218--ผมเห็นเธอเดินผ่านไป

เช้าวันนั้น ผมที่เตรียมของใส่บาตรพระไว้ตั้งแต่เมื่อวานเย็น  ตื่นไปเปิดประตูรั้วบ้าน  นำโต๊ะไปตั้งหน้าบ้าน  นำของใส่บาตรไปวางไว้ แล้วนั่งรอพระที่จะเดินผ่านมาที่เก้าอี้ ข้าง ๆ  พักใหญ่  ก็เห็นสาวน้อยร่างงามนางหนึ่งเดินผ่านมาอีกฟากของถนน  ไม่ทราบว่ามาจากปากซอยหรืออกมาจากบ้านหลังหลังหลังใดในซอยเดียวกัน  เมื่อเธอเดินผ่านที่ ๆ ผมนั่งรอใส่บาตร สังเกตได้ว่า เธอเหลือบมองมาทีผมแวบหนึ่ง  ผมเห็นใบหน้าของเธอถนัด  เธอมีใบหน้าที่สวย ผิวขาวนวล ทรงผมก็เรียบร้อย ดูเป็นกุลสตรีที่ดีผู้หนึ่ง อายุอานามน่าจะไม่เกิน 18 ปีแวบที่ผมเห็นดวงตาของเธอ ผมก็เกิดชื่นชมและถูกชตาเธอขึ้นมาทันทีอย่างบอกไม่ถูก เธอเดินมามีกระเป๋าผ้าสีน้ำเงินขาวคล้องมากับมือข้างหนึ่ง  อีกข้างหนึ่งดูเหมือนถือมือถืออยู่ด้วย ผมจึงยกมือถือของผมมขึ้นถ่ายเธอเป็นวิดีโอตอนที่เธอเดินผ่านไป ดูเหมือนเธอจะรู้และเห็นผมถ่ายรูปเธอจากหางตาที่ชำเรืองมองมา   เธอเดินผ่านบ้านผมไป แล้วหายลับมุมถนนไปเลย ไม่เห็นเดินกลับมาอีก   จนพักใหญ่  พระที่มาบินบาตรก็เดินมาถึงหน้าบ้านผม   พระองค์นี้กับลูกศิษย์จะมาทุกวัน และเดินลัดจากถนนใหญ่เข้าหมูบ้านเศรษฐกิจผ่านซอยเล็ดข้างตึกแถวมีคลองน้ำเล็ก ๆ  อยู่ข้างหลังมาทีซอย เพ็ขรเกษม 102 ทะลุผ่านหน้าศูนย์กาชาด ผิน แจ่มวิชาสอน  มาเข้าปลายซอยเพ็ชรเกษม100 แล้วเลี้ยวตามซอยมจนถึงหน้าบ้านผมนริเวณกลางซอย วันนี้ พระมาถึงลูกศิษย์ที่มาด้วยนั้น เอากระเป๋าผำสีน้ำเงินขาวมาให้ผม  บอกผมว่า  เก็บได้ระหว่างเดินผ่านซอย ผมจำได้ว่า  เป็นการะเป๋าแบบและสีเดียวกันกับที่เห็นเธอคนนั้น ถืออยู่ขณะเดิ......(โปรดรออ่านตอในตอนต่อไป )

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

รออ่านว่าเธอเป็นใคร

[สุจิตรา]

เรื่องจริงหรือเปล่าค่ะเนี่ย