๖๒. ณ แก่งกระจาน

         ผมถึงที่หมาย..ในบ่ายวันเสาร์ เข้าพักในรีสอร์ทแห่งหนึ่งของอำเภอที่ผมอยากสัมผัสในจังหวัดเพชรบุรี เพราะมีอุทยานที่ขึ้นชื่อลือชาเรื่อง “เสือดำ”

    อุทยานแห่งชาติ “แก่งกระจาน” ในอำเภอแก่งกระจาน ซึ่งการมาครั้งนี้ ผมยังไม่มีโอกาสได้เข้าไปเที่ยวชมอุทยาน เนื่องจากมีเวลาจำกัด..

    ขอเพียงได้เห็น..ทิวเขาลำเนาไพรและผู้คน ตลอดจนร้านค้าในตัวตลาด ก็พอใจแล้ว สัมผัสบรรยากาศยามเย็น ที่ค่อนข้างเย็นเป็นพิเศษเพราะฝนพรำ ฟ้าฉ่ำฝนด้วยฤทธิ์เดชของ..ปาบึก..

        ผมรับกุญแจห้องพักจากพนักงานรีสอร์ท ตั้งใจว่าจะพักผ่อนสักพัก ก็ได้ยินเสียงนักท่องเที่ยวข้างเคียง..ถามถึงสถานที่ท่องเที่ยวที่ใกล้ที่สุด..อยู่ตรงไหนบ้าง?

        พนักงานรีสอร์ทที่แสนดี..ก็บรรยายอย่างละเอียดว่ามีอยู่ด้วยกันหลายที่ แต่ยามนี้ที่ฝนตกตลอด..พักผ่อนในรีสอร์ทสุดสวยนี้ท่าจะดีกว่า...

        “แต่ถ้าจะไปเที่ยวชมเขื่อนแก่งกระจานก็ราว ๗ กิโลเมตร วันนี้น่าจะเงียบเหงานะครับ” พนักงานพูดเหมือนห่วงใย คงกลัวว่าผมจะผิดหวัง...

        ผมไม่ได้คาดหวังว่าจะได้มาอยู่ใกล้ๆเขื่อน..ลืมนึกไปด้วยซ้ำว่าที่นี่มีเขื่อนชื่อ “แก่งกระจาน”คุ้นเคยแต่ชื่ออุทยานมาตลอดปีสองปีที่ผ่านมา..

        พอได้ยินชื่อเขื่อนเท่านั้น..ผมรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าคว้ารองเท้าผ้าใบทันที ก่อนออกจากห้องพักเพื่อมุ่งหน้าเข้าตัวเขื่อน..ขอเปิดหาข้อมูลจากกูเกิลสักเล็กน้อย..

          เขื่อนแก่งกระจาน เป็นเขื่อนดินกั้นแม่น้ำเพชรบุรี อยู่ในพื้นที่ของอุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรี เป็นทะเลสาบ น้ำจืดขนาดใหญ่ เหมาะสำหรับท่องเที่ยวที่จะมาพักผ่อน แบบแค้มป์ปิ้ง มีกิจกรรมให้ได้ทำมากมาย เช่น ตกปลา ชมผีเสื้อ กิจกรรมยอดนิยมคือการนั่งเรือหางยาวชมทัศนียภาพบริเวณอ่างเก็บน้ำแก่งกระจาน โดยเฉพาะในช่วงเย็นซึ่งเป็น ช่วงพระอาทิตย์ตกบรรยากาศจะงดงามมาก

        แต่เชื่อเถอะ..ยังไงวันนี้น่าจะมีแต่ละอองน้ำและเมฆหมอกเสียมากกว่า เพราะฝนตกลงมาตั้งแต่เช้า..

        การได้เห็นทัศนียภาพก็คุ้มค่ามากมายแล้ว โดยเฉพาะได้เห็นจากจุดที่ยืนซึ่งเป็นเขื่อนดิน..ก็รู้สึกได้ว่าไม่ธรรมดา แต่ถ้าจะให้พิเศษสุดก็ต้องไปเดินและวิ่งบนสันเขื่อน

        ผมขับรถผ่านตัวอำเภอ ผ่านตลาด และที่ทำการของเขื่อนฯไปได้ไม่ไกลนัก ก็ขึ้นสู่ทางโค้งและลาดชันเล็กน้อย ใช้เวลาเพียง ๑๐ นาที..รถของผมก็จอดนิ่งสนิทตรงกึ่งกลางของเขื่อนดิน..ที่มีรถผมอยู่เพียงคันเดียว..

        จริงๆไม่ต้องรีบถ่ายภาพก็ได้..ควรจะใช้เวลาสูดอากาศที่บริสุทธิ์และแจ่มใส สัมผัสอากาศเย็นสบาย ให้นานแสนนาน ด้วยการเดินวิ่งให้จุใจและสมอยากที่หยิบรองเท้าคู่ใจมาด้วย..

        แต่..ฝนกำลังตกพรำๆ..ไม่น่าจะคุ้มกับค่ายารักษาปอดชื้น รีบเก็บภาพทั้งใกล้และไกล เห็นทิวเขาสลับซับซ้อนและเวิ้งน้ำอันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา

        พอขึ้นรถได้ ผมยังไม่กลับที่พักในทันที ขอหาข้อมูลความเป็นมาของเขื่อนแก่งกระจาน..ที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าผม เพื่อเก็บภาพและเรื่องไว้ในความทรงจำ..

        เขื่อนแก่งกระจานเป็นเขื่อนดินแห่งแรกของประเทศไทย ตัวเขื่อนเริ่มการก่อสร้างในปี พ.ศ. 2504 แล้วเสร็จในปี พ.ศ. 2509 โดยพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ได้เสด็จพระราชดำเนินมาทรงเปิดเขื่อนแก่งกระจานเมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม 2509       

          เป็นเขื่อนดินสูง 58 เมตร สันเขื่อนยาว 760 เมตร กว้าง 8 เมตร ระดับสันกิโลเมตร ความจุ 710 ล้านลูกบาศก์เมตร โดยมีวัตถุประสงค์เพื่ออำนวยประโยชน์ในด้านการชลประทานบริเวณที่ราบจังหวัดเพชรบุรีและจังหวัดใกล้เคียง รวมทั้งยังให้ประโยชน์ด้านการประมง การคมนาคมทางน้ำ และการพักผ่อนหย่อนใจ

        วันนี้..ผมได้มาถึง ณ เขื่อนแก่งกระจานแล้ว..ไม่ได้วิ่งออกกำลังกายก็คงไม่เป็นไร..ได้พักผ่อนหย่อนใจก็พอเพียง..

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๑๐  มกราคม  ๒๕๖๒