๙๖๑. บ้าน...บ้าน...


“จงอย่าไปคิดเล็กคิดน้อยกับใคร เพราะมันไม่คุ้ม จงอย่าจริงจังกับตัวเองเกินไป เพราะจะทำร้ายตัวเอง..จงอย่าไปจมอยู่แต่อดีต เพราะมันไม่ได้อะไรขึ้นมา..”

          ไม่ใช่สำนวน..แต่ก็ใกล้เคียง ฟังดูเหมือนใกล้ชิดชุมชนและเป็นเรื่องราวที่ไม่ใหญ่โตอลังการมากมายนัก

  บ้าน..บ้าน..เป็นเรื่องเล็กๆที่เรียบง่ายอย่างแน่นอน ไม่มีอะไรซับซ้อนซ่อนเงื่อน ตั้งแต่วิธีคิด วิธีทำ ต้นทุนและการดำเนินงาน ที่มีจุดเน้นอย่างหนึ่งคือความประหยัด

          โรงเรียนขนาดเล็ก จะคุ้นเคยกับเรื่องบ้าน..บ้าน..อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะเป็นโรงเรียนต้นทุนต่ำ..คิดใหญ่ทำใหญ่ไม่สมควร เพราะเงินน้อยและคนทำงานก็น้อย

          บ้าน บ้าน ..คงไม่ได้หมายรวมแต่งานก่อสร้าง แต่น่าจะรวมถึงความคิดความอ่านด้วยเหมือนกัน..คำว่าบ้าน บ้าน..จึงดูเบาสบายและเป็นมงคล..

          บางคนอาจเคยดูถูกดูแคลนเรื่องบ้าน บ้าน..อันนั้นเป็นความแตกต่างของแต่ละบุคคล แต่ท้ายที่สุด เรื่องบ้าน บ้าน เป็นเรื่องที่สอดคล้องกับบริบท และเป็นแนวทางของเศรษฐกิจพอเพียง ตลอดจนมีคุณธรรมเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยเสมอ..

          ผมคุ้นชินกับเรื่องบ้าน..บ้าน กำลังคิดอ่านที่จะทำปุ๋ยหมักผักตบชวา ที่ไม่ต้องลงทุนสูง..อยากจะปลูกดาวเรืองโดยใช้สายพันธุ์บ้าน..บ้าน ที่ไม่ได้ตัดต่อพันธุกรรมและกำลังคิดเก็บเมล็ดพันธุ์พืชผักสวนครัว เอาไว้ปลูกหมุนเวียนหลายๆครั้ง...

        วันนี้..ผมก่อสร้างงานบ้าน..บ้าน..ที่โรงเรียน เป็นแท๊งค์น้ำประปาขนาดความจุ ๒ พันลิตร เพื่อแก้ปัญหาการขาดแคลนน้ำที่อาคารเรียนหลังใหม่

          ขณะเดียวกันก็ก่อสร้างที่แปรงฟันของนักเรียน ผมออกแบบเอง..ตามงบประมาณที่ได้รับบริจาค ซึ่งไม่ได้มากมายนัก จึงต้องทำแบบบ้าน..บ้าน..ที่เกิดประโยชน์สูงสุดต่อครูและนักเรียนอย่างแน่นอน..

          ทั้งแท๊งค์น้ำและที่แปรงฟัน..แบบบ้าน..บ้าน..จึงไม่สวยงามใหญ่โตเหมือนโรงเรียนอื่นๆ อาจไม่ได้มาตรฐานด้วยซ้ำ..แต่..ก็เรียบร้อยและดูมั่นคง..
          ช่างผู้รับเหมาที่เป็นผู้ปกครองนักเรียน...ขอจัดการเองทั้งหมดทั้งค่าแรงและค่าวัสดุ..ด้วยราคาที่เป็นแบบบ้าน..บ้าน..ทำให้ผมคิดว่าเขาคงไม่เหลือกำไรเท่าที่ควร..

          แต่ผมจำได้..ผู้รับเหมาบอกผมชัดเจนว่า..จะเอาแบบไหน ขนาดไหน..บอกมาได้เลย..จะจัดสร้างให้ตามความประสงค์

          วันนี้..ผมไปติดตามงานก่อสร้างพบว่า ก๊อกน้ำบริเวณที่แปรงฟันมีเพียง ๒ ตัว ผมขอเพิ่มอีก ๒ ตัว..เพื่อจะได้เหมาะสมกับจำนวนนักเรียนและ”พอเพียง”

          ผู้รับเหมาก็ยินดีทำให้..แต่ผมต้องซื้อวัสดุเอง อาจเป็นเพราะว่าเขาซื้อไม่ไหวแล้ว ซึ่งผมก็ยอมและเข้าใจได้ไม่ยาก..

          ทำให้ผมได้ข้อคิดที่เป็นบทเรียนเล็กๆว่า..เรื่องบ้าน..บ้าน..ที่ปรึกษาหารือในรูปแบบง่ายๆ ไม่มีพิธีรีตอง แต่แท้ที่จริงควรจะต้องรอบคอบรัดกุม มีรูปแบบและสัญญาก็ย่อมทำได้..จะได้ไม่ต้องมีปัญหา..

          แต่เรื่องนี้ก็ไม่มีปัญหาอันใด..เพราะผมเข้าใจงานและเข้าใจคนทำงานแบบบ้าน..บ้าน..อยู่พอสมควร จึงไปจัดซื้อและให้ลงมือทำให้เรียบร้อย..

          ผมคิดถึง”คุณธรรม”ที่มีคนสอนผม มิใช่คุณธรรมขั้นสูง แต่เป็นคุณธรรมแบบบ้าน..บ้าน..ทั่วไปที่ใครก็ปฏิบัติกันได้ทุกคน..ลองทำดู

          “ในชีวิตคนเรา ไม่มีทางที่ทุกอย่างจะเป็นไปดั่งใจนึกได้หมด..”

         “จงอย่าไปคิดเล็กคิดน้อยกับใคร เพราะมันไม่คุ้ม จงอย่าจริงจังกับตัวเองเกินไป เพราะจะทำร้ายตัวเอง..จงอย่าไปจมอยู่แต่อดีต เพราะมันไม่ได้อะไรขึ้นมา..”   

          ขอบคุณความคิดและคุณธรรมบ้าน..บ้าน..ที่ทำให้คืนนี้หลับอย่างเป็นสุข

          ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

          ๑๔   กรกฎาคม  ๒๕๖๒



                   

หมายเลขบันทึก: 663089เขียนเมื่อ 14 กรกฎาคม 2019 21:17 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 กรกฎาคม 2019 21:29 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท