จิตใต้สำนึกคือส่วนความทรงจำของจิต ไม่ใช่สมอง จิตสามารถจดจำทุกสภาวะที่เรารับรู้และกระทำ ตั้งแต่ปัจจุบันไปจนถึงแรกเริ่มลืมตาดูโลก อยู่ในท้องแม่ หรือแม้กระทั่งชาติที่แล้ว..
แต่เราจำมันไม่ได้เพราะเราไม่รู้ ไม่รู้ว่าเรามีจิต เราแยกมันออกจากกายไม่ได้ เพราะเรายึดติดมันไว้
เราคิดว่าเรามีสมอง เรายึดติดในร่างกายของเรา สมองของเรา และยึดติดความคิดของเรา
ปัจจุบันใดที่สมองเราว่างจากความคิด จิตคงไว้ซึ่งสติ สติจะดึงความทรงจำจากจิตใต้สำนึกเฉพาะที่จำเป็น เรียบเรียงใหม่แล้วสติจะบอกเราเองว่าต้องทำอะไร
สตินั้นคือสติปัญญา
ปัญญาอันมาจากสติรับรู้สภาวธรรมความเป็นจริง
อย่างนักเจริญภาวนาหรือผู้ฝึกสติปัฏฐาน พระอริยบุคคล ผู้รู้
แม้ปุถุชนทั่วไปอย่างเราๆจะไม่อาจจำความทรงจำในจิตใต้สำนึก หากแต่มนุษย์เป็นผู้ฝึกได้ พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้
"ความเพียรของมนุษย์ เทวดาก็กีดกันไม่ได้"
.ธัมมานุสารี.
ไม่มีความเห็น