ทำอย่างไร......"การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ 5 องค์กร ครั้งที่ 1" จะออกมาสมบูรณ์ เป็นความกังวลใจของดิฉันมาก
ถามตัวเองอยู่เสมอว่า "กังวลมากไปหรือเปล่า" แต่ก็ห้ามความกังวลใจของตัวเองไม่ได้
เล่าแต่ความไม่สบายใจให้ทุกคนรับรู้ ต่อไปนี้จะบอกถึงความเป็นมาล่ะค่ะ........
โครงการวิจัยและพัฒนานวัตกรรมการเพิ่มประสิทธิภาพขององค์กรด้วยการจัดการความรู้ (สพท.นม.1) จะจัดกิจกรรมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในราวปลายเดือนธันวาคม 49 เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้และเผยแพร่ผลการดำเนินงานให้สาธารณชนได้ทราบ
ความกังวลไม่ได้อยู่ที่องค์กร (โรงเรียน) หรอก แต่อยู่ที่ สพท.นม.1 ความก้าวหน้ามีน้อยกว่าโรงเรียน
ดิฉันจะทำฉันใด.......
ไม่ต้องทำอะไรหรอกครับ นอกจากเตรียมข้อมูลของเราให้ดี เพื่อใช้ในการ ลปรร ตามปกติในสังคมก็จะต้องมีคนเก่งกว่าคนด้อยกว่าอยู่แล้วครับ หากเป็นผมผมจะไม่กังวลเลยหากเราทำดีที่สุดแล้ว เป็นข้อดีซะอีกนะครับที่มีคนอื่นที่เก่งกว่าเรา เราจะได้ไปสกัดแก่นความรู้จากเค้ามาใช้กับองค์กรเรา เป็นข้อดีนะครับ และการที่เราด้อยกว่าใครก็ไม่ใช่ข้อเสียครับ คนอื่นก็จะได้มาสกัดแก่นความรู้จากเรา ว่าทำไมเราถึงด้อยกว่าเอาไปเฝ้าระวังกับองค์กรของเค้า สรุปคือเกิดผลดีต่อการก่อกำเนิด LO ทั้งนั้น จะดีกว่าหรือดีน้อยกว่า ยังไงมันก็คือดีครับ มันก็ยังดีกว่า แย่ หรือ แย่กว่า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า แย่ หรือ แย่กว่าไม่ดีนะครับเราอาจต้องขอบคุณเค้าที่ทำตัวอย่างให้เราได้เรียนรู้
สรุปคือหากเราทำดีที่สุดแล้วไม่ต้องไปกังวลครับ บริบทแห่งองค์กรนั้นต่างกัน ผลจะเหมือนกันก็เป็นเรื่องแปลก แต่ที่ไม่แปลกและเป็นผลดีคือหลังการ ลปรร แล้วนำแก่นความรู้มาใช้นั่นและครับที่ต้องกังวลว่าจะเก็บเกี่ยวแก่นความรู้จากตรงนั้นได้มากแค่ไหน แล้วจะนำมาประยุกต์ใช้กับองค์กรเราอย่างไร เป็นกำลังใจให้ครับ
หนูบีเวอร์
ป้าหายกังวลแล้วหละ ยิ่งได้มาเห็นความสำเร็จและความตั้งใจจริงของโรงเรียนอัสสัมชัญนครราชสีมาแล้ว ทีมแกนนำนักจัดการความรู้ในโครงการของเรา คงมีนวัตกรรมมา ลปรร เราคงได้แก่นความรู้มาประยุกต์ใช้ทั้ง 5 องค์กร
ที่สำคัญ...ที่เขตพื้นที่ของเรา
ป้ามีกำลังใจเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่มาเยี่ยนเยียนโรงเรียน
ดีใจด้วยครับ