เรื่องโลกมนุษย์

    เรื่องของมนุษย์เป็นสิ่งที่มนุษย์เท่านั้นสร้างขึ้น  ถามว่ามนุษย์เกิดมาได้อย่างไร  ตอบไม่ง่ายนักเพราะนับถอยหลังไปแสนนานที่ไม่อาจค้นหาหลักฐานพบเพียงแต่มีการคาดเดาเอาว่าเมื่อโลกกลม ๆ หมุนไปในอากาศดวงนี้มีดินมีน้ำมีลมมีไฟครบทุกสิ่งจึงบังเกิดมีขึ้นมาแล้วอยู่มาวันหนึ่งสมมุติว่ามนุษย์ถ้ำปรากฎให้เราได้ศึกษาและค้นหาความเป็นมาของพวกเขานั้น  โดยพวกเขาอาศัยอยู่ตามถ้ำตามเพิงผาคงหลบความหนาวเย็นของอากาศมีความเป็นอยู่สอดคล้องกับธรรมชาติแล้วพัฒนามาตลอดจนกลายมาเป็นกลุ่มคนรวมกันอยู่เป็นหมู่บ้านป่า  แล้วพัฒนามาเป็นสังคมคนท้องถิ่นและสังคมคนเมืองตามลำดับ

        ตลอดเวลาที่ดำรงชีวิตอยู่ของมนุษย์เรานั้นต้องพบกับเหตุการณ์ต่าง ๆ มากมีทั้งเรื่องที่ชวนให้เกิดความทุกข์ใจจนน้ำตาไหลร้องไห้ไม่ยอมหยุด  มีทั้งเรื่องชวนตลกขบขันหัวเราะสบายใจไปกับความเป็นมายาภาพของสิ่งที่ได้พบ  เอาเป็นว่ามนุษย์ทุกชีวิตต้องพบอาจแบ่งได้เป็น 3 ข้อคือ ความทุกข์มาก  ความทุกข์น้อย และความไม่รู้สึกทุกข์เลย

        ความทุกข์มากนั้นเมื่อเรียนรู้เข้าไปถึงรากเหง้าของความทุกข์ว่ามันเกิดความทุกข์ที่ไหน  อาจตอบได้ว่ามันเกิดความทุกข์ที่จิตใจเราไปกระทบสัมผัสแล้วติดยึดกลายเป็นตัวเราของเราไงละ  เพราะเราไปยึดถือสิ่งนั้นมากมันก็เกิดความทุกข์มาก  เมื่อหาทางออกไม่เจอ  เราก็ตันกับความคิดอย่างนั้น  ด้วยเหตุนี้ท่านผู้รู้จึงชี้แนะแนวทางสว่างให้เราได้หาทางออกเจออย่างไรละ  การมีเพื่อนคู่คิดมีมิตรคู่บ้านจึงเกิดมีขึ้นจนกลายเป็นสังคมมนุษย์จากกลุ่มน้อย ๆ ก็เป็นสังคมมนุษย์ที่ใหญ่ขึ้นโดยรวมกันอยู่เป็นชุมชนหมู่บ้านตำบลอำเภอจังหวัดและถูกแบ่งออกเป็นประเทศต่าง ๆ กระจายไปทั่วโลก

        เมื่อมนุษย์ขยายเผ่าพันธุ์มากขึ้นจนถึงปัจจุบันนี้ก็มีประมาณ 7,000 ล้านคนแล้วจึงอาจกล่าวได้ว่าโลกนี้ถูกมนุษย์ยึดครองกลายเป็นโลกมนุษย์ไปในที่สุด