หนูอยากเปิดร้านเบเกอรี่
“…หนูอยากเปิดร้านเบเกอรี่” คำพูดลอยๆของเด็กประถมคนหนึ่ง
ทุกวันหยุดสุดสัปดาห์ ฉันมักจะกลับไปเล่นที่บ้านของคุณยาย ซึ่งอยู่ในชนบท ห่างไกลจากตัวเมืองพอสมควร ที่นี่ถูกโอบล้อมไปด้วยธรรมชาติ สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของความสงบ ไร้ซึ่งความวุ่นวายใดๆ ฉันรักที่นี่มาก อาจเป็นเพราะที่นี่เป็นที่ที่ฉันเติบโตมา ที่นี่เป็นดั่งลิ้นชักที่เก็บความทรงจำในวัยเด็กอันมากมายของฉันเอาไว้ ก่อนที่ฉันจะย้ายไปเรียนในเมืองพร้อมกับครอบครัว
ครั้งหนึ่ง ฉันได้กลับไปบ้านของคุณยาย ซึ่งมีคุณป้าอยู่ด้วย ฉันได้พูดคุยกับคุณป้าในเรื่องต่างๆนาๆ ขณะนั้นฉันบอกกับคุณป้าว่า ฉันอยากเปิดร้านเบเกอรี่เป็นของตัวเอง คุณป้าส่งยิ้มให้ฉันและหันกลับไป ในขณะนั้นฉันนึกในใจว่า เขาคงจะขำในความคิดของเด็กประถมคนนี้ที่ไม่เคยมีแม้แต่ประสบการณ์การทำขนมชนิดใดๆเลย ทุกอย่างดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ทว่าบ่ายวันเดียวกันนั้น ฉันเห็นถุงแป้ง ช็อคโกแลตชิพ เนย และอุปกรณ์ทำขนมอีกมากมาย วางอยู่บนโต๊ะภายในห้องครัว แววตาของฉันเป็นประกาย ฉันพูดไม่ออกกับความรู้สึกที่เกิดขึ้น ใช่แล้ว! วัตถุดิบและอุปกรณ์เหล่านั้นเป็นของที่คุณป้าเตรียมไว้ให้เด็กผู้หญิงตัวน้อยๆคนหนึ่ง ที่เพียงพูดลอยๆขึ้นมาว่าอยากทำขนม คุณป้าเดินเข้ามาหาฉันและบอกกับฉันว่า “วันนี้ลองทำคุกกี้ดูก่อนนะ” ฉันพยักหน้าทันที พร้อมกับรีบค้นหาสูตรทำคุกกี้ที่ง่ายที่สุดในอินเทอร์เน็ต และลงมือทำด้วยตัวเอง โดยมีคุณป้าคอยดูอยู่ห่างๆ และช่วยเหลือในบางส่วนที่ฉันไม่สามารถทำได้ เช่น การหยิบจับอุปกรณ์บางอย่างในห้องครัว เมื่อส่วนผสมทุกอย่างพร้อมแล้ว ฉันรีบนำเข้าเตาอบทันที ฉันเฝ้ามองคุกกี้ที่ค่อยๆขึ้นรูป “ติ๊ง” เสียงจากเตาอบกำลังบอกฉันว่า ขนมของเธอสุกแล้ว ฉันอดใจไม่ไหวที่จะเปิดดูมัน ฉันค่อยๆเอื้อมมือเปิดเตาอบอย่างช้าๆ …หลังจากนั้นน้ำตาของฉันก็เริ่มไหลริน และเริ่มอาบแก้มทั้งสองข้าง มากขึ้น และมากขึ้นเรื่อยๆ ขนมที่ฉันตั้งใจทำอย่างสุดฝีมือได้ไหม้ไปหมดทั้งถาด เสียงร้องไห้ด้วยความผิดหวังและเสียใจดังลั่นห้องครัว จนคุณป้ารีบวิ่งเข้ามาดู ฉันแทบไม่ต้องอธิบายอะไรกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
คุณป้าได้พูดประโยคหนึ่งกับฉันว่า “ไม่มีใครทำอะไรสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกหรอกนะ ความผิดพลาดจะสอนให้หนูทำครั้งที่สอง สาม และครั้งต่อๆไปให้ดีขึ้นเอง” ในเวลานั้น ฉันอาจจะไม่ได้เข้าใจในทุกสิ่งที่คุณป้าพูดทั้งหมด แต่ฉันรู้สึกได้ถึงกำลังใจและแรงสนับสนุนที่ส่งมาให้ฉันอย่างเต็มเปี่ยม ทำให้ฉันฮึดสู้ต่อไปได้อีกครั้ง
เหตุการณ์เล็กๆในวัยเด็กของฉันเหตุการณ์นี้ สามารถวิเคราะห์ตาม “แบบจำลอง PEOP” ได้ดังนี้
P (Person): เด็กประถม, เติบโตมาในชนบทห่างไกลตัวเมือง, อยากทำเบเกอรี่, รู้สึกผิดหวังจากการทำขนมไม่สำเร็จ
E (Environment): บ้านคุณยายอยู่ในชนบทที่เต็มไปด้วยธรรมชาติและมีความสงบ, โรงเรียนอยู่ในตัวเมือง, ได้รับกำลังใจและการสนับสนุนจากคุณป้า, ห้องครัวมีอุปกรณ์ทำขนมเพียบพร้อม, มีอินเทอร์เน็ตสำหรับหาข้อมูลการทำขนม
O (Occupation): ลูก, หลาน, นักเรียน, เรียนหนังสือ, ทำขนม
P (Performance): สามารถลงมือทำขนมได้เอง แต่ต้องมีคุณป้าคอยดูอยู่ห่างๆ, ไม่สามารถหยิบจับอุปกรณ์บางอย่างได้ ต้องได้รับความช่วยเหลือจากคุณป้า
ความเห็น (1)
P (Person): P1 เด็กประถมเติบโตมาในชนบทห่างไกลตัวเมือง P2 อยากทำเบเกอรี่แต่รู้สึกผิดหวังจากการทำขนมไม่สำเร็จ E (Environment): E1 บ้านคุณยายอยู่ในชนบทที่เต็มไปด้วยธรรมชาติและมีความสงบ E2โรงเรียนอยู่ในตัวเมือง E3 ห้องครัวมีอุปกรณ์ทำขนมเพียบพร้อม E4 มีอินเทอร์เน็ตสำหรับหาข้อมูลการทำขนม E5 คุณป้าช่วยเหลือO (Occupation): กิจกรรมทำขนม โดยได้รับกำลังใจและการสนับสนุนจากคุณป้าP (Performance): P1 สามารถลงมือทำขนมได้เอง แต่ต้องมีคุณป้าคอยดูอยู่ห่างๆ P2 ไม่สามารถหยิบจับอุปกรณ์บางอย่างได้ ต้องได้รับความช่วยเหลือจากคุณป้า