ออกจากเกม โดยที่พวกเรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นเกมอะไร แต่เมื่อต้องโหวตพวกเราก็ได้โหวตคนถูกปิดตาออก และมีเพื่อนอีกคนที่ถูกปิดตาเสนอตัวออก เมื่อโหวตเสร็จก็เริ่มเกมซึ่งเกมของเราคือ เดาะบอลโดยมีกติกาว่า ห้ามบอลตกพื้นและเดาะให้ได้มากที่สุดในตอนเล่นเกมรู้สึกว่ายากเพราะว่าบอลลูกเล็กและเบาพอเผลอออกแรงก็ทำให้บอลออกจากวงและต้องนับ 1 ใหม่ โดยบางครั้งเมื่อบอลออกเราก็เป็นคนไปเก็บแต่ว่าเมื่อถูกมัดขาให้ติดกันเราก็รู้สึกว่าการเดินนั้นยากขึ้นมาทันตา หลังจากเล่นรอบแรกเสร็จพี่น้ำพุก็ได้ให้เราโหวตคนออกเพิ่มอีก 2 คน ซึ่งคนที่ถูกโหวตเป็นคนถูกปิดตา และเราเสนอตัวเองออกเพราะว่าในกลุ่มตัดสินใจกันยังไม่ได้ว่าจะโหวตใครออกอีกคน เราคิดว่าตอนอยู่ในวงครั้งแรกเราก็ไม่ค่อยได้เดาะบอลเท่าไหร่และยังหาคนไม่ได้อีกคนจึงโหวตตัวเองออก หลังจากเล่นรอบ2จบ พี่น้ำพุก็ได้ให้พวกเรารวมกลุ่มสะท้อนความรู้สึก หลังจากนั้นก็ได้ให้พวกเราทั้งหมดเริ่มเกมใหม่อีกครั้งโดยที่ทำอย่างไรก็ได้ทุกคนต้องได้เดาะบอล ซึ่งเกมสุดท้ายก็ค่อนข้างทุลักทุเลและเวลาหมดก่อนที่จะได้เดาะทุกคนแต่กลุ่มเราเน้นให้คนที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมรอบแรกได้เล่น หลังจากจบกิจกรรมนี้เรารู้สึกว่ากิจกรรมหลายอย่างคนพิการก็ทำได้แต่เราอาจต้องปรับกิจกรรมให้เข้ากับพวกเขาด้วยเท่านั้น เราไม่สามารถไปตัดสินได้ว่าเขาทำได้หรือไม่เมื่อเราไม่ให้โอกาสเขาได้ลองทำ เกมต่อมาก็ยังแบ่งให้จำลองเป็นคนพิการเหมือนเดิมแต่คราวนี้เราเป็นคนนั่งวีลแชร์ โดยพี่อัทให้คนที่จำลองเป็นคนพิการอยู่วงในและที่เหลืออยู่วงนอก เกมนี้จะให้คนอยู่วงนอกเลือกคำพูดเชิงลบแล้ววนกันพูดใส่ผู้จำลองเป็นคนพิการ ซึ่งเรารู้สึกว่าถ้าเราเป็นคนพิการจริงๆแล้วเจอคำพูดแบบนั้นเราก็รู้สึกหมดกำลังใจและรู้สึกว่าทำไมมาตัดสินเราแบบนี้ก็ไม่ได้รู้จักเรานี่มาพูดแบบนี้กับเราได้ยังไง เมื่อทำหิจกรรมทั้งสองเสร็จ ทีมพี่IL ได้ให้พวกเราทั้งหมดเลือกตัวแทน 3 คน เล่นบทบาทสมมติจำลองการลงชุมชน หลังจากนั้นก็เป็นพี่ IL แสดง ซึ่งเราได้เห็นวิธีการรับมือกับผู้ดูแลที่ยังไม่ค่อยยอมรับกับผู้ที่เข้าไปลงชุมชน ในช่วงบ่ายพวกเราก็ได้แบ่งกลุ่มกันไปเยี่ยมบ้านโดยครั้งนี้เราไปฟังประสบการณ์ของผู้พิการที่กลุ่ม IL ได้เข้าไปช่วยเหลือ ซึ่งกลุ่มของเราได้เจอกับเคสเพศชาย เป็นspinal injury หลังจากได้พูดคุยกันเราก็ได้รู้ว่า ในการทำงานต่อไปในอนาคตเราควรจะนึกถึงบริบทจริงๆของผู้รับบริการให้มาก เพราะบางอย่างที่เราคิดว่ามันดี ควรเป็นอย่างนี้นะ แต่ผู้รับบริการไม่สามารถทำตามได้เมื่อกลับไปอยู่บริบทและเขาต้องปรับวิธีการใหม่ที่เขารู้สึกว่าสะดวกสบายเหมาะสมกับเขาแทน