ประสบการณ์ป่วยที่ต่างแดน(PEOP)

ถ้าเกิดเราป่วยเราก็คงจะนอนพักอยู่บ้าน ออกไปซื้อยามากิน หรือหนักหน่อยก็อาจจะไปหาคุณหมอ แต่มันจะเป็นยังไงถ้าเกิดเราป่วยในต่างแดนซึ่งเป็นที่ๆเราไม่คุ้นเคยทั้งวัฒนธรรม สถานที่ และที่หนักที่สุดคือ เราคุยกะเขาไม่รู้เรื่อง!!! วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องราวที่ผมเกิดไปป่วยหนักที่ประเทศญี่ปุ่นและสรุปโดยใช้หลักการPEOP Model ในตอนท้ายของเรื่อง ถ้าพร้อมแล้วไปฟัง(อ่าน)เรื่องราวเด๋อๆของผมกันเลยยยยย

ตอนปิดเทอมตอนประถม5 ตอนนั้นผมน่าจะอายุราวๆ10ขวบ ครอบครัวผมมีแพลนไปเที่ยวญี่ปุ่นกันราวๆ1อาทิตย์จริงๆก็เพราะผมอยากไปเนี่ยแหล่ะ(อ้อนเขามานานพอสมควร) โดยการไปในครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่พวกเราไปเที่ยวต่างประเทศโดยไม่มีไกด์หรือทัวร์ แต่พ่อและพี่ของผมก็วางแพลนจองที่พักต่างๆอย่างสมบูรณ์ วันแรกที่ไปถึงอากาศกำลังดีเย็นๆแต่ไม่หนาวพวกเราก็เดินไปยังที่พักที่จองไว้ ซึ่งเป็นบ้าน2ชั้นหลังหนึ่งที่เจ้าของเปิดให้เช่า อยู่ไม่ไกลจากสนามบินและรถไฟใต้ดินมากนัก พวกเราก็เข้าไปเก็บของและออกไปเที่ยวกันตามปกติ จนวันที่4ของการไปเที่ยวพวกเราตัดสินใจแยกกันไปเที่ยว ต้องบอกก่อนว่าครอบครัวเรามีไลฟ์สไตล์ที่ค่อนข้างต่างกันมาก ผมและพี่ชายอีก2คน เกิดอยากไปพิพิธภัณฑ์โคนันที่ทตโตริ แต่พ่อกับแม่ขี้เกียจไปท่านเลยขออยู่แถวนี้ ทีนี้พวกเราก็ไปกัน จนในที่สุดเรื่องที่ไม่ควรเกิดก็เกิดจนได้ ตอนอยู่ที่โคฮุเอย์ผมเกิดปวดท้องมากๆแบบบอกไม่ถูก แต่ก็พยายามอดทนต่อไป จนต่อมาเริ่มไม่ไหวของจริง คือเริ่มอ้วก ถ่ายบ่อยเป้นน้ำ เปฝ้นไข้ และไม่มีแรง พี่ๆเริ่มเป็นห่วงเลยไปร้านขายยาแถวนั้นและซื้อยามาให้ทาน แต่ผมไม่ไหวจริงๆ เลยต้องไปโรงพยาบาลแถวนั้น นั่นแหล่ะครับ เนื่องจากทตโตริไม่ได้ใหญ่มาก วันที่ผมป่วยเกิดมีหมอแค่1คนและติดเคสคนไข้ เลยมีพี่พยาบาลมาดูาการให้ก่อน แต่เขาพูดภาษาอังกฤษได้แค่นิดหน่อย และสำเนียงของคนญี่ปุ่นก็ฟังยากมาก ซึ่งตอนนั้นผมไม่ไหวแล้ว ปวดหัวแบบจะระเบิดตัวก็ร้อนมากเหงื่อออก และไม่มีเรี่ยวแรงจะเดินเลย ตอนนั้นรู้สึกแบบทรมาณจริงๆ จนในที่สุดคุณหมอก็เข้ามาซึ่งในตอนแรกผมไม่สามารถคุยกับขาได้เลยด้วยความที่ผมป.5ยังไม่รู้ภาษา พี่ผมจึงเขามาช่วย จนในที่สุดพี่หมอก็ให้การรักษาผมจนสำเร็จ ผมต้องนอนที่โรงพยาบาลที่นั่น2คืน สรุปก้คือผมเป็นอาหารเป้นพิษครับ!! พอพ่อแม่รู้เขาท่านรีบเดินทางมาหาผมทันทีเลยก็รู้สึกเสียใจที่ต้องทำให้ทุกคนเป้นห่วง แต่สิ่งที่เสียดายที่สุดคือวันที่7คือวันที่ผมออกจากโรงพยาบาลและเดินทางกลับที่พัก จะออกไปเที่ยวก็ไม่ได้ จนกลับมาประเทศไทย แต่อย่างน้อยก็ถือว่าโชคดีแล้วล่ะครับที่ยังรอดมาได้ พอนึกย้อนไปคือมันไม่ได้หนักหนาอะไรแต่ตอนนั้นในวันนั้นคือผมแบบเหมือนจะตายเลย 555

จบแล้วนะครับกับเรื่องของผมในส่วนนี้ผมก็จะนำเหตุการณ์นั้นมาวิเคราะห์PEOP ซึ่งผมจะอธิบายPEOPคร่าวๆให้ฟังก่อนนะครับโดยไอ้เจ้าหลักการนี้เนี่ยมันคือทฤษฎีที่ช่วยนักกิจกรรมบำบัดวิเคราะห์หาวิธีการรักษาจากการแยกประเด็นออกเป้น4อย่างคือ

Pมาจาก person หรือก็คือตัวบุคลซึ่งรวมไปถึงลักษณะทางกายภาพ จิตใจ การรับรู้ เป้าหมายของตัวบุคคลนั้นๆครับ

Eมาจาก environment คือสภาพแวดล้อมรอบตัวไม่เพียงแค่สถานที่ สังคม แต่รวมถึงคนรอบๆตัวที่สนับสนุนเราด้วยครับ

Oมาจาก occupations ซึ่งคือ สิ่งที่บุคคลต้องการหรือต้องทำในชีวิต แปลว่ารวมถึงบทบาทในชีวิตของเรา กิจกรรมที่ทำ ด้วยครับ

และPสุดท้ายมาจาก performance คือความสามารถในการทำหรือไม่สามารถทำได้ของบุคคลนั้นๆครับ

ผมจะยกตัวอย่างง่ายๆนะครับจากเหตุการณ์ที่ผมเล่า

PERSONเช่น ผมเพศชายอายุ10ขวบ ผมที่อยากไปเที่ยวญี่ปุ่น ผมที่อาหารเป็นพิษ อ่อนแรง อ้วก เป็นไข้ ความรู้สึกทรมาณ ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นpersonครับ

ENVIRONMENT เช่น ครอบครัวที่ให้ผมไปเที่ยวเพื่อตอบสนองความต้องการของผม สภาพแวดล้อมที่ผมอยู่ที่ญี่ปุ่นทั้ง บ้านไม้2ชั้น สภาพอากาศที่ผมไป หรือ แม้แต่ ที่พี่ๆผมหายามาให้ พาไปโรงพยาบาลและที่พ่อแม่ผมมาหาตอนที่ป่วยให้กำลังใจผมก็เป็นenvironmentครับ

OCCUPATIONS เช่น บทบาทที่ผผมเป็นลูกของพ่อแม่ เป็นน้องของพี่ๆ ความต้องการไปญี่ปุ่นของผม การไปเที่ยวและกิจกรรมต่างๆที่ผมทำก็เป็นใน ส่วนoccupationsครับ

PERFORMANCE เช่น ความสามารถในการเดินทาง และที่ผมไม่สามารถสื่อสารกับคุณหมอได้ สามารถพยุงตัวเองไปหาหมอได้แม้ไม่มีแรง(แต่พี่ๆก็ช่วยเหลืออยู่ดี)

…เห็นไหมครับว่าPEOPเนี่ยอยู่ในทุกๆเหตุการณ์ของชีวิตเราเลย ดังที่ผมยกตัวอย่างไป ก็ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้จนจบก็ขอบคุณนะครับที่มารับฟังเรื่องราวของผมขอบคุณมากครับ ^^ …

[กิจกรรมบำบัดจิตสังคม]

PERSON: P1 อายุ 10 ขวบ อยากไปเที่ยวญี่ปุ่น P2 อาหารเป็นพิษ อ่อนแรง อ้วก เป็นไข้ ความรู้สึกทรมาณ ENVIRONMENT: E1 ครอบครัวของผม E2 สภาพแวดล้อมที่ผมอยู่ที่ญี่ปุ่นทั้ง บ้านไม้2ชั้น สภาพอากาศที่ผมไป E3 พี่ๆ E4 โรงพยาบาล OCCUPATIONS: O1 การไปเที่ยว O2 การหายาและพาไปโรงพยาบาลโดยพี่ ๆ O3 การได้รับกำลังใจจากพ่อแม่ PERFORMANCE: P1 ความสามารถในการเดินทาง P2 ไม่สามารถสื่อสารกับคุณหมอได้ P3 สามารถพยุงตัวเองไปหาหมอได้แม้ไม่มีแรง