พอผมลองมานั่งดูสังคม blogger แรกเริ่มก็ตื่นตาตื่นใจกับลีลาการเขียนของแต่ละคน มีทั้ง
ระดับเซียนเหยียบเมฆ (ในมุมต่างๆ) ระดับลมปราณคุมกระบี่บิน
ระดับวิทยายุทธครองดินฟ้า ระดับจอมปฐพี ระดับจ้าวมหาสมุทร ระดับจ้าวจักรวาล
ระดับอรหันต์ทองคำ ระดับหมัดเมา ระดับกระบี่ไร้เทียมทาน
ระดับจอมจักรพรรดิ์ ระดับอัศวิน ระดับขุนพล
เรื่อยลงมาจนถึง
ระดับหัวหมู่ทะลวงฟัน ม้าด่วน นักวิ่งมาราธอน และ พลเดินเท้า
ผมเลยเริ่มเมาหมัด KM มองภาพไม่ค่อยออก ฝุ่นตะหลบอบอวล ต้องเพ่งสายตาอยู่นาน.................. กว่าจะมองออกว่าใครเป็นใคร
พอเพ่งไปสักพัก แบบข้ามวันข้ามคืนเลยครับ ผมก็ลองมานั่งแบ่งกลุ่มตามความรู้สึกตัวเองว่า เป็นกี่แบบ แต่ละท่านบางทีก็มีเกือบทุกแบบปะปนกัน เพียงแต่เน้นไปทางไหนมากกว่าเท่านั้น
ผลของความพยายาม ขอแบ่ง และนำเสนอดังนี้
และอาจแบ่งตามวัตถุประสงค์ได้เป็น
และ.................................ฯลฯ
ผมเลยขอเปิดประเด็นกว้างไว้ว่าท่านรู้สึกว่าอยู่ในกลุ่มไหนบ้าง
และที่ผมแบ่งงออกมา มีอะไรที่ท่านช่วยปรับปรุงได้บ้าง
ถือว่าเป็นการชี้ทางให้ blogger มือใหม่หัดขับด้วยนะครับ
เผื่อเราจะได้รู้จักตัวเองและพวกเรากันเองมากขึ้นไงครับ
ผมจะได้ตามรอย KM ของท่าน และ สคส. โดยไม่หลงทางเข้าป่าเข้ารก หรือโดนงูกัดตายไปซะก่อน
ขอบคุณนัก KM ทุกท่าน ล่วงหน้าครับ
ด้วยความเคารพ
ตอบ คุณ ปภังกร
โดยสัดส่วน ยังเป็นเจดีย์ยอดแหลมอยู่ครับ ฐานเจดีย์ยังกว้างอยู่ครับ
ตรงกลางๆ มีการแตกสายคล้ายกับเสาของศาลพระพรหม แต่ยอดก็ไปรวมกันเหมือนเดิม
ผมอยากเห็นตรงกลางแน่น และรวมตัวมากกว่านี้ครับ
ช่องว่างกองทัพ KM ยังอยู่ที่ฝ่ายคุมกำลังแต่ละสาย ยังไม่มีมากพอ ทำให้บางคนยังใช้ศักยภาพไม่เต็มที่
ตอนแรกผมเข้าใจผิดนึกว่าไม่มีศักยภาพ แต่พอโยนคำถามเข้าไปจึงรู้ว่า ศักยภาพสูง แต่ไม่มีใครกระตุ้น หรืเปิดโอกาสให้แสดงออก
เนื่องจากผมยังไม่ทราบแผนกลยุทธของ ฝ่ายเสนาธิการ KM จึงยังไม่กล้าฟันธงว่า ศักยภาพของ KM ไทยนี้แค่ไหนแล้ว
แต่ตอนนี้ยอมรับว่า KM ไทย ภายใต้การขับเคลื่อนของ สคส นี้ active และ function ดีมาก แต่ยังไปไม่ถึงผล structural impact ที่ยังมีอีกหลายกลยุทธที่ต้องงัดมาใช้เพื่อแทรกซึมเข้าไปในทางโครงสร้างของสังคม
ที่ผมคาดว่าอาจจะเป็นแผนงานที่ฝ่ายเสธ KM มีอยู่ในใจแล้ว
ไม่งั้นหมอวิจารณ์ คงไม่แย้มไต๋ ศูนย์การจัดการความรู้แห่งชาติขึ้นมาหรอกครับ
ถูกผิด ถือว่าอ่านใจหมอวิจารณ์ครับ
ที่ผมยอมรับว่าอ่านออกไม่ถึงครึ่งครับ
ขอบคุณที่ถามมาครับ
ตอบ คุณ อรชร
ผมว่าคุณน่าจะอยู่ในกลุ่ม ๓ พัฒนาชีวิตและการเรียนรู้ครับ หรือกลุ่ม ๔ ก็ได้ครับ
หรือเห็นเป็นอย่างอื่นครับ
ตอบคุณอุทัย
ผมยังไม่กล้าลงเชิงปริมาณ เพราะยังไม่ได้เก็บข้อมูลลึกมาก
แต่ก็โดยสัดส่วนเป็นเจดีย์ยอดแหลม เห็นโครงเสาตรงกลางครับ
คือส่วนกลางยังไม่รวมกันนะครับ
ยังวิ่งป็นสายๆอยู่
ตรงนี้ถ้าเชื่อมโยงกันจะทำให้เจดีย์แข็งแรงขึ้นครับ
ตอบคุณ ออด
คุณน่าจะอยู่กลุ่มที่ ๓ ครับ
ไม่เห็นด้วยแย้งมาได้นะครับ
ตอบคุณสำเนียง
เนื่องจากผมรูจักคุณนอก blog ด้วย
คุณอยู่ในกลุ่มนักเรียนเสนาธิการของกลุ่ม ๓ ครับ
พอใจไหมครับ เปลี่ยนได้นะครับ
อาจารย์ ศิริพงษ์
อยู่ข้อ ๔ ๕ ๖ แล้วครับ
การพัฒนาต้องค้นหาตัวเองอยู่แล้วครับ
อยากถามหน่อยนะครับ คือ 2 ข้อนี้ต่างกันอย่างไรหรือครับ
ผมยังแยกประเภทตัวเองไม่ถูกครับว่า อยู่ระดับไหน
เป้าหมาย คือ อยากให้ทุกคนในที่ทำงานรวมทั้งคนมาใช้บริการมีความสุขนะครับ
โครงการเล็กกว่าอาชีพครับ
และชีวิตก็อาจไม่สูงถึงระดับจิตวิญญาณ
นี่เป็นเกณท์ที่มองครับ
คุณพินิจครับ
คาดว่าท่านจะอยู่ในระดับขุนพลของกลุ่มที่ ๔ ครับ
แย้งได้ครับ
ขอบคุณครับ
คุณ เมตตา
คุณน่าจะอยู่กลุ่มที่ ๑ ครับ
ในระดับอย่างน้อยก็หัวหมู่ทะลวงฟัน แต่น่าจะอยู่ระดับอ้ศวินโต๊ะกลมครับ
อาจารย์จันทรรัตน์ ครับ
ผมคิดว่าอาจารย์น่าจะอยู่ในระดับนายทหารสื่อสารของกลุ่มที่อาจารย์เลือกครับ
ไม่เห็นด้วยยังไงบอกด้วยนะครับ
คุณขจิตครับ
ขอโทษครับ ผมนึกว่าไม่ได้ถามผม
และขอโทษที่ข้ามไป
คุณน่าจะอยู่ในระดับนักเรียนนายทหารเสนาธิการ ในกลุ่มที่ ๑ ตรับ เห็นด้วยไหมครับ
สนุกดีค่ะ ได้เป็นถึงนายทหารสื่อสาร ...หมายถึงว่าไม่ค่อยพะบู้คอยแต่ส่งและรับสารงั้นหรือเปล่าคะ...
คุณจันทรรัตน์
เท่าที่ดูก็ไม่เห็นไปรบกับใครนี่ครับ
หรือไปแอบเปิดสงครามไว้ที่ไหนหรือครับ
ดร. อรรณพ
ท่านน่าจะอยู่ในระดับขุนพล ใน UKM
ในกลุ่ม ๒ ครับ
ดร.อรรณพ ครับ
ด้วยความยินดีครับ ที่จะได้สมาชิกจากมหาวิทยาลัย เข้าไปทำงานในชุมชน ซึ่งจะทำให้เป็นการพัฒนาทั้งชีวิตเราและชีวิตชาวบ้านไปในขณะเดียวกัน สนใจมุมไหน ติดต่อได้นะครับ ผมทำงานกับเครือข่ายปราชญ์ชาวบ้าน แทบทุกมุมของการพัฒนาครับ
โจทย์แบ่งกลุ่มKM.อาจารย์แสวง แบ่งได้หลายลักษณะ เป็นหมวดๆในแต่ละหมวดมีกลุ่มย่อย ดังตัวอย่าง
ขอแบ่งข้อปลีกย่อยในกลุ่ม
ประเภทง้างมัดค้าง ดังนี้ครับ
1 ระดับยี่ยักยี่หย่อน(พวกผ่อนส่งความสามารถตนเอง)
2 ระดับถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่าง (พวกรถหวานเย็น)
3 ระดับเอาไหนเอาด้วย ช่วย 2 บาท (ม็อบนอกระบบ)
4 ระดับท่าดีทีเหลว (ศิษย์สำนักกะเรียนปีกหัก)
5 ระดับเมี่ยงๆมองๆ นกขุนทองร้องกรู๊ (ดีแต่คุย)
6 ระดับแม่สายบัวแต่งตัวเก้อ (ท่ามากไปหน่อย)
7 ระดับ
ครูบาครับ
บังเอิญผมไม่ได้นับกลุ่มนี้ไว้เลยครับ
จะพิจารณาในรอบต่อไปครับ
ให้โอกาสแก้ไขครับ
ระดับเสี่ยวเอ่อ มารายงานตัวด้วยคนค่ะ
เข้าข่าย...
อยู่ในระดับอยากมีความสุขค่ะ
วัตถุประสงค์เพื่อพัฒนากำลังใจของตัวเองให้เพิ่มขึ้นล้วนๆ ค่ะ
เหมือนการแบ่งนักศึกษาเรียนห้อง King ห้อง Queen เลยนะคะ อย่างงี้พวกห้อง 14 ห้อง 15 มิกล้าเสนอตัวค่ะ
^____^
ทำสงครามกับความอวิชชาของตัวเองค่ะ
เรียน ท่านอาจารย์ ดร ไสว นะคะว่า อาจารย์เปรียบเทียบได้น่าสนใจมากค่ะ และอาจารย์ก็คงมีรายละเอียดของแต่ละตำแหน่งที่อาจารย์แยกแยะโดยเปรียบเทียบกับระบบการแบ่งตำแหน่งทางทหาร...ซึ่งเข้าใจว่าคงต้องมีความรู้ลึกซึ้งกับตำแหน่งและหน้าที่ของทหารอยู่ไม่น้อย
ขอเรียนถามแนวทางการคิดของอาจารย์ได้ไหมคะอาจารย์จัดแบ่ง "ใคร" เป็น "อะไร" โดยข้อมูลอะไรบ้าง...
ขออนุญาตเรียนรู้จากการจัดกระบวนการของความคิดของอาจารย์ด้วย ได้ไหมคะ
เข้าใจในระดับหนึ่งค่ะ แต่ยังสงสัยอยู่ค่ะ..ตรงที่อาจารย์บอกว่า แบ่งตามวัตถุประสงค์นั้น อาจารย์ดู "ส่วนไหน" ของบันทึกคะ ...ป้ายคำหลัก..เกี่ยวกับบล็อก..หรือบันทึกแต่ละบันทึก .....หรือวิธีไหนคะ
และอย่างที่อาจารย์บอกว่าระดับการนำเสนอ พื้นฐานกับลึกซึ้ง นั้นดูจากอะไรคะ
ประวัติของผู้บันทึกมีส่วนสนับสนุนการแบ่งระดับของอาจารย์ด้วยไหมคะ
เมื่ออาจารย์กรุณาเปิดช่องให้เรียนให้ถาม ก็ขออนุญาตโกยความรู้ล่ะค่ะ..กรุณาอย่าเพิ่งโยนคำถามทิ้งนะคะ...ขอบคุณค่ะ
ขอร่วมด้วยคนนะครับอาจารย์...มือใหม่หัดทำ KM และหัดเขียน blog อย่างผมนี่ ...พอจะตะเกียก อยู่ได้ในระดับไหนครับ
ขอบคุณครับ
คุณเรวัตรครับ
เท่าที่ดูผลงานน่าจะอยู่ประมาณ
โห...ได้เป็นถึงหัวหมู่ทะลวงฟันเลยหรือครับ ผมประเมินตัวเองน่าจะอยู่..ประมาณ พลเดินเท้า อยู่ครับ ...ยังต้องฝึกวิทยายุทธ์ อีกเยอครับ...ขอบคุณมากครับผม...
น้ำท่วมยังไม่ลด ระดับ ..ผมเลยไม่รู้ระดับครับ รบกวนอาจารย์วัดระดับน้ำด้วยครับ
"สายน้ำไม่เคยหยุดไหลฉันใด ...สายน้ำแห่งความคิดก็ยังไหลอยู่ไม่หยุดนิ่งฉันนั้นแล"
ขอบคุณทุกกำลังใจครับ
วิชิต
ครูอ้อยเป็นคนที่ทำงานหนักมาก แบนักวิ่งมาราธอน เป็นนายทหารนำสารในกลุ่มที่ ๑ ครับ
คุณรัตติยา น่าจะอยู่กลุ่มเริ่มต้นของกลุ่มที่ ๑นะครับ
ผมคิดว่าคุณอาจจะพัฒนาได้เร็วขึ้นถ้าเขียนบ่อยๆ มีอะไรที่เป็นประเด็นสะกิดใจ เขียนเลยครับ
ถ้าปล่อยไว้จะจืด และลืมไปเลยครับ
ผมจึงรีบทำทุกครั้งที่คิดออก พอรอไว้ แค่ ๒-๓ ชั่วโมงก็ลืมแล้วครับ
ผมมีปัญหามาก แบบนี้
ผมเลยใช้หลัก ททท (ทำทันที) มี MP4 คล้องคอไว้เลย อัดไว้ แล้วมาถอดเอาทีหลังครับ
ลองดูนะครับ