มรรค ๘ (วสันตดิลกฉันท์ ๑๔)

มรรค ๘
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

ธรรมพุทธมรรคสิริพิพัฒน์ ปฏิบัติบ่เสื่อมคลาย  
สิ่งสรรพล้วนมตะมลาย สิมิสายมุธรรมคง

๑ ปัญญากระจ่างอริยสัจ ทิฐิชัดไสวธง
แม้ทุกขท้นก็จะมิหลง พละธรรมประจำใจ

๒ สังกัปปะตรองตริพิเคราะห์ผล ภวะดลสลัดไป
มั่นดำริชอบปกติไซร้  ฐิติในอหิงสา

๓ เอื้อนสาระสารวจนะมั่น มิติครันลุเมตตา
เที่ยงธรรมตระหนักและกรุณา ปะทุสัจจะขานไข

๔ กัมมันตะมั่นมุกิริยา วปุถาประเจิดใส
การกิจกระจ่าง ณ หฤทัย ชยภัยกิเลสดล

๕ อาชีวะจงจริตงาม ขณะถามประโยชน์ผล
กอปรกิจการมุนฤมล ริถกลวิสุทธ์คาม

๖ วายามะมั่นพิริยะเรียน ละพุเบียนกิเลสกาม
พรักพร้อม ณ กาลมรณะถาม ปฏิภาณสว่างหน

๗ มรรคธรรมครองสติไสว หิริไกรละเล่ห์กล
ดำรงมุผู้ผละอกุศล มนปลงอุเบกขา

๘ จงจิตสมาธิมุตระหนัก ลุประจักษ์อวิชชา
ตื่นรู้ชะฤทธิ์อคติพา เพาะสงบประสบสันต์


มต-, มตะ  [มะตะ-] ก. ตายแล้ว. (ป.; ส. มฺฤต).
ภว-, ภวะ (๑)  [พะวะ-] น. ความเกิด, ความมี, ความเป็น (ป., ส.). 
ฐิติ (๑)  [ถิติ] น. การตั้งอยู่, การยืนอยู่, การดำรงอยู่ (ป.).
มิติ ๒ น. มุมมอง
วปุ  (แบบ) น. ตัว, ร่างกาย. (ป., ส.).
ถา (โบ) ลับ, ถูให้คม
ถกล (๑)  [ถะกน]  (กลอน) ก. ก่อสร้าง, ตั้ง, ตั้งขึ้น, ตั้งไว้
เบียน (๑) ก. รบกวน, ทำให้เดือดร้อน