สัปดาห์ที่สอง : ประลองปัญญา
..
..
เริ่มจำช่วงเวลาเดินทางในแต่ละวันที่ต้องไปสอนได้ว่า วันไหนต้องออกจากบ้านกี่โมง ซึ่งต้องเผื่อเวลาเอาไว้ ๑ ชั่วโมงครึ่ง ถึง ๒ ชั่วโมง สำหรับรถเครื่องที่วิ่งได้ ๖๐ - ๘๐ กิโลเมตรต่อชั่วโมง กันรถติดตามแยกไฟแดงต่าง ๆ อีกเป็นสิบ ว่าจะถึง ข้าม ๓ อำเภอ
สำหรับคณะผลิตครู ณ วิทยาเขตนอกเมืองนี้ จะคึกคักก็แค่ช่วงเช้าและช่วงเย็นเท่านั้น หลังจากนั้นจะเงียบสนิท เหลือแต่ รปภ.ที่เฝ้าอยู่ที่สำนักงานคณะฯ ส่วนตามอาคารต่าง ๆ ในบริเวณก็ไม่เหลือใครสักคน ยกเว้น แก็งหมา ๆ ที่อาศัยอยู่บริเวณอาคาร
ถึงมหาวิทยาลัยผลักดันให้คณะผลิตครูออกมาจากวิทยาเขตในเมืองแล้ว แต่ผู้บริหารคณะผลิตครูก็ใช่จะยอมมาง่าย ๆ อ้างว่า มีประชุมที่ในเมือง ส่วนนอกเมืองก็ส่งรองคณบดีมาอยู่เวรแล้ว แต่ในความเป็นจริง รองคณบดีพวกนี้มีมาจริง ๆ อยู่แค่คนเดียว อีก ๒ คนไม่ต้องพูดถึง หายศีรษะเป็นอาชีพ กินเงินค่าตำแหน่งไปจนหมดวาระ
สิ่งที่พยายามในสัปดาห์นี้ คือ การลดวันเดินทางเข้ามา เพื่อลดค่าใช้จ่าย โดยเฉพาะค่าน้ำมันรถเครื่อง เดิมเติม ๘๐ บาทต่อวัน เหลือ ๖๐ บาทต่อวัน ก็ยังสามารถไป-กลับได้ดีทีเดียว อีกทั้งเรื่องข้าวกลางวัน จะใช้วิธีหุงข้าวสวยใส่กล่องข้าวมา ต้มไข่ไว้หลาย ๆ ฟอง หรือไม่ก็หากับข้าวบริเวณรอบ ๆ มหาวิทยาลัยเอา มากินกับข้าวสวยที่เอามา มื้อเดียวพอ ส่วนมื้อเย็น ยังไงก็กลับไปกินบ้าน
การที่ห้องทำงานยังไม่สามารถต่อสายแลนได้ เนื่องจากความขัดข้องและไม่สะดวกของอาคาร ทำให้ไม่สามารถใช้อินเทอร์เน็ตได้ ทำให้การทำงานไม่สะดวก จะทำอะไรก็ต้องขึ้นไปใช้คอมพิวเตอร์ประจำห้องเรียนแทน ต้องใช้ก่อนเวลา ๑๘.๐๐ น. ไม่งั้นแม่บ้านเขาจะล็อกห้องเรียน
ดูเหมือนจะเป็นข้อไม่ดี หรือ ข้อจำกัด ใช่ไหม แต่ข้อดีก็พอจะมีอยู่บ้าง การไม่มีอินเทอร์เน็ต ทำให้สมาธิกลับมาได้เยอะพอสมควร ทำงานอะไรที่ตั้งใจก็รวดเดียวเสร็จ สามารถวางแผนล่วงหน้าทำงานเผื่อได้เลย ทั้งเงียบ ทั้งมีสมาธิไม่ว่อกแว่ก
อย่างสัปดาห์ที่สอง เตรียมแบบสะท้อนคิดเอาไว้เกือบครบทุกห้อง ทั้งภาคเรียนแล้ว เหลือขาดนิดหน่อย ต้องเข้ามาเอาในเมืองเพิ่มในภายหลัง หรือไม่ก็เตรียมกระดาษคำตอบ (Answer Sheet) ใส่ซองตามจำนวนนักศึกษาแต่ละหมู่เรียน ทั้งสอบกลางภาค สอบประมวลความรู้ และสอบปลายภาค จนเกือบเสร็จแล้ว กระดาษคำตอบไม่พอ ก็ต้องเข้ามาเอาในเมืองเช่นกัน
เริ่มไล่จัดของที่เอามากอง ๆ ไว้ตอนย้ายเมื่อต้นเทอม ให้มันเป็นหมวดหมู่และไม่เกะกะคนอื่นในห้องสาขาวิชา
แต่สิ่งที่ยังขาด ๆ คือ เสบียงในตู้เย็นที่ยังไม่เพียงพอ อันนี้เป็นตามความหนักเบาของกระเป๋าเงินในตอนนี้ ทำฟันไปเยอะ ต้องประหยัดไปอีกหลายเดือน แต่พยายามจะอยู่ให้ได้
นั่นแหละ เรื่องเล่าประจำสัปดาห์ที่สองของการย้ายวิทยาเขตใหม่
..
บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...
..
ความเห็น (2)
ฟังแล้วเหนื่อยจัง ชีวิตครูของครูไทย สู้ ๆ ค่ะครู
ครู้ ครู ใช่ไหมครับ คุณแม่มด 555
ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับผม ;)…