ระยะห่าง ที่เชื่อมความสัมพันธ์

พี่น้องด้วยกัน ถ้าไม่รักกันแล้วใครจะมารักเรา

หากให้พูดถึงจุดเปลี่ยนของชีวิต อยากบอกว่าครั้งนี้ขอมาเล่าเรื่องราวของน้องชายกับตัวเอง เชื่อว่าทุกคนเคยเป็นคู่กัดของกันและกันระหว่างพี่น้องที่อายุไล่เลี่ยกัน

เริ่มตั้งแต่เด็ก ๆ เรากับน้องชายเป็นอะไรที่อยู่ด้วยกันแล้วต้องทะเลาะกันตลอด เวลาแม่ให้ใช้ทำอะไรจะเถียงกันตลอด ชอบเถียงกันว่าทำไมไม่ให้คนนั้นทำ คนนี้ทำบ้าง ทำไมต้องใช้แต่เรา คือถือแม้จะเป็นพี่ใช้ว่าต้องยอมน้องตลอด เนื่องด้วยอายุห่างกันแค่ 2 ปี ทำให้คำว่าพี่น้อง จะได้ไม่ใช้ระหว่างเรากับน้อง ส่วนใหญ่เหมือนเพื่อนหรือคู่อริกันมากกว่า

มีเหตุการณ์หนึ่งที่จำไม่ลืมคือ วันนั้นที่บ้านมาม่าเหลือซองเดียว ด้วยที่ว่าอยู่ดอย การซื้อหากินยาก ทำให้วันนั้นเรากับน้องแย่งมาม่าซองเดียวกัน ทะเลาะกัน แม่ห้ามและให้แบ่งกันแต่ไม่ยอมทั้งสองคน ทำให้พ่อกลับมาจากทำงานเจอเหตุการณ์นั้นพอดี และอีกสองวันต่อมาพ่อลงไปในเมืองและซื้อมาม่ามาหนึ่งกล่อง แล้วต้มใส่หม้อใหญ่ ใส่ทั้งหมดที่พ่อซื้อมา พวกเราสองคนดีใจกันมาก ที่จะได้กินมาม่าเยอะขนาดนี้ อีกทั้งพ่อยังพูดอีกว่ากินให้หมดนะทั้งสองคน โดยหารู้ไม่ว่าพ่อซื้อมาต้มประชดให้เรากิน555

พอโตขึ้นมาในระดับมัธยมตอนต้น ทุกคนอาจคิดว่าโตขนาดนี้แล้วคงไม่ต้องทะเลาะกันอีก ตัดประเด็นนั้นออกเลย พอมีน้องชายอีกคนทำให้เราสองคนทะเลาะกันหนักกว่าเดิม จากที่ต้องรัก สามัคคีกันมากขึ้น แต่เราสองกลับเถียงกันด้วยว่าใครจะเป็นคนดูแลน้อง ด้วยที่ว่ายังห่วงเล่น ทำให้เสาร์ อาทิตย์ ที่ต้องเป็นวันหยุด แต่กลับต้องมาเลี้ยงน้องแทน

น้องคนเล็กสุด ปัจจุบันอายุได้ 8 ปี

ในช่วงชีวิตประจำวันของเรา การเดินทางไปโรงเรียนในช่วงเช้าเป็นอะไรที่ไม่อยากไปที่สุด อย่างแรกคือต้องรอน้องชาย ที่ทำอะไรช้ามาก ความเนียบต้องยกให้น้อง สิ่งที่สองคือ เราต้องเป็นคนขี่รถจักรยานยานต์ให้น้อง ไม่ว่าจะฤดูไหนเราจะเป็นผู้ขี่ตลอด และสิ่งที่สามคือเวลาเลิกเรียนกลับโดนน้องบ่นทุกวัน ที่ทำให้น้องรอเพราะตัวเราติดกิจกรรมของโรงเรียนที่ครูนัด

มีวันหนึ่งที่หนึ่งที่ต้องกลับบ้าน ปกติที่ต้องเถียงกับน้องทุกวัน แต่วันนี้เหนื่อยจากการเข้าเรียนรด.ทำให้ตัวเราขี้เกียจเถียงกับน้อง พอเราไม่เถียงกลับเหมือนเรากวนใส่น้อง ยิ่งทำให้น้องอารมณ์เสียหนักกว่าเดิม จำได้ว่าน้องบ่นคนเดียวตลอดทาง ทำให้รู้ว่าการจะเอาชนะน้องได้นั้นคือการเงียบใส่ไม่ต้องตอบโต้ให้เสียงแรง (มีความสะใจมาก ๆ)

เวลาอยู่โรงเรียนคือทั้งเรากับน้องจะทำเป็นไม่รู้จักกัน เวลาเดินเรียนเปลี่ยนห้องหากเจอหน้ากัน ต่างคนต่างทำเป็นไม่เห็น และเพื่อนของน้องและของเราเองส่วนน้อยมากที่จะรู้ว่าเราสองคนเป็นพี่น้องกัน เพราะส่วนใหญ่นอกจากเพื่อนที่มาบ้านถึงจะรู้ว่าเรามีน้องที่เรียนที่เดียวกับเรา ก็เหมือนน้องชายถ้าหากเพื่อนน้องไม่มาบ้านจะไม่รู้ว่าเราเป็นพี่สาวของน้องเลย พูดง่าย ๆ คือหากอยู่ที่โรงเรียนถ้าไม่จำเป็นที่ต้องพูดคุยกันจะไม่แม้แต่จะเข้าไปทักหากัน ต้องมีเรื่องจำเป็นเท่านั้น

พอน้องชายอยู่มัธยมศึกษาปีที่ 3 ใกล้จะจบมัธยมตอนต้น แม้แต่วันปัจฉิมเรายังไม่ไปร่วมเหมือนกับตอนเราจบม. 3 น้องก็ไม่มาร่วม ร่วมรู้แค่ว่าจบม. 3 แล้วแค่นั้น

ช่วงมัธยมตอนต้น

ในส่วนของโรงเรียนเรายังเรียนที่เดิม ส่วนน้องชายเราเลือกเรียนสายอาชีพ โดยได้ทุนไปเรียนที่เทคนิคดุสิต เป็นโครงการของจังหวัดที่เลือกเอาเพียง 20 คนในการให้ไปศึกษาต่อที่กรุงเทพ ช่วงนั้นดีใจมากต่างคนจะได้ไม่เจอหน้ากัน

แต่พอเวลาผ่านไป ในหนึ่งปีน้องได้กลับมาแค่ครั้งเดียว หรือไม่ได้กลับมาเลย จากที่ว่าไม่่ชอบหน้ากัน พอกลับมาเจอกันก็ทักพูดคุยกันเหมือนไม่เคยทะเลาะกันเหมือนแต่ก่อน จากที่ไม่พูดคุยกัน ก็ทักหากันในFacebook โทรคุยกันมากขึ้น ทำให้รู้สึกคิดถึงกัน ความโหยหาระหว่างกัน ทำให้ทุกวันนี้ใช้คำเรียกให้แก่กัน คือคำว่า พี่ กับ น้อง ที่ไม่เคยได้ใช้เรียกกัน ก็ได้ใช้เรียกกันเมื่อห่างไกลกัน

คำว่าพี่น้องคงเป็นจุดเปลี่ยนของเราทั้งสองคนและสอนเราในหลาย ๆ เรื่อง และระยะเวลาคงไม่ได้ช่วยอะไร ถ้าหากวันนั้นน้องชายเราไม่ตัดสินใจไปเรียนที่กรุงเทพแทนที่จะเรียนที่เดียวกับเรา เพราะเชื่อว่าถ้าเรียนที่เดียวกันเราสองคนพี่น้องคงจะยังไม่ได้ใช้คำว่า พี่กับน้อง

ปัจจุบันน้องชายโตเป็นหนุ่มแล้ว^^

ปล.แม้ช่วงที่ไม่ชอบหน้ากันหนักแค่ไหน แต่ถ้าเรื่องทำผิดจะช่วยกันปิดไม่ให้พ่อแม่รู้^^

สามพี่น้อง

#ปัจจุบันรักกันดี ไม่มีเรื่องให้ทะเลาะกันแล้ว

#คุยกันมากขึ้น แม้บางครั้งยังเถียงกัน

#ช่วยเหลือซื่งกันและกัน

===================================================================

เขียนใน GotoKnow โดย ดวงใจของพ่อ
ใน บันทึกนักศึกษาครู... นางสาวกมลชนก เลิศใจสวรรค์

คำสำคัญ (Tags): #กมลชนก เลิศใจสวรรค์#kamonchanok lesjaisawan#59927020#กป 59.ค.บ.5.1#ครุศาสตรบัณฑิต(5 ปี)#การประถมศึกษา#วิทยาลัยแม่ฮ่องสอน#วิทยาเขตแม่ฮ่องสอน#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#นักศึกษาครู#EED 3210#ภาคเรียนที่ 1/62#จุดเปลี่ยน#ระยะห่าง#ความสัมพันธ์

หมายเลขบันทึก: 667193เขียนเมื่อ 1 กันยายน 2019 10:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 กันยายน 2019 21:47 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (71)

Ongkuleemarn

เขียนเมื่อ 2 กันยายน 2019 00:01 น. ()

กว่าจะรู้ว่ารักกันนะ ;)…

แรงโก้

เขียนเมื่อ 2 กันยายน 2019 14:05 น. ()

สวัสดีครับ คุณดวงใจของพ่อ

ขอบคุณที่ได้แชร์เรื่องราวจุดเปลี่ยนของคุณให้เราได้อ่านในบันทึกนี้นะครับ เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปครับ

ขอบคุณครับ

Sweet Dreams

เขียนเมื่อ 3 กันยายน 2019 20:51 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณดวงใจของพ่อ ขอบคุณที่แชร์เรื่องราวจุดเปลี่ยนของคุณให้เราได้อ่านกันนะคะทำให้ได้ข้อคิดหลายอย่างเลยค่ะขอเป็นกำลังใจให้คุณเขียนบันทึกอีกต่อ ๆ ไปนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

จันทร์เจ้าเอ๋ย

เขียนเมื่อ 3 กันยายน 2019 21:44 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณดวงใจของพ่อ

เรื่องราวของคุณน่าสนใจมากเลยคะ มันทำให้ดิฉันอยากจะมีน้องขึ้นมาบ้างซะแล้วสิ เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

นาทาลี้

เขียนเมื่อ 3 กันยายน 2019 23:03 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณดวงใจของพ่อเรื่องราวของคุณน่าสนใจมากค่ะ มีพี่น้องก็ควรจะรักกันมาก ๆ ค่ะ อย่างน้อยเราก็ไม่ได้ตัวคนเดียว ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

ขอบคุณค่ะ

เทวดา

เขียนเมื่อ 3 กันยายน 2019 23:27 น. ()

สวัสดีครับ คุณดวงใจของพ่อ

พี่น้องคือสิ่งสำคัญ เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุข ด้วยกันมา ถึงแม้จะทะเลาะถกเถียงกันในบางครั้ง แต่เวลาที่ไม่อยู่ใกล้กันจะคิดถึงกันเสมอขอให้คุณรักและดูแลกันแบบนี้ตลอดไปนะครับ

ขอบคุณมากครับ

สนสามใบ

เขียนเมื่อ 3 กันยายน 2019 23:30 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณดวงใจของพ่อ

เรื่องราวของคุณน่าสนใจมากเลยคะ เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ

ปล. น้องคนรองเพิ่งเคยได้เห็นครั้งแรก หล่อไม่เบานะ

ขอบคุณมากค่ะ

รำเพย

เขียนเมื่อ 4 กันยายน 2019 20:09 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณดวงใจของพ่อ

ขอบคุณที่ได้แชร์เรื่องราวจุดเปลี่ยนของคุณให้เราได้อ่านในบันทึกนี้นะคะ
เรื่องของคุณและน้องน่ารักมากค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะคะ

ขอบคุณค่ะ

มีนา

เขียนเมื่อ 4 กันยายน 2019 22:18 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณดวงใจของพ่อ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่ให้เราได้อ่าน น่าสนใจมากนะคะเป็นกำลังใจให้คุณค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

เหมันต์

เขียนเมื่อ 5 กันยายน 2019 11:04 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณดวงใจของพ่อ ดิฉันประทับใจในเรื่องราวของคุณกับจุดเปลี่ยน ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวให้อ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณขอบคุณค่ะ

ดวงใจของพ่อ