(บันทึก).. ก่อนฤดูเก็บเกี่ยวมาถึง.. (เขมะนันทา).. กับ.. แกลลอลี่ชีวิตวันนี้..
ศิลปะนั้นเหมือน.. พระนิรพาน
หนังสือแจกงานศพ... ท่านเขมานันทา...ผู้ได้รับยกย่อง..ให้เป็น ศิลปินแห่งชาติ..นามหนึ่ง.. ในแวดวงวรรณกรรม
บางสิ่งบางประโยค.. ยกมาตั้งไว้.. ณ....โกทูโน
หนังสือนี้ถูกพิมพ์แจก..เป็นกุศลทาน
"เข้มแข็งแล้วกลับอ่อนแอ..ช่วงชีวิตแสนสั้น..ดังดอกมณฑาบาน..เพียงหนึ่งวันแล้ว โรยรา.. พบกันแสนสั้นจากกันช่วงยาวนาน.. ยึดติดอะไรแล้วไม่ทุกข์ไม่มี
ความสุขไม่ใช่สรณะ.. ความริษยา.. คือกรดกัดกินใจ.. ความรักเป็นสิ่งเบา.. ในเบื้องต้นหนักอึ้งในท่ามกลาง
เฉย ๆ ในที่สุด"
เขมานันทา.. ผู้ล่วงลับ.. สู่สุขคติภพ
ความเห็น (4)
It is saddening that we lost another ‘national treasure’. He was truly a master of synthesis - combining words and wisdom in beautiful ways that we can understand.
My salute to:
โกวิท เอนกชัย หรือ เขมานันทะ 2481-2562 ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์(นามปากกา “เขมานันทะ” “รุ่งอรุณ ณ สนธยา” “ฉับโผง” “กาลวิงก์” และ “มุนีนันทะ”)
สวัสดีค่ะ.คุณsr.. มีคำเขียน.. บ่งไว้ว่า”เมื่อ.. ผม ตายไปแล้ว จากชีวิตนี้.. ผมจะมีชีวิตอยู่ในหนังสือ.. ทุกประโยคแะทุกพยางค์.. จะพูดแทนผม.. หากว่าหนังสือไม่ทำกิจนั้น.. ก็ปล่อยความตายลบทุกสิ่งที่หนังสือพูดทั้งหมด.. ให้มันหายไปดีกว่าจะอยู่โดยไม่พูดธรรมะของสิ่งที่หนังสือหรือถ้อยคำไม่อาจเอื้อมถึงได้… พูดถึงสิ่งที่พูดไม่ออก.. บอกไม่ได้เป็นส่วนของความสุขที่ผมพอจะมีให้แก่กันและกัน… กับเพื่อนร่วมภาวนา”… เขมะนันทะ..กับสิ่งที่ทดแทนกันไม่ได้…. ในแกลลอลี่ชีวิตวันนี้…ยายธีค่ะ…
บนเส้นทางเดียวกัน.. แห่งแกลลอลี่ชีวิตวันนี้.. ความสุขที่ปันกันได้ในเส้นทางภาวนาคือความปราถนาดีต่อกัน.. ในสถานะผู้มีชีวิต.. ร่วมโลกทุกรูปทุกนาม.. ไม่เบียดเบียนหากแบ่งปันฝึกฝนปฏิบัติกันบนหนทางแห่งการภาวนา.. กับจินตะ..
จาก.. ท่านเขมานันทะ.. ว่าด้วย”… ภาพเขียนไม่เป็นศิลปะ.. เพราะไม่เป็นกบฏ ต่อการ รับใช้ศาสนา.. ถ้ายังรับใช้ศาสนา..มันก็ยังไม่แทงทะลุแก่นศิลปะงานที่รับใช้พระศาสนานั้นเป็นงานบุญ.. ไม่ใช่งานศิลปะศิลปะขับเคลื่อนพลังแห่งการกบฏไปโดยไร้ข้อสรุปศิลปะมีอนาคต ที่ไร้อนาคตเพราะเหตุปัจจุบันคือริ้วรอยแห่งการแสวงหา.. ไม่รู้แล้ว ไม่รู้เสร็จ..(อันสืบเนื่องจาก.. ภาพบนที่ปรากฏ.. ในแกลลอลี่ชีวิต.. วันนี้…)เขมะนันทะ.. หน้า193.. ก่อน ฤดูเก็บเกี่ยวมาถึง..