เศรษฐกิจการค้า กับ เศรษฐกิจพอเพียง ต่างกันอย่างไร?
อารัมภบท
จากการศึกษาตามรอย "ยักษ์" (ดร.วิวัฒน์ ศัลยกำธร) พบ คำสามคำที่จำเป็นต้องเข้าใจตรงกัน ได้แก่ "เศรษฐกิจสมัยหิน" "เศรษฐกิจการค้า" และ "เศรษฐกิจพอเพียง" ขอสรุปให้สั้นที่สุดดังนี้ว่า
- เศรษฐกิจพสมัยหิน คือ เศรษฐกิจพึ่งตนเอง ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ ไม่มีการแลกเปลี่ยนพึ่งพิงใด ๆ กับใครอื่น ตัวอย่าง ของกลุ่มคนที่มีเศรษฐกิจสมัยหินคือ มนุษย์ถ้ำ มนุษย์หิน ชุมชนนิยมบบคอมพมิวนิสท์ ฯลฯ
- เศรษฐกิจการค้า คือ เศรษฐกิจที่เอาการค้านำ เอากำไรนำ เอาตลาดนำ หรือก็คือ เศรษฐกิจทุนนิยมเสรี นั่นเอง เศรษฐกิจการค้านี้มุ่งตอบสนองความโลภความต้องการของคน
- เศรษฐกิจพอเพียง คือ เศรษฐกิจสายกลาง ไม่สุดโต่งไปทางตามใจ ไม่โลภอย่างมาก แต่ไม่ตั้งตนอยู่ในความลำบากล้าสมัย เน้นเรื่อง พอกิน พอใช้ พออยู่ พอประมาณ พึ่งตนเองได้ในระดับที่มีภูมิคุ้มกันในตนที่ดี
สิ่งที่เข้าใจเพิ่มขึ้นในวันนี้
- เศรษฐกิจการค้า ที่ว่า "เอาตลาดนำ" นั้น ราคาสินค้าทุกอย่างจะกำหนดด้วยราคาตลาด เช่น ถ้าราคาตลาดของทุเรียน อยู่ที่ กิโลกรัมละ ๑๕๐ บาท ผู้ซื้อจะต้องจ่ายในราคานี้ แม้จะขับรถไปกินถึงสวนทุเรียน เจ้าของสวนจะไม่สนใจว่าตนได้ลดราคาค่าขนส่งค่าจัดการขายไปมากโข .... ครอบครัวเคยขับรถไปกินทุเรียนภูเขาไฟที่ จ.ศรีสะเกษ
- ต่างจากเศรษฐกิจพอเพียง ที่ต้อง คำนึงถึงเหตุผลและความพอประมาณ ภายใต้ความรู้คู่คุณธรรม
ความเห็น (1)
May I suggest a webpage:
https://www.altalang.com/beyond-words/etymology-of-economy/
The meaning of ‘economy’ in Thai ‘เศรษฐกิจ’ suggests ‘activities of/for prosperity’ but fails to convey the goal of those activities (– to manage home for all that live in the ecology/eco-system). This failure or ignorance of the meaning of the word ‘economy’ is causing a lot of confusion and creating activities without clear goals.
I think the 3 economy types in your blog are not ‘evolution’ (as you imply from ‘stone age’ to ‘sufficiency’) but ‘parallel’ models (still practiced at times and in various combinations).
What proportion (or mix) is right? That depends on the ‘ecology’ to manage. ;-)