๗๕๐. วันเกิด..กับงานศิษย์เก่า

        แดดร่มลมตก..ผมเดินเข้าโรงเรียนปากเกร็ด..โรงเรียนที่ผมเคยเรียนสมัยมัธยม มศ.๑ – มศ.๕ ..ผมไม่ได้เดินเข้ามานานมากกว่า ๑๐ ปีแล้ว..

    วันนี้..วันเกิดผม..ผมเดินตรงไปที่โต๊ะลงทะเบียน นักเรียนหญิงติดช่อดอกไม้ที่เสื้อสูทของผม พร้อมยื่นสูจิบัตร “งาน ๑๑๔ ปี ราตรีปากเกร็ด-เสาธงทอง วันอาทิตย์ที่ ๙ ธันวาคม ๒๕๖๑..”

    เสียงพิธีกร..ดังมาจากเวที ที่เริ่มเปิดไฟแสงสี มีดนตรีวงใหญ่เตรียมจะบรรเลง พิธีกรกล่าวต้อนรับแขกเหรื่อที่เริ่มทะยอยเข้างาน..ผมเริ่มรู้สึกตื่นเต้น และคิดเล่นๆว่า “วันเกิด” ผม ไม่ต้องให้เกียรติจัดใหญ่ขนาดนี้ก็ได้..

        โต๊ะจีน ๕๐๐ โต๊ะ ตั้งเต็มสนามฟุตบอล ผมได้นั่งโต๊ะหมายเลข ๒๖..จิบน้ำแล้วนั่งอ่านสูจิบัตร จากนั้นก็มองไปรอบๆงาน มันช่างเป็นงานที่อลังการโดยแท้ ผมไม่เคยมางานแบบนี้เลย ที่ได้มาก็เพราะคณะกรรมการจัดงานมีหนังสือเชิญให้ผมมา

        นักร้องเดินขึ้นสู่เวที เสียงดนตรีเหมือนได้ชมคอนเสิร์ต เพลงแรก..มาพร้อมกลุ่มเพื่อนของผม ความรู้สึกเมื่อเห็นเพื่อน..อบอุ่นในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก ด้วยสายตาและรอยยิ้มแห่งมิตรภาพในตอนค่ำของการคืนสู่เหย้า..เพราะเราไม่ได้เจอกันนับตั้งแต่เรียนจบกันไป..

        ผมกับเพื่อน..เล่าเรื่องความหลังและคุยแลกเปลี่ยนเรื่องงานการ ไปจนถึงความเป็นอยู่..ขณะที่สายตาทุกคู่จับจ้องการแสดงบนเวทีที่มีอย่างหลากหลาย เป็นการแสดงของศิษย์เก่าและศิษย์ปัจจุบัน..ที่สร้างสรรค์ได้สมกับที่เป็นโรงเรียนมัธยมขนาดใหญ่..บ่งบอกว่าโรงเรียนก้าวไกล..มากกว่าสมัยที่ผมเรียนหลายเท่านัก..

        ผมภูมิใจ..ที่ผมจบการศึกษาขั้นพื้นฐานที่นี่... ๕ ปีกับสายวิทยาศาสตร์ ผมเรียนไม่เก่งแต่ก็ไม่เกเร..ผมเป็นนักเรียนชายตัวอย่างด้านการแต่งกาย ท่านผู้อำนวยการฯให้ผมยืนบนเวทีอยู่บ่อยๆทั้งในวันประชุมผู้ปกครองและหน้าเสาธง ท่านผู้อำนวยการท่านนั้น พิธีกรกำลังเชิญท่านเดินขึ้นสู่เวที..ดร.กว้าง รอบคอบ..

        ฝ่ายกำกับรายการ..ให้ผมไปนั่งรอด้านข้างเวที..พร้อมผู้ทรงเกียรติอีก ๑๔ ท่าน ประกอบด้วยคหบดี..นักธุรกิจ นักการเมืองท้องถิ่น ปราชญ์ชาวบ้าน ศิลปิน ผู้ประกาศข่าวโทรทัศน์..เพื่อเตรียมขึ้นรับรางวัล “ศิษย์เก่าดีเด่น”

        ผมยิ่งตื่นเต้นเข้าไปใหญ่..แต่ทำใจให้คึกคัก บอกตัวเองว่า..นี่คืองานของเรา งาน”วันเกิด”ที่จัดได้ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต..

        เมื่อพิธีกรประกาศชื่อเท่านั้น..ผมก้าวขึ้นเวทีอย่างองอาจ ประกาศก้องอยู่ในใจ..ผอ.โรงเรียนเล็กๆในชนบทก็มีโอกาสปรากฏกายกับเขาเหมือนกัน..รับโล่รางวัลแล้วจับมือกับอดีตท่านผู้อำนวยการ..ดร.กว้าง รอบคอบ

        พิธิกร..ประกาศเกียรติคุณให้ผมสั้นๆ แต่ยาวไกลในเส้นทางการทำงานของผมเหลือเกิน กว่าจะมีวันนี้วันที่..”เป็นโรงเรียนที่มีวิธีปฏิบัติที่ดีและใช้ศาสตร์พระราชา ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง..มาอย่างต่อเนื่องและยั่งยืน..”

        เสียงปรบมือดังกึกก้อง หัวใจผมพองโต เหมือนตัวเองฝันไป ก้าวมาได้ไกลขนาดนี้เชียวหรือ?..มารู้สึกตกใจเมื่อเสียงพลุและลูกไฟบนเวทีพุ่งกระจายไปรอบทิศ แสงสีเสียงดังกระหึ่มไปทั้งเวที บ่งบอกว่านี่คือ..พิธีเปิดงานได้เริ่มแล้ว...

        ผมเริ่มรู้สึกผ่อนคลาย..เมื่อลงจากเวที ดนตรีเล่นเพลงรำวงของสุนทราภรณ์ ผมนำพาเพื่อนฟ้อนรำ..ร่วมเปิดฟลอ..พอให้ได้เหงื่อเหมือนว่าได้รำแห่นาคไปรอบโบสถ์กับแตรวงงานบวช..ยังไงยังงั้นเลย

        งานราตรีใกล้จะเลิกลา แต่งานสอนของผมยังอีกยาวไกล..วันนี้เหมือนได้มาเว้นวรรค เพื่อเริ่มต้นใหม่..ให้หวนคิดคำนึงว่า..”ถ้ามีความรู้ความสามารถจงใช้โอกาสให้เต็มที่และทำหน้าที่ให้ดีที่สุด..ความดีไม่มีขายถ้าอยากได้ต้องทำเอง..และ “ครู” เขาให้มีหน้าที่ทำดี ไม่ต้องเรียกร้องหารางวัล..แล้วสักวัน..รางวัลจะตามหาเราเอง..”

        กราบขอบพระคุณคณะกรรมการฯ “งาน ๑๑๔ ปี ราตรีปากเกร็ดเสาธงทอง ขอบคุณเพื่อนๆ ที่อวยพรวันเกิดและให้กำลังใจ..ผมจะจดจำวันนี้ตลอดไป..

        “เก้าที่เกิดก่อกายให้รับรู้

        ก้าวอย่างครูสู้ชีวิตมิผิดหวัง

        ก้าวตามรอยคำสอนพ่อก่อพลัง

        เก้ากี่ครั้งไม่เคยท้อ..ก้าวต่อไป”

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๙  ธันวาคม  ๒๕๖๑

[แผ่นดิน]

อย่างต่อเนื่อง -จริงจัง…ชื่นชม และขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ ครับ