ฤดูร้อน

หลายคนคิดว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีและมีความสุขกับครอบครัวได้กลับไปอยู่กับครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตาอย่างมีความสุขเป็นความฝันเล็ก ๆ น้อย ๆของคนที่อยู่ไกลบ้าน หลายปีที่ผ่านมาแันไม่ค่อยได้กลับไปใช้ช่วงเวลานั้นกับครอบครัว พูดถึงระยะทางไใม่ได้ไกลมากแต่ความจำเป็นมันก็ทำให้ฉันยังกลับบ้านไม่ได้ในช่วงนั้น นาน ๆ ทีฉันจะได้กลับบ้านกว่าจะได้กลับบ้านต้องให้ว่างจริง ๆ ถึงจะกลับได้

ในความเป็นจริงทุกอย่างไม่ได้แย่ไปขนาดนั้นเพราะต่อให้ไม่ค่อยได้กลับไปแต่สิ่งหนึ่งที่เรารู้โดยที่ไม่ต้องมีใครต้องพูดอะไรออกมาเราต่างก็รู้ใจและเข้าใจในความเป็นไปนี้ ไม่ใช่เรื่องแปลกแต่เป็นเรื่องที่เราชินที่เราต้องรับรู้และปรับตัว ฉันต้องความหวังว่าเมื่อทุกอย่างลงตัวแล้วฉันจะกลับไปใช้ชีวิตใกล้บ้านใกล้ครอบครัว และถ้าฉันมีครอบครัวฉันก็จะกลับไปสร้างครอบครัวที่บ้าน คนที่อยู่กับฉันได้ต้องเป็นคนที่รักครอบครัวฉันด้วย

เมื่อปีที่แล้วฉันได้ใช้เวลาอยู่กับเด็ก ๆ 3 คนเพราะอะไรนั่นหรอ ก็เป็นเพราะว่าฉันได้รับการติดต่อให้ไปช่วยเลี้ยงเด็กซึ่งในบ้านนี้มีเด็กอยู่สามคนเป็นแฝดชายหญิงอยู่ 1 คู่ อายุ 3 ขวบ และน้องชายคนเล็กอีก 1 คน อายุ 2 ขวบ ซึ่งในบ้านนี้มีพี่เลี้ยงประจำอยู่แล้วเป็นช่วงปิดเทอมเลยต้องรับคนมาช่วย เราเองก็อยากทำงานหาเงินช่วงที่ว่างพอดีเลยตอบตกลง

เป็นโอกาสที่ดี ที่เราได้มาทำงาน ได้เรียนรู้หลาย ๆ อย่างทั้งการอาบน้ำแต่งตัว แปรงฟัน ป้อนข้าว ป้อนนม ทำกับข้าว ล้างจมูก สอนหนังสือ เล่านิทานพาน้องนอน การดูแลของใช้ของเด็ก เป็นเพื่อนเล่นให้น้อง และที่สำคัญคือการคอยรับมือกับเด็กวัยซนนั้นไม่ใช่เรื่ืองง่าย จากที่ไม่เคยทำและไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ นอกจากที่เรียนรู้จักพี่เลี้ยงและแม่เด็กสอน เรียนรู้เองจากการได้อยู่ได้เจอกับสถานการณ์ต่าง ๆ

สระอา...ทุกครั้งที่แปรงฟันให้น้องคือน้องจะไม่ยอมอ้าปากจะกัดแปรงสีฟันตลอดเวลา พอเจอหลาย ๆ ฉันจึงคิดวิธีจัดการกับการแปรงฟันทั้งหลอกล่อบ้าง สร้างเงื่อนไขบ้างก็ยังไม่สำเร็จจะใช้เวลาในการแปรงฟันนานพอสมควร จะมาดุเสียงดังใส่ลูกเขาก็ทำไม่ได้ ถ้าเป็นคนอื่นเขาจะกลัวบ้างแต่น้องไมม่ได้กลัวเราเลยจึงทดลองให้น้องพูดสระอา ลากเสียงยาว ๆ แล้วให้น้องค้างไว้ ได้ทีเราก็เลยรีบแปรงฟัน เด็กแปรงฟันง่ายขึ้น และเมื่อถึงเวลาแปรงฟันน้องจะพูดว่าจะทำเสียงสระอา

เด็กร้องไห้...พอได้อยู่กับเด็กระยะหนึ่งทำให้เรารู้วิธีการรับมือกับเด็กมากขึ้น เขาร้องไห้เราก็แค่หาอะไรให้เขาสนใจมากกว่าที่จะมาร้องไห้ฉันเรียกมันว่านิทานเด็กดี ฉันจะมองหาสิ่งที่อยู่รอบตัวแน่นอนรอบตัวนั้นจะเป็นพวกตุีกตาเป็นของเล่นหยิบขึ้นมาแล้วเล่านิทานให้เด็กนิทานที่แต่งขึ้นมาดัดแปรงให้เข้ากับสถานการณ์ในตอนนั้นซึ่งมันก็ได้ผลดีทุกครั้ง

ฉันชอบในเสียงของเด็ก รอยยิ้มที่น่ารัก การอยู่กับเด็กไม่ใช่เรื่องง่ายถ้าไม่มีใจรักคิดว่าคงอยู่นจุดนั้นไม่ไหว มีหลายอย่างในตัวเด็กคนหนึ่งไม่ใช่แค่ความน่ารัก เล่นกับเด็ก 1 ชั่วโมงกับการต้องอยู่ดูแลเด็กทุก ๆ วันไม่เหมือนกัน เด็กมักจะมีโจทย์ใหม่ ๆ ให้เราได้แก้เสมอ เด็กเหมือนผ้าขาว เวลาเราแก้ต้องแก้ให้ถูกจุด ฉันเชื่อแบบบั้นมาเสมอ

ช่วงเวลาที่ผ่านมาพอจะทำให้ฉันรู้ว่าอยู่กับเด็กไม่ใช่เรื่องง่ายแต่ฉันก็ทำมันได้ การรับมือการปรับตัวการใจเย็นนั้นจำเป็นมาก ในความเป็นครู ถ้าวันหนึ่งฉันเป็นครูฉันจะทำหน้าที่ ที่ฉันรักอย่างดีที่สุด ครูเป็นอาชีพที่ทรงเกียรติวันหนึ่งฉันคิดว่าฉันก็คงจะเป็นได้ เป็นครูที่ดีทำงานด้วยความรักและความภาคภูมิใจในหน้าที่การงานในอนาคต

เป็นฤดูร้อนที่ช่วยทำให้ฉันได้เรียนรู้และรู้จักตัวตนของฉันมากขึ้นว่าฉันชอบที่จะทำงานกับเด็กมากแค่ไหนต่อให้เป็นครูหรืองานอ่านอื่น ๆ ก็สามารถปรับใช้กับชีวิตเราได้มากมายขอบคุณประสบการณ์ลงมือทำได้รู้มากกว่าได้รู้ผ่านตัวหนังสือ

เหมือนแฝดสาม

เราก็หน้าคล้ายกันนะ #แฝด

น้องเล็กแต่ไม่เล็กนะ #ตัวเกือบจะเท่าพี่แล้วครับ

เขียนใน GotoKnow โดย นิลกาฬ
ใน บันทึกส่วนตัว ... นางสาว นวลนภา ขจรเกียรติวนาลี

คำสำคัญ (Tags): #นวลนภา ขจรเกียรติวนาลี#Nuannapa Khajonkitewanalee#59927029#กป 59.ค.บ.5.1#ครุศาสตรบัณฑิต(5 ปี)#การประถมศึกษา#วิทยาลัยแม่ฮ่องสอน#วิทยาเขตแม่ฮ่องสอน#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#นักศึกษาครู#EED 3210#เทคโนโลยีสารสนเทศสําหรับครูประถมศึกษา#ภาคเรียนที่ 1/62#เรื่องเล่า#... (คิดเอง)

หมายเลขบันทึก: 666446เขียนเมื่อ 24 สิงหาคม 2019 15:23 น. ()แก้ไขเมื่อ 24 สิงหาคม 2019 18:11 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (53)

Ongkuleemarn

เขียนเมื่อ 24 สิงหาคม 2019 17:41 น. ()

ขอให้ได้เป็น “ครู” สมใจครับ ;)…

นิลกาฬ