กาแฟและกระเป๋า
เมื่อคืนอยู่เวร
“ยันสว่าง ดวงตะวันแยงตา”
ไม่ได้เกินเลยไปที่จะพูดแบบนี้ แลกกันกับอีกชีวิตที่กำลังดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด
กำลังนึกอยู่ ว่าจะเล่าออกมาอย่างไรดี มันมีแง่มุมที่น่าอัศจรรย์ (ของเธอ) และน่าประทับใจ (ในทีม)
เอาเหอะ บ่ายวันนี้ก็ได้นอนซ่อมร่างไปเรียบร้อย
“แม่ ไปกินกาแฟกัน” ผมออกปาก
“ไปค่ะ” เมียผมเป็นคนใจง่ายเรื่องกาแฟ
ความจริง จะว่าเธอว่าใจง่าย ก็อาจจะถูกเพียงไม่ถึงสิบเปอร์เซ็น เพราะในเรื่องอื่นๆนั้น เธออาจจะเป็นคนใจแข็ง และช่างเลือกเอาเสียมากๆ
“พ่อรู้ไหม วันก่อนจ้าคุยกันเพื่อนๆเรื่องกระเป๋า เค้าคุยกันว่า ยี่ห้อไหนควรใช้สีอะไร พวกที่ยี่ห้อไม่ดังมักจะใช้สีโทนดำ เทา เพราะมันจะดูดี ส่วนพวกแบรนด์ดังๆแพงๆมักจะใช้สีเข้ม” เธอจ้อขณะที่กำลังเคี้ยวขนมจีบ “ร้านอารีย์ติ่มซำ” ร้านที่ทำขนมจีบได้อร่อยที่สุดในหาดใหญ่ จ้าบอกมาอย่างนั้น
“แล้วลูกว่าไงล่ะ แต่เอ๊ะ ลูกไปเชี่ยวชาญเรื่องกระเป๋าตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมถามออกไปแบบนี้ เพราะปกติแล้ว จ้าไม่ใช่สายหิ้วสายสะพายกระเป๋า เธอมันเป็นพวกสายแต่งตัวใส่เสื้อผ้ากางเกงแบบติ๊สต์ๆ ชอบซื้อเสื้อผ้าราคาถูกๆจากร้านเล็กๆมาใช้ แถมยังชอบเอากางเกงของแม่มันมาใส่ด้วยซ้ำ
“จ้าก็เถียงไง เพราะเวลาเห็นแม่สะพายกระเป๋าสีเหลือง สีส้ม จ้าว่ามันก็ดูดีด้วย” ยกตัวอย่างแบบนี้ เล่นเอาแม่เธอยิ้มกว้าง
“เพื่อนๆก็เลยถามว่า แม่จ้าใช้ชาแนลเหรอ”
“หือ” ผมครางออกมาเสียงดังไปหน่อย
“จ้าก็บอกว่า ไม่เห็นจะต้องเป็นชาแนลเลย ยี่ห้ออะไรก็ได้ ถ้าสะพายแล้วดูสวยก็ไม่ต้องซื้อของแพง แม่จ้าไม่ใช้ชาแนล แม่ใช้ของที่คนไข้ให้ กับที่พ่อซื้อให้”
”เด็ดมากลูกพ่อ” อันนี้ผมชมในใจ เพราะเห็นว่าเธอกำลังจะพูดต่อ
“แล้วเพื่อนจ้าก็ถามว่า แม่ใช้กระเป๋าราคาเท่าไหร่”
คราวนี้พ่อต้องหยุดกินหัวปลา เพราะอยากฟังคำตอบ
“ตอนนั้นจ้าก็ไม่รู้ไง เลยโทรศัพท์ถามแม่เลย เพราะกำลังเถียงกันอย่างเข้มข้น”
“นั่นแหละ เท่าไหร่” ผมสงสัย
“400 บาท” จ้าตอบ และแม่เธอก็ยิ้มอยู่ข้างๆผม แสดงว่าข้อมูลไม่มั่ว
“ก็สิบยูโรไงพ่อ” นั่นไง เธอยืนยัน และผมก็นึกออกทันที เพราะวันนั้นผมเป็นคนจ่าย
“แล้วเพื่อนๆลูกว่าไงบ้างล่ะ”
“ก็ตกใจ เงียบ และเราก็เลิกคุยเรื่องนี้กันเลย” แล้วเธอก็หัวเราะชอบใจ
“ลูกรู้ไหม พ่อว่านะ กระเป๋าราคาเท่าไหร่มันไม่สำคัญหรอก รู้มั้ย ว่ามันสำคัญตรงไหน” แล้วผมก็แหวกกระเป๋าตังค์ที่กำลังขึ้นขี้เรื้อนหนังลอกของผมให้เธอดู
“ออ เข้าใจแล้วพ่อ” เธอยังคงหัวเราะ และคีบขนมจีบลูกใหม่เข้าปากต่อไป
......................
ผมตื่นมาช่วงบ่ายแก่ๆเกือบจะสามโมงครึ่ง รู้สึกอยากหาอะไรกิน
“แม่ ไปกินกาแฟกัน” ผมออกปาก
“ไปค่ะ” เมียผมเป็นคนใจง่ายเรื่องกาแฟ
ความจริง จะว่าเธอว่าใจง่าย ก็อาจจะถูกเพียงไม่ถึงสิบเปอร์เซ็น เพราะในเรื่องอื่นๆนั้น เธออาจจะเป็นคนใจแข็ง และช่างเลือกเอาเสียมากๆ
ดูอย่างการเลือกสามีของเธอก็แล้วกัน
ข่างเลือกสุดๆเชียวล่ะ
หึหึ
ธนพันธ์ ชูบุญตระกูลช่างเลือก
๒๑ กค ๖๒
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น