ขาวใหญ่

   วันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2562 ประมาณ 15.30 น สุนัขตัวผู้ตัวหนึ่งที่ถูกเลี้ยงไว้ ณ สนง.เขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 39 ชื่อ "ขาวใหญ่" มีอาการหมดเรี่ยวแรง เดินไม่ไหว ลิ้น เหงือก เย็น ผมให้ยา หยอดน้ำตามก็ไม่มีลักษณะของการกลืน มันพยายามเดินไป มา แต่ไปได้ไม่ไกลนัก รออยู่สักพัก มันล้มตัว ตะแคงนอน ไม่มีอาการทุรุนทุราย ได้ทดลองปั้มหัวใจแล้ว ปรากฎว่ามีน้ำในกระเพาะเขย่อนออกปาก จมูก ที่สุดหมดลมไปเลย สิ้นภพภูมินี้ของเจ้าแล้ว ขาวใหญ่

   ช่างประจวบ จำเพาะ เหมาะเจาะอะไรป่านนี้ หลายวันก่อนผมไม่มีโอกาสเลี้ยงดู ดูแลความเป็นไปของมัน เพราะต้องไปประชุม อบรมที่ต่างจังหวัด ให้น้องๆ ที่สำนักงานช่วยดูแลแทน วันนี้เมื่อกลับจากการประชุม ผมมาทำหน้าที่เดิมต่อ แค่แรกเห็นยังงุนงง ! ว่า มันเป็นอะไร ฯลฯ มันคงรอให้ผมกลับมาดูใจ เฮ้อ ! ตัวอย่างของสัจธรรมชีวิต ไม่มีชีวิตใดอยู่ได้ตลอดไป สิ่งที่เหลืออยู่มีเพียงภาพทรงจำของพฤติกรรมของมัน ที่ซื่อสัตย์ ออดอ้อน เคล้าคลอ เอาศีรษะมาให้ลูบ ให้สัมผัส กับลำตัวของผู้ที่ให้การอุปการะมัน ขอให้ไปสู่ภพภูมิอื่นที่ดีกว่านี้นะ และนี่คืออีกความเป็นไป สำหรับเจ้า "ขาวใหญ่" ณ วันที่ 26 มีนาคม 2559

[สุจิตรา]

ขาวใหญ่หลับสบายแล้วค่ะ โชคดีที่ไม่ทรมาณ เจ้าดำที่บ้านเป็นหมาจรเหมือนกันมาตอนโต ก็เลี้ยงเค้าจนแก่ ก่อนจะตายร้องครวญครางทรมาณและสะดุ้งเป็นระยะ เป็นเวลา 1 วัน น่าจะปวดท้อง แล้วก็ตาย. สงสารมากค่ะ.