หนูรักในหลวง

พระมหากษัตริย์...พระเจ้าอยู่หัว...พระเจ้าแผ่นดิน...ในหลวง...พ่อหลวง...

เมื่อวาน (5 ธันวาคม2549) ไม่ได้ไปร่วมรับเสด็จ  ไม่ได้ไปจุดเทียนชัยด้วยค่ะ  เนื่องจากมีเหตุส่วนตัวที่ดูไม่น่าเป็นเหตุผล  เพราะส่วนตัวกลัวการจุดเทียนตอนคนเยอะๆอย่างนั้นมากค่ะ  กลัวน้ำตาเทียนหยดใส่  กลัวไฟไหม้ผม  เพราะเคยโดนสมัยเด็กๆ ตอนที่ไปเวียนเทียนกับพี่ๆค่ะ ก็เลยฝังใจมาก...ถึงจะไม่ได้ไปงานเมื่อวานแต่ก็ติดตามดูทางโทรทัศน์ตลอดค่ะ  แล้วก็ได้ไปรับเสด็จเมื่อวันที่ 9 มิถุนายน  2549 มาแล้ว  ยังปลื้มใจไม่หาย...และคงตราบชั่วชีวิต ตอนนั้นไปตั้งแต่คืนวันที่ 8 มิถุนายนค่ะ  ไปนอนรอ  ไปกับชาวคณะศูนย์รับเรื่องร้องเรียนบุหรี่และสุรา  มี พี่ปั้น  พี่ยุ้ย  พี่นี  เทสท์  จิ๊บ และส้มโอเองค่ะ  บรรยากาศในวันนั้นสุดบรรยายค่ะ  เราไม่รู้สึกหิว   เราไม่ได้เข้าห้องน้ำเป็นเวลาหลายชั่วโมง  ร้อนมาก  ต้องเบียดกับชาวบ้านลำบากมากค่ะ  แต่ในเรื่องที่ดูไม่สนุกกลับได้เห็นความงามอย่างหนึ่งค่ะ  มีคนโทรศัพท์มือถือหายหลายคน  และทุกคนก็ร้องบอกว่าใครเจอโทรศัพท์รุ่นนี้ ช่วยบอกด้วย..ทุกคนได้คืนกันหมดเลยค่ะ  ทุกคนต่างตบมือให้พลเมืองดี เรื่องอย่างนี้หาดูได้ยากแล้วนะคะในสังคมปัจจุบัน  ทุกคนบอกว่าอยากทำความดีเพื่อพ่อหลวงของเรา  แสงแดดร้อนมากค่ะแต่ไม่น่าเชื่อพอในหลวงเสด็จเท่านั้นแหล่ะ  ไม่แดดเลยซักนิด  อากาศดีมากค่ะตลอดงาน  จนพอเสด็จกลับ  แสงแดดก็จ้าเหมือนเดิม...เจอกับตัวเองอย่างนี้ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อจริงๆนะคะ  แล้วตอนที่ได้เห็นในหลวง  พระราชินี  เพื่อนๆทุกคนไม่กล้ามองหน้ากันเลยค่ะ  เพราะน้ำตาไหลซาบซึ้งใจ  พูดคำว่าทรงพระเจริญยังไม่ได้เลยค่ะ มันปราบปลื้มใจที่ได้เป็นคนไทย...โชคดีนะคะที่เราได้เกิดเป็นคนไทย  มีในหลวง...มีพ่อหลวง