ก่อนจากกัน

ก่อนจะจากลากันคำนี้ไม่อยากได้ยินได้ฟังเลย เพราะทุกคนก็หนีไม่พ้น เพราะฉะนั้นทุกคนต้องตั้งอยู่ในศิลธรรมให้มาก เราไม่รู้ว่าวันไหนเรา จะอยู่หรือว่าเราจะไป เราควรจะสร้างแต่ความดีงามไว้จะดีกว่า ก่อนที่มันจะสายเกินไป ดูแลคนในครอบให้ดีที่สุด พูดจากับพ่อแม่บ้าง อย่ามัวแต่ทำงานให้มาก พ่อแม่คือคนที่สำคัญที่สุดเท่าชีวิตนี้ไม่มีใครเทียบเท่าได้เลย ความรักความเมตตาที่พ่อแม่เลี้ยงดูเรามาจนเติบใหญ่ มีหน้าที่มีการงานที่ดีเราก็อย่าลืมดูพ่อแม่บ้าง บางครั้งพ่อแม่ก็เหงาพ่อแม่รอคอยเราไปพูดคุยด้วยเสมอ แต่เรากับไม่มีเวลาเลยสักครั้ง น่าสังสารพ่อแม่มาก เพราะเราก็มีหน้าที่ต้องดูแลครอบครัวเล็กๆของเราอีก ดูแลลูกดูแลสามี จนบางครั้งไม่ได้ไปนั่งพูดคุยกับพ่อแม่เลย แต่นี้ต่อไปเราต้องปรับตัวเราใหม่ เราต้องหาเวลาดูแลพ่อแม่พูดคุยกับพ่อแม่ให้มาก เพื่อพ่อแม่จะได้มีความสุข ลูกชายทั้งสองคนเราก็ห่วงมากที่สุด เป็นเหมือนดังลมหายใจของแม่ ทุกสิ่งทุกอย่างที่แม่ทำ ก็เพื่อลูกรักของแม่ทั้งนั้น วันไหนไม่เห็นหน้าลูกแม่ต้องออกตามหาให้เจอลูกของแม่ แต่ถ้าแม่เป็นอะไรไปใครจะมาดูแลลูกรักของแม่ ทุกวันนี้ได้แต่ดูแลคนรอบข้างทั้งพ่อแม่สามีลูกให้ดีที่สุดค่ะ ก่อนจากลาโลกสวยงามใบนี้ไปหนูจะตั้งจิตตั้งใจอธิฐาน ถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ และคุณงามความดีที่หนูได้สร้างได้ทำ ให้หนูหลับอย่างสบาย แต่ในความเป็นจริงแล้ว คนเราก็ไม่อาจฝืนธรรมชาติได้ ถ้าเมือวันนั้นมาถึง

ความรักความห่วงใยกับเพื่อนเรียน เพื่อนร่วมงานที่โรงเรียนก็สำคัญนะ เรายังมีความผูกพันกันอยู่มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน ถ้าวันนั้นมาถึงจริง ๆ แม้แต่พ่อแม่ คนในครอบครัว เพื่อนร่วมงานก็ทำใจไม่ได้ เพราะไม่อยากเสียคนที่เรารักจากไป แต่จะทำอย่างไงได้ใช่ไหมค่ะ เพราะทุกคนก็ไม่มีทางหนีสิ่งเหล่านี้พ้นได้ แม้แต่พระพุทธเจ้าก็ยังหนีไม่พ้น อยู่ที่ชะตากรรมของแต่ละคน อยู่ที่บุญบารมีที่เคยสร้างเคยทำ ให้เราได้มีความสุขในโลกสวยงามนี้นานๆ คนเรานั้นรู้แต่วันเกิด แต่ไม่อาจรู้ได้ว่าวันตายได้ เพราะฉะนั้นเราจงอยู่อย่างมีความสุข สนุกไปกับทุกๆสิ่ง เป็นตัวของตัวเอง อย่าไปยึดติดกับอะไรให้มากหนัก เราจงทำทุกวันให้มีความสุข ให้คนรอบข้างมีความสุข มอบสิ่งดีๆให้เขาเหล่านั้นด้วยความรักที่สวยงาม

เขียนใน GotoKnow โดย ประภาพร ชัยวงค์
ใน บันทึกส่วนตัว ... นางประภาพร ชัยวงค์

คำสำคัญ (Tags): #ประภาพร ชัยวงค์#Prapapron chaiwong#62741506#ป 62.ปบัณฑิต2.5#ป.บัณฑิต#ประกาศนียบัตรบัณฑิตวิชาชีพครู#คณะครุศาสตร์#วิทยาเขตเวียงบัว#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#นักศึกษาครู#ED 5101#ความเป็นครู#ภาคเรียนที่ 2/62#บันทึกส่วนตัว#diary#วันสุดท้ายของชีวิต

หมายเลขบันทึก: 674567เขียนเมื่อ 20 มกราคม 2020 14:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มกราคม 2020 11:00 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

ประภาพร ชัยวงค์