๙๖๔. เมล็ดพันธุ์..

         ผมกำลังนึกถึงการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐาน ซึ่งมีนักเรียนเป็น”ลูกค้า”คนสำคัญ ที่ครูมุ่งเน้นบริหารจัดการเรียนการสอนและจัดประสบการณ์ให้อย่างใกล้ชิด

    ตั้งแต่ชั้นอนุบาลจนถึงชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖ ในโรงเรียนขนาดเล็กหรือโรงเรียนโดยทั่วไป ที่มองอย่างไรก็รู้สึกได้ว่า..เป็นพื้นฐานจริงๆ

        ครูจึงต้องทำงานหนัก ด้วยความรักและความเอาใจใส่นักเรียน ดูแลทะนุถนอม อบรมและสั่งสอน ถ่ายทอดสรรพวิทยาให้อย่างเต็มกำลังความรู้ความสามารถ

        ห่วงใยเมื่อนักเรียนย่างก้าวเข้าสู่รั้วโรงเรียน ครูให้ความปลอดภัย ให้สุขภาพอนามัยด้วยโภชนาการอาหารที่ถูกสุขลักษณะ จนกว่านักเรียนจะเรียนจบชั้นสูงสุด..

        นักเรียนจึงเปรียบได้กับเมล็ดพันธุ์ ที่ครูบ่มเพาะ..อาจจะยังไม่แตกหน่อให้มองเห็น แต่ก็พอเห็นแววของความกล้าแกร่งและเข้มแข็งพอที่จะออกไปผจญภัยกับโลกภายนอก

         เมล็ดพันธุ์ต้องเก็บอย่างดีในสถานที่ที่เหมาะสมและอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการเก็บรักษา ขณะเดียวกันก็ต้องหมั่นตรวจสอบว่ายังคงสภาพดีอยู่มากน้อยแค่ไหน

        นักเรียนก็เช่นเดียวกัน ต้องได้โรงเรียนที่คอยเกื้อหนุนจัดแหล่งเรียนรู้และสภาพแวดล้อม ให้นักเรียนพร้อมเรียนรู้ ตามความถนัดและความสนใจ  

        เมล็ดพันธุ์หรือนักเรียน..อาจกลับกลายสลายไปสู่การเปลี่ยนแปลงในทางลบ ถ้าครูเพิกเฉยต่อคุณลักษณะที่ไม่พึงประสงค์ การแตกหน่อก่อรากเพื่อการเจริญเติบโตก็คงหยุดชะงัก

        นับวัน..ครูกับเมล็ดพันธุ์น่าจะมีแรงผลักดันให้ใกล้ชิดกันมากขึ้น ผมหมายถึงเมล็ดพันธุ์จริงๆ ที่นักเรียนสามารถเรียนรู้และเข้ามามีส่วนร่วมได้

        ด้วยการปลูกทุกอย่างที่กิน และกินทุกอย่างที่ปลูก เพื่อสนับสนุนโครงการอาหารกลางวัน เป้าหมายมิได้อยู่ที่การประหยัด แต่อยู่ที่การกินดีอยู่ดีในสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกาย..และลงมือทำได้ด้วยตัวเอง ก็เท่ากับได้เรียนรู้วิถีพอเพียงในแบบที่พึ่งตนเอง..

        ปัจจุบันเมล็ดพันธุ์มีปัญหา..ตั้งแต่วิธีคิด เริ่มจากความคิดที่จะต้องซื้อและซื้อทุกอย่างที่ขวางหน้า ผมคิดว่าเป็นการฝึกการใช้ชีวิตที่ไม่ถูกต้อง

        การใช้เงินเป็นเรื่องง่าย แต่อาจจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพก็ได้ เพราะเมล็ดพันธุ์ดังกล่าวถูกผสมผสานมาเพื่อตัดต่อพันธุกรรม และจะขยายพันธุ์ได้เพียงครั้งเดียว

        นักเรียนของเรา..เราอบรมเลี้ยงดูและให้โอกาส แต่เมล็ดพันธุ์จากท้องตลาด เพื่อกิจกรรมการปลูกผักปลอดสารพิษในโรงเรียน กลับไม่ให้โอกาสเราเลยแม้แต่น้อย

        พอกันที...วันนี้ผมจึงรวบรวมเมล็ดพันธุ์หลายชนิด เหมือนจะผลิตให้เป็นสารตั้งตน ให้อยู่ทนและใช้ได้นาน สลับสับเปลี่ยนปลูกหมุนเวียน เพื่อป้อนเข้าสู่โรงอาหาร..

        เน้นที่ผักสวนครัวรั้วกินได้ ประกอบด้วยพริก มะเขือเปราะ มะเขือเทศ ฟักทอง มะละกอ บวบและกระเพราโหระพา เขียนชื่อและวันที่เก็บรักษา ก่อนที่นำบางส่วนลงสู่แปลงเกษตรริมน้ำ

        สำหรับไม้ดอกไม้ประดับ..แบบบ้านๆ ก็ต้องรักษาเมล็ดพันธุ์ไว้เช่นเดียวกัน อย่างเช่นดาวเรืองและบานชื่น..ที่นับวันจะหาทำพันธุ์ยากขึ้นทุกที

        เมล็ดพันธุ์อย่างนักเรียนทุกวันนี้ ที่ดูจะเป็นเรื่องยากขึ้นเรื่อยๆ แต่เราก็สามารถเอาอยู่และขับเคลื่อนได้ ครูลองหันมาสนใจดูแลเมล็ดพันธุ์เพื่อสุขภาพในโรงเรียนดูบ้าง

        แล้วครูจะรู้สึกเหมือนผม...ว่าง่ายกว่ากันเยอะ

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๒๐   กรกฎาคม  ๒๕๖๒