แม่...หญิงยอดคน

แม่...หญิงยอดคน

กราบเท้าคุณแม่ที่เคารพรักอย่างสูง

...แม่คะ หนูไม่ค่อยได้เขียนจดหมายถึงแม่เลยที่ไม่ค่อยเขียนจดหมายถึงอาจเป็นเพราะเทคโนโลยีสมัยใหม่ทำให้มีทางเลือกมากมายในการที่จะติดต่อสื่อสารกันและที่สำคัญคือแม่อ่านหนังสือไม่ออกด้วย เมื่อถึงเวลาที่คิดถึงหนูก็ขับรถกลับบ้านไปหาแม่ให้เร็วได้อย่างที่ใจคิด วันนี้จึงเป็นโอกาสที่ดีมากๆที่หนูขอเขียนจดหมาย ถึงแม่ด้วยความรักและความรู้สึกที่มีแม้อาจไม่สามารถถ่ายทอดได้ทั้งหมด แม่ให้หลานอ่านให้ฟังนะคะแต่หนูคิดว่าจดหมายฉบับนี้คงทำให้แม่ของหนูมีรอยยิ้มเกิดขึ้นแม้เพียงสักเล็กน้อยหนูก็ชื่นใจมากๆแล้วค่ะ

...แม่คะ ตั้งแต่เล็กจนถึงตอนนี้ แม่ของหนูก็ยังเป็นผู้หญิงที่งดงามทั้งกายและใจที่สุดในโลกสำหรับหนู แม่คงเหนื่อยมากที่เลี้ยงหนูมา ทุกๆครั้งที่หนูได้กลับบ้าน แม่จะทำอาหารจานโปรดให้หนูเสมอหนูไม่เคยลืมนะคะ เป็นรสมือที่ไม่มีใครในโลกสามารถทำได้ แล้วหนูก็จะได้เห็นรอยยิ้มที่มีความสุขเมื่อหนูทานอาหารจานนั้นด้วยความเอร็ดอร่อย แม้ว่าเราต้องห่างกัน ด้วยเหตุและปัจจัย หลายๆอย่าง แต่หนูหวังไว้เสมอว่าสักวันหนูจะได้อยู่กับแม่ สามารถดูแลแม่ได้ แม่เหนื่อยมามากพอแล้ว หนูอยากให้แม่สบายไม่ต้องทำงานหนักอีก ช่วงนี้แม่คงทำงานหนักเพราะเป็นช่วงปลูกข้าวโพดด้วย ฝนก็ตกแทบทุกวันแม่ดูแลตัวเองด้วยนะบอกพ่อด้วยพ่อไม่ชอบใส่เสื้อแขนยาวทำงานหนูเป็นห่วงนะคะ หนูอยากบอกแม่กับพ่อว่าหนูรักแม่กับพ่อมากนะคะ

...แม่คะ เมื่อหนูนึกถึงบ้านทีไร ภาพอดีตก็จะหวนกลับมาหาหนูทุกที มันเป็นภาพบ้านหลังเก่าที่พวกเราอยู่อาศัยกันพร้อมหน้า บ้านหลังนั้นตีฝาด้วยไม้ไผ่สานขัดแตะ หลังคาใบตองที่แม่สานเองกับมือ เสาเรือนที่ทำด้วยไม้ทั้งต้นที่เหลือแต่แกนกลาง แต่ที่นั่นอบอวลไปด้วยรอยยิ้มและความสุขนะแม่ ตอนนี้ภาพเหล่านั้นมันได้หายไปหมดแล้ว ไม่หลงเหลือแม้แต่เงาของอดีต บ้านเก่าถูกแทนที่ด้วยบ้านหลังใหม่ที่มั่นคงแข็งแรง จึงรำลึกถึงอดีตเหล่านี้ให้แม่ฟัง แต่ลูกอยากให้แม่รู้ว่า ลูกๆ ทุกคนยังรอวันที่จะกลับไปสู่คาคบที่พวกเราได้จากมา กลับไปอยู่ดูแลแม่ กลับไปให้แม่อุ่นใจและหายห่วงอยู่เสมอนะแม่นะ

...แม่คะ หนูขอพรคุณพระศรีรัตนตรัย โปรดดลบันดาลให้แม่กับพ่อของหนูได้พบกับความสุขเราจะสู้ไปด้วยกันนะคะ ขอให้สุขภาพของแม่กับพ่อแข็งแรง สมบูรณ์ หนูจะเป็นลูกที่ดีและไม่ทำให้แม่กับพ่อต้องผิดหวัง เพราะหนูรู้ว่านั่นเป็น ของขวัญที่ทำให้แม่กับพ่อยิ้มได้เสมอหนูรักแม่กับพ่อมากที่สุดในโลกเลยค่ะ ไว้หนูกับพี่จะกลับไปหา ซื้อของกินอร่อย ๆ กลับไปฝากนะคะ

....รักและเคารพอย่างสูง

....ลูกสาวของแม่

เขียนใน GotoKnow โดย ทิวา ราตรี
ใน บันทึกส่วนตัว...นางสาวศิลป์ศุภา คีรีเบญจกุล

คำสำคัญ (Tags): #ศิลป์ศุภา คีรีเบญจกุล#Silsupa Keereebenjakul#59927035#กป 59.ค.บ.5.1#ครุศาสตรบัณฑิต (5ปี)#การประถมศึกษา#วิทยาลัยแม่ฮ่องสอน#วิทยาเขตแม่ฮ่องสอน#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#นักศึกษาครู#EED 3210#เทคโนโลยีสารสนเทศสำหรับครูประถมศึกษา#ภาคเรียนที่ 1#บันทึกส่วนตัว#diary#จดหมายถึงแม่#วันแม่

หมายเลขบันทึก: 665343เขียนเมื่อ 12 สิงหาคม 2019 18:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 สิงหาคม 2019 19:58 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (69)

จันทร์เจ้าเอ๋ย

เขียนเมื่อ 13 สิงหาคม 2019 00:36 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณศิลป์ศุภา คีรีเบญจกุล

จากที่ได้อ่านบทความของคุณ ดิฉันชื่นชอบในบทความของคุณมาก และขอเป็นกำลังใจในการเขียนบทความของคุณต่อไปค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

Ongkuleemarn

เขียนเมื่อ 13 สิงหาคม 2019 09:46 น. ()

ไม่ค่อยเห็นคำขึ้นต้นว่า “กราบเท้า…”

สุดยอดนะ ;)…

ทับทิมกรอบ

เขียนเมื่อ 13 สิงหาคม 2019 19:46 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณศิลป์ศุภา คีรีเบญจกุล

อุ่นใด ๆ ก็ไม่เหมือนอุ่นรักของแม่ ขอเป็นกำลังใจในให้คุณค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

ทิวา ราตรี